acıktığında huysuzluk yapan insan modeli

1. eşim olur kendisi :( ilk başlarda anlam veremedim bu şekilde davranmasına. sonuçta o yaştaki bir insanın kendine bu gibi konularda hakim olabilmesini bekliyorsun. atıyorum girişine bi ton para verdiğimiz müzeyi gezerken, bir sinirle koşa koşa çıkıp simit alıp, iki lokmada bitirdiğini bilirim. hem de sabah 9 da güzel bir kahvaltı yapmıştık ve saat 12'ydi. sonra madem dedim öyle, şimdi atıyorum çantama kuruyemiş, çikolata, bisküvi. acıktın mı annem diyorum aç o zaman ağzını. şimdi o mutlu ben mutlu :)

2. bu benim. bir de daha kötüsü acıktığımı farketmiyorum şöyle ki "veronika aç mısın?" diye sorsanız tokum derim çünkü gerçekten o anda tokumdur ve yakın zamanda acıkacak gibi hissetmiyorumdur. aradan 5 dakika geçer ve sanki beni 3 gün aç bırakmışlar gibi midem kazınır. (ki bu acıktığını farketmeme annemden bana geçmiş. körle yatan şaşı kalkar gibi bir durum olduğunu sanmıyorum zira o tokluk ve açlık hissini gayet fiziksel bir şekilde hissediyorum. genetik miras diyelim)

açkenki halimi de hiç sevmiyorum. huysuzluk olarak değil de daha çok agresiflik olarak baş gösteriyor benimki. hiç hoş değil.

3. Kız kardeşimdir. Sebebinin açlık olduğunu anlamamışsa vay halimize... enerjisi düşer, herkesi tersler, suratı asılır, ortamın tüm pozitif enerjisini emer. "Al abi bir snickers ye" deyip karnını doyurursanız yerken "acıkmadım diyordum ama baya acıkmışım ben ya!" der. Sonra beynine yavaş yavaş glikoz gittikçe neşesi yerine gelir, çenesi açılır, en kral esprileri patlatır, ortamın neşe kaynağı olur. (gizlinot: o kadar boğaza 1.72 boya 55 kilo civarında gezer, insanı deli eder (: )

Böyle insana açken yaklaşmayınız, yemeğini verip o sakinleşene kadar uzak bir yerde bekleyiniz.

4. Snickers soruyorduya reklamda açken hangisi sensin? Mağara adamı mı? Assolist mi? Huysuz bir ihtiyar mı? Annem Direkt sen mağara adamı oluyorsun, biliyorsun değil mi dedi. Doğru olabilir. Cidden acıkınca gözüm dönüyor. Bir de oldukça kaprisli ve herşeyi yemeyen biri olduğumdan anneme hayatı çekilmez hale getiriyorum. Kadına bir gün önce karnım tokken yap dediğim yemeği açken doyurucu bulmuyorum, sonra gelsin pizzalar.

5. Benim bu! Hiçkimseyi ayırt etmiyorum huysuzluk yaparken üstelik. Hipoglisemi sonucu sinirlilik durumu gelişiyor.. Kan şekerinize bir baktırın derim siz de huysuzsanız:)

6. Maalesef benim. Eğer açsam, yemek yemek istiyorsam ve şartlar o an yemek yemeye müsait değilse hele hele buna birisi sebep oluyorsa 4 yaşındaki çocuğun kızacağı şeylere kızmaya başlarım hatta sinirden ağlamaklı olurum. arkadaşlarım da bilir normalde oraya mı gitsek buraya mı gitsek laflamaları ben açım diyince son bulur. İsteyerek yaptığım bir eylem değil tabii ki

7. Bende de var bundan. Acıkınca sinirleniyorum, aşırı bi terleme, vücut titremesi oluyordu nedeni şeker hastalığıymış :(

8. küçükken açım demezmişim hiç anacığım ben huysuzlanınca anlar, ağzıma yemeği tıkarmış. hiç de değişmedim, açken içimden canavar çıkıyor.

9. Ben cok cekimez bir insan olurum. Ne birini dinlerim, ne konusmak isterim nede baskabir sey. Biran once karnimi doyurmam gerek. Ozelliklede cok acsam guzel bir yemek yemem lazim oyle tost, boyoz filan gecistiremem. Hicbir seye vaktim olmasada yemege herzaman vardir. Hazir konu acilmisken ramadan coming soon. Havada sicak birde aclik oh oh masallah.

10. ya çok uzun süre aç kalmadım, acıkırsam yerim ama bazen uyandığımda veya okuldan geldiğimde yemek bir şey bulamadığımda deliriyorum. bu da beni kategoriye dahil ediyor mu? yok canııııııım. (gizlinot: ediyor)