2.
11 yıllık ev arkadaşım ile evimiz ayrıldı.
Üniversite 1'de tanıştık. O günden beri hiç ayrılmadık. Beraber okuduk, beraber aç kaldık. Aynı seçmeli dersleri aldık beraber erken mezun olduk.
Annesi annem ablası ablam olmuştu. Benim bunlar olmamıştı.
Artık okulda kızların bile sevgilin nerede diye takıldığı bir ikili olmuştuk.
Üniversite son sınıfta artık kredi kartları doluncaya kadar borçlandık. O da bitince kalan son para ile son gece kilosu 5 liraya 1 kilo çiğ köfte alıp karnımızı doyurmuştuk. Adam bize raftakinden değil de tezgah altından vermişti. Sabahını sormayın o gecenin😅.
O gün sonunda teyzemin evine yürüyerek gitmiştim, parasızlık. Aslında bunda babamdan para almadan okumamım katkısı vardı.
Beraber mezun olduk, herkes mezuniyet törenine giderken uzaktan izleyip kpss çalıştık. Beraber kazandık aynı kurumu. beraber ev tuttuk aynı binada çalıştık. Ayrılmayalım diye hiç istemediğimiz halde İstanbul'a geldik. Gene aynı evde kaldık beraber yedik içtik gezdik bitirdik yılları.
Bursa, Ankara İstanbul. Kaç tane kiralık eve çıktık. O akrep Burcu ben boğa, o İzmirli ben Ankaralı. O kadar farklıyız.
Ta ki o kara geceye kadar. Gitti gönlünü bir kız kaptırdı. Havar dostlar havar, pandemi yüzünden 1 yıl geciken düğün sonunda etkisini kaybetti. Bugün itibariyle evleniyor ve ayrıldık.
Hiç uygun tabiatımız yokken 11 yılı devirdik. Seni hiç sevmeyeceğim yenge.
Ona da dedim bunu, gülüyor. Son gülen iyi güler.
Hayatımda kimse 3 yıldan fazla kalamamıştı, bir tek o vardı. Artık o da yok.
Artık eski günlerime (it,kopuk) geri dönebilirim.
Geriye dönüp bakıyorum da, hayatımda 11 yıl boyunca olduğum kişiyi olmamı sağlayan bir hiç şey kalmadı. Sokaklardan çıktığım bu sürede neler olmuş görme zamanı artık.
Hoşçakal bro, yeni hayatında başarılar dilerim.