# edebiyat

88. Game of thrones'tan sonra izlediğim en kötü finali yapmış dizi.

87. Senelerdir izliyorum, böyle biteceğini düşünmemiştim asla. Serena ve nick için asla böyle sonlar hayal etmemiştim. Çok basit oldu. Son bölümleri hiç beğenmedim.

356. Herkes fazlasıyla sever seni

Ben eksiğinle

Herkes belki bir aya bir sene belki daha güzelini

Bulunca unutur

Mecnunu Leylayı Ferhatı Şirini

Kim bilirdi, vazgeçşeydi ismini

245. miranda july - all fours. konusu başta ilgimi çekmese de (bir kadının tek başına cross-country seyahat macerası) miranda july'ın komik dili ve gözlemleriyle içine gömüldüm resmen. merak edenler varsa kitabı minoa'dan aldım.

244. Sartre - bir yöneticinin çocukluğu

243. "eşyaların patriyarkası" adlı kitabı okumaya başladım. henüz 100. sayfasına ulaşmadım ama içerik bakımından beklentimin üstünde diyebilirim. mobilyaların genelde erkekler baz alınarak tasarlandığı gibi argümanlar içereceğini düşünüyordum ama kadınlar için umumi tuvalet eksikliğinden başlayıp kamusal alanların erkekler için tasarlandığı gibi güçlü argümanları var. bu tür dominant söylemleri seviyorum, ayrıca "eşya" bazlı olmayan pek çok kısım da var ve acayip kafa açıyor. öneririm.

3. Önceki yazarlar gibi övmeyeceğim. Tersine düşük bir kaliteye sahip kitap.

Aslında kitap da değil intihar ve aşağılama mektubu. Yazar, hayatının olaylarını romanlaştırdıktan bir ay sonra zaten intihar etmiş. Ve hayatında olanları kendi açısından, sürekli toplumu ve ailesini suçlayarak anlatmış. Çevirmen bile, kitabın başında kitap hakkında yazmayarak okuyucusunu etkilemek istememiş ve kitabın sonunda üstü kapalı imalar ile yazmış.

Kitap normalde bir roman olsa da, yazarın gerçek ismini kullanmadan kitaplarını yazmış olması bile kişiliğini gizleme amacına işaret ediyor. Hayatındaki her önemli olay kitapta yer almış.

Ailesinin yanında iken çocukluğunda, babası erken yaşta ölüyor ve idareyi abisi aldığı için ileride ona para gönderen ve onu kontrole gelen kişi de hep abisi oluyor. Ancak babasının ölümüne hiç yer vermeyip, kendini aklamak için yazdıklarına rağmen okur kitap boyunca anlamaz ise diye, Madam isimli karakterlere artık açıktan dedirtmiş, "babası suçluydu, Melek gibi çocuktu o" diye.

Yazar kitap boyunca alkolik olmasının ve kadınlara yaptıklarının suçunu toplumun kötü olmasına bağlamış ve anlattığı o berbat kişiliği de, madem toplum böyle ondan kaçmak için ben de daha kötü olmalıyım, diyerek maruz göstermeye çalışmış.

Ama adamın ne hayatında ne de kitabında, bu kişiden daha kötü birisi de çıkmadı. Onca kadının hayatını mağvedip, birisine intihar da ettiriyor. Hen kitapta hem de gerçek hayatında, ama buna toplum suçlu çünkü toplum kötü. Babam suçlu çünkü, sebep yok.

Kitap boyunca babası hakkında kötü bir şey anlatılmamış, ailesinden kaçmış hep.

Uyuşturucuya, alkole ve gece alemine daldı çünkü toplum kötü, ona karşı koyamıyorum. Ama buna rağmen ona insanın hayatının içine ettim, çünkü ben Melek gibiyim. Toplum beni anlamadı çünkü toplum kötü. Bu kadar iyi bir kişiliğin, bu kadar insanın hayatına tükürmesinin hikayesini, neden sevmişler anlamadım.

Kitabın tüm teması bu, intihar mektubu uzun olur diye kitap yazmış adam. Ama bu sefer kadını ikna ettikten sonra kendi de ölmeyi başarmış.

Ölünün arkasından kötü konuşmayalım, diye olmalı sevilmiş.

242. masumiyet müzesi-orhan pamuk

kitap akıyor okurken ama bana ana tema çok hastalıklı geldi, yakın arkadaşım öve öve bitiremediği için başlamıştım bitince güncelleyeceğim

241. saramago - görmek

isaya göre incil ve körlükten sonra bilemiyorum altan ya beni bi alıp götüremedi

240. otomatik portakal - okunmasi gereken 100 kitaptan biriymis. bu yasima kadar okumamistim, henuz ortalarindayim ama cok rahatsiz edici buldum, bitirebilecek miyim bilmiyorum

edit: kitabi bitirdim ama yetiskin bir insanin okumasi gerektigini dusunuyorum