üniversite hayatına dair özlenmeyen şeyler

30. hiçbir derse girmeyip sınav haftası not dilenen insanlar. mecburiyetten olsa anlarım ancak bunu keyfi yapıp başkasının emeğini sömüren insanlar, üniversite hayatına dair özlemeyeceğim şeylerin başında geliyor.

29. İmkansızlık, alamamak. Ama hep diyorum şimdiki zamanda üniversite öğrencisi olmak istemezdim. 2000 lerin başlarında en zengin arkadaşlarım bile çeşit çeşit giyinmezdi. Sosyal medya insanları bir çok şeye özendiriyor. Tüketim en üst seviyelerde. Kılık kıyafet daha önemli sanki. Eğlenmek, dışarda bir şeyler yapmak daha pahalı.

28. paranın ucu ucuna yetişmesi. aylık eline geçen parayı yurda mı, kitaba mı, sosyalleşmeye mi, ulaşıma mı harcayağacını bilememe durumu.

27. yok. tümüyle, bütünüyle özlüyorum. çok güzeldi her şey.

26. Slayt, nefret ediyorum slaytlardan Allah belasını versin slaytların.

Ben merkezci, sosyal zekası gelişmemiş, 'öğretim' görevlisi olmakla uzaktan yakından ilgisi olmayan hocalar.

25. Ders çalışmak, yurt hayatı, akademisyen egoları. Herkesin en sosyal kelebek benim diye kasması.

24. paranın hiçbir şeye yetmemesi, kabile halinde dolaşan öğrenci grupları.

23. ders çalışmak. vize zamanı uykusuz kalmak. final zamanı daha çok uykusuz kalmak. sayfalarca notu ezberlemeye çalışmamak. sınav yüzünden mide ağrısı yaşamamak.

22. sanırım proje 2 aldığım dönemdir. onun dışında üniversite hayatımı hep güzel şeylerle, çok sevdiğim arkadaşlarımla gülerek hatırlıyorum. söylediğim dönem dışında şikayet de etsem çok sevdiğim bir üniversite hayatım oldu.

21. Herşey. Komple silmek istediğim eğitim dönemimdir üniversite. Benim için tam bir travma.

20. 6 kişilik kyk yurtlarında kalmak tabiki...

19. kimse de yazmamış (bkz: öğrenci işleri)

18. Gizli yalnızlık. Neredeyse koloniydik ama Bir tek arkadaşım vardı içimi acabildigim ona da kolay kolay açmıyordum. Etraftakilere sorsanız en yakın arkadasim gruptaki başka bir arkadaş. O dönemde başıma gelen beni üzen yıpratan mutlu eden umutlandıran tek bir şeyi bile kimseyle paylaşmayı düşünmemişim, aklımın ucundan bile geçmemiş. Bir de 2. Sınıf var, değil üniversitenin tüm hayatımın silmek istediğim bir bölümü. O kadar anlamsız boşlukta mutsuz depresif tembel uykulu sıkıntılı bir dönem daha hatırlamıyorum. Ha bir de 30 40 kişilik sınıfta bir düşmanlık bir çekişme ki sormayın. O zaman o altında nefret yatan gülümsemeler ilgilenir gibi sorulan sorular falan çileden çıkarırdı sonlara doğru tepkisizleştim hiç umursamadım ama asla özlenir gibi değil.

17. yurtta yan odamda kalan kızın kahkaha sesi. nefret ediyorum o sesten. bir de sürekli bebişim bebebişim diye konuşurdu:s bunun dışında özlemediğim bir diğer konu da sahte arkadaşlık ve sahte samimiyetler. cidden yeterince iki yüzlülük ve yalandan samimiyet gördüm. o zamanlar kendimi çok hırpalamıştım. yapı gereği zaten kafama takan bir insanım. çok takıyordum. hatta buraya da zaman zaman yazıyordum, arkadaşlarımla olan durumları. ama emin olun hiç değmiyormuş. annem hep söylerdi bak okul bitince görmeyeceksin o insanları, boş yere yıpratma kendini diye. gerçekten haklıymış, okul bitti ve ben anladım. eğer bunu okuyan ve aranızda benim gibi arkadaşlık ilişkilerini dert eden varsa lütfen umursamayın. çok yakın bir dosttur o ayrı. insan dostları için üzülüyor ama arkadaşınız, yurttan ya da sınıftan bir kızsa nolur üzülmeyin. asıl siz sallamayın onu. neden bana böyle yapıyorlar gibi sorularla kendinizi boğmayın. insanların aklından geçenleri okuyamadığımız gibi neden öyle şeyler yaptıklarını da anlayamıyoruz. sizi üzenlere değil, iyi vakit geçirdiklerinize odaklanıp onlarla zaman geçirin.

16. yalnızlık galiba; ilk iki yıl her şey çok güzeldi aslında. her üniversiteli gibi kızılay'daki berbat kafelerde takılır, tabu oynar, konur'daki apartmandan bozma barlarda içmeye giderdik. fakat sonradan ben arkadaşlarımdan geride kaldım, üniversite hayatına bir türlü odaklanamıyordum gezme-tozmadan. tabi sınıfta iki kere kalınca kendi içime döndüm arkadaş grubumdan uzaklaştım derken gitgide yalnızlaştım, okuldan soğudum, dersler daha da kötüye gitmeye başladı. son sene biraz toparladım ama hala içimde bir özlem var, keşke ilk iki yılki gibi olsaydı her şey diye.

kesinlikle yurt hayatı. hepi topu iki-üç ay katlandım yurt hayatına ve şuna karar verdim katiyyen benim gibi birine göre değil. her yer saç, her yer pislik, çeşit çeşit insanla burun buruna yaşamak, onların aptal gürültülerini çekmek hele ki benim gibi cadaloz, kavgacı bir yapınız yoksa çok zor. bir de çok sıkıcı gelmişti bana yurt yaşantısı, tek bir odaya tıkılı kalma fikri. gerçi bu benim oda arkadaşlarımın ikisinin de erkek arkadaşlarının olmasıyla ilgiliydi, sürekli beraber takılırlardı ben de kös kös odada otururdum.

bu ikisi dışında üniversite hayatını çok özlüyorum. bir şekilde okulunuz bitecek kızlar, bu yüzden anın keyfini çıkarmaya bakın, çok memlekete gidip gelmeyen, kendi kanatlarınızla uçmaya çalışın.

15. üniversite hayatına başlangıç

ÖSS

14. vize final ders proje

13. düşündüm de. sanırım hiç bişey. üni hayatımın her an ve aşamasını özlüyorum. o rahatlık o sorumsuzluk o özgürlük paha biçilemezdi

12. 1.30 saat metrobüs yolculuğu.

11. -kizila boyanmis sac.

-hayirsever akrabalarin burs diye gonderdigi parayi çarçur etme.

-haftasonu oglene kadar uyuma aliskanligi ve bunu haftaici ders gunlerine de sarkitma.

-2 kisilik yurt odasina dahi katlanamayip esek yukuyle para bayilip tek kisilik universite konukevine cikma.her ay aidat oderken canimin acimasi.(3 aylik parasi 1 ayfon yapiodu oyle soyliyim.)

-ailevi dertleri derslerimin onune koymam.halbuki herkes kendi yolunu coktan cizmisti benim de kendi yoluma bakmam gerekiyordu.

-sevdigim kuzenimin hatirina onun salak sulak gorumce kaynana muhabbetine katlanmak tek dert ortagi benmisim gibi.derslerimi gene otelemek.

-tum bunlarin sonucunda amfiden derslerden uzaklasmak ve yalnizlasmak sonrasinda insanlari okulu sehri sevememek ve bir an once okul bitsin hissiyati.sanki ayagimda pranga var.aha bitti de noldu.su akti yolunu buldu.simdi geriye bakiyorum dogru duzgun bi tane dostum yok.ne bir hatira ne bir ozlem.icine etmisim univerisite hayatimin.peh.