ahmed arif

1. Diyarbakır doğumlu Toplumcu gerçekçi şairimiz. 2 kez tutuklanıp, 2 yıl hüküm giymiştir. Cemal Süreya ile çok yakınlardı ve şöyle bir hikaye var haklarında;

Cemal Süreya Ahmed Arif'i kız kardeşiyle evlendirmek ister ve buluşma ayarlar ancak Ahmed Arif buluşmaya gitmez. daha sonra öğrenirler ki Ahmed arif buluşmaya temiz gömleği olmadığı için gitmemiştir. bu yüzden de üstadın lakabı 'gömleksiz şair'dir.

 ay karanlık,  hasretinden prangalar eskittim,  suskun sesiyle de birleşince tadından yenmeyen şiirlerinden. leyla erbil'e yazdığı mektuplar ise kalp kırar.

ukte: femme

2. 'thank god, it's friday' moduna giremeden ev temizleyip çamaşır yıkamakla uğraşıyordum ki başlığı gördüm.

aldım elime biramı, 'Dünyanın derdi mi biter?' deyip ahmed arif'i düşünüyorum. lise çağlarında her yere şiirlerini yazdığım adamı. en sevdiğim şarkıda bile ismin geçiyor be adam. seni anarak dinliyorum şimdi.

ahmed arif hasretinden prangalar eskitmiş, beni böyle eskitense prangalı hasretin.

'seni, anlatabilmek seni.

iyi çocuklara, kahramanlara.

seni, anlatabilmek seni,

namussuza, haldan bilmez,

kahpe yalana.

art arda kaç zemheri,

kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.

dışarıda gürül gürül akan bir dünya.

bir ben uyumadım,

kaç leylim bahar,

hasretinden prangalar eskittim.

saçlarına kan gülleri takayım

bir o yana,

bir bu yana.

seni bağırabilsem seni,

dipsiz kuyulara,

akan yıldıza,

bir kibrit çöpüne varana,

okyanusun en ıssız dalgasına,

düşmüş bir kibrit çöpüne.

yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,

yitirmiş öpücükleri,

payı yok, apansız inen akşamdan.

bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,

seni, anlatabilsem seni.

yokluğun, cehennemin öbür adıdır,

üşüyorum, kapama gözlerini.'

3. şu sıralar yine şiirlerine çok fena daldığım şairdir. öyle ki dönem dönem okuyasım geliyor, defalarca okusam da yine yetmiyor. sonra bir süre unutuyorum, sonra yeniden başlıyor. youtube'da kendi sesi ile okuduğu şiirlerini dinliyorum iş yerinde bile. o nasıl güzel bir aşktır, aşkı anlatmaktır...

"üşüyorum, kapama gözlerini."

"hadi gel,

ay karanlık..."

kendi sesinden şiirleri dinlerken "mavi" deyişinden, o şiiri onun mavi deyişiyle okuduğunuzda daha bir anlamlı, daha bir güzel geldiğini fark ediyorsunuz.

"maviye

maviye çalar gözlerin.

yangın mavisine"

bir de leyla erbil'e yazdığı mektuplardan oluşan "leylim leylim" adlı bir kitap vardır. bu kadar naif, bu kadar temiz ve net anlatılan bir aşk insana bağımlılık yaratıyor.

"kulluğum, divaneliğimle ellerini, gözlerini öperim. öpüyorum ama doyamıyorum. mutluluk ya da cehennem bu galiba. sana doymak, korkunç ahmaklıkla olur.

hadi gel..."

4. babam her araba değiştirdiğinde ona bir cd hediye alırdım; yeni araba hediyesi.

üniversitede öğrenciyken gene araba değiştirdi, ankara'da pasajlarda dolanırken ahmet arif'in şiir cd'si çarptı gözüme; kendi sesinden şiirleri. hem ailecek severiz hem babamın adaşı, alıverdim. ankara'dan mersin'e gidene kadar çevirip çevirip dinledik :)

o:

"maviye

maviye çalar gözlerin

yangın mavisine

..."

dedikçe ben şiir bana okunuyormuş gibi dinleyip mest olurdum <3

 şiirin tamamı

edit: babam gitti, cd kaldı, o gittiğinden beri bir kez olsun dinleyemedim

5. unutamadığım 'da der ki:

''Açardın,

Yalnızlığımda

Mavi ve yeşil,

Açardın.

Tavşan kanı, kınalı - berrak.

Yenerdim acıları, kahpelikleri...

Gitmek,

Gözlerinde gitmek sürgüne.

Yatmak,

Gözlerinde yatmak zindanı

Gözlerin hani?

"To be or not to be" değil.

"Cogito ergo sum" hiç değil...

Asıl iş, anlamak kaçınılmaz'ı,

Durdurulmaz çığı

Sonsuz akımı.

İçmek,

Gözlerinde içmek ayışığını.

Varmak,

Gözlerinde varmak can tılsımına.

Gözlerin hani?

Canımın gizlisinde bir can idin ki

Kan değil sevdamız akardı geceye,

Sıktıkça cellad,

Kemendi...

Duymak,

Gözlerinde duymak üç - ağaçları

Susmak,

Gözlerinde susmak,

Ustura gibi...

Gözlerin hani?

ahmet kaya'yı asla canlı dinleyemeyecek olmak ve ahmed arif 'i hiç göremeyecek olmak; onunla iki kelime de olsa konuşamayacağımı bilmek acıtıyor sözlük. çok seviyorum.

6. "Sabah gözlerimi sana açarım.

Akşam, uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade başdönmesini bulurum.

Böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmezki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana ağırlık sana sıkıntı olurum. Nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaş... hepsi. En çok da en ilk de Leylâsın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum. Üşüyorum kapama gözlerini..."

Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e yazdığı mektuplardan oluşan Leylim Ley isimli kitabın Tanıtım Bülteninden)

7. Seni anlatabilsem seni...

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini...

8. Leylim leylim kitabı Ahmed arif sevenlerin mutlaka okuması gereken kitaptır. Ahmed arif'ten Leyla erbil'e mektuplardan ve şiirlerden oluşmaktadır.

O zamanlarda çoğu şair hep yasak aşk yaşamış. Hep evliymiş bir taraf. Bu beni çok şaşırtıyor.

Güzel kadın ama Leyla erbil'i hiç sevmem, berbat davranmış Ahmed arif'e. Ahmed arif de çok sevse de sözünü sakınmamış bazen. Kitapta o kadar güzel şiirler var ki, okurken erimiştim. Gözlerinden öperim der hep Ahmed arif. Kitapta bu cümlenin olduğu her satırın altını çizmiştim. Çok severim bu cümleyi, hayatımın bir döneminde bana da kullanılmıştı.

"gözlerinden, burnunun, üst dudağına düşen fark edilmez incecik gölgesinden öperim canım. Öperim ömrüm. Yaşşa!"

"ne olursa olsun Leyla bunlar mühim değil artık benim için. Benim için yalnız sen mühimsin. Bana kim ne derse desin hatta bir kıza bu kadar ehemmiyet ve kıymet verdim diye kızanlar bile olsa, aldırmayacağım ama sen ister dostum ol ister sevgilim, yeter ki hayatımda ol. Sen Leyla bana geldikçe sana ihtiyacım olacak. Senden başka hiçbir isteğim yok. Sen Leyla bana her şeyi, her şeyi unutturabilirsin. Seni, bu muazzam aşka layık gördükçe ben, her şeyi yenebilirim Leyla... "