4.
3 yıl önce devlet hastanesinde ameliyatını olduğum hastalık.
bu konu üzerinde bişeyler anlatabilmek çok da kolay değil ama rahatsız olmadan ve etmeden bilgilerimi aktarmak istiyorum.
kendimi bildim bileli -meğersem- küçük bir hemoroide sahipmişim. -ben herkesin makatı öyle sanıyordum- çocuk yaşlardan itibaren kabızlık yaşadığım için ve tuvalet alışkanlığımda kendime psikolojik sıkıntı yarattığım için son zamanlarda önemsememezlik yapamadığım acı yaşamaya başlamıştım.
kabız olduğum bir gün biraz zorlanınca ciddi dayanılmaz bir acı duydum ve bir iki damla kan. geçer diye bir kaç gün oyalandıktan sonra doktora gittim. muayene sonucunda- evet muayene düşündüğünüz pozisyonda- sorunumun hemoroid değil anal fissür olduğunu ve o son sıkıntılı anda damarı yırttığımı öğrendim ve doktor hemen ertesi gün ameliyata alabileceğini söyledi.
kabul ettim. ben bu ameliyat vb şeylerde çok soğukkanlıyımdır. saç kestirmeye, ağdaya en fazla diş dolgusu yaptırmaya gider gibi gittim-yattım hastaneye. bir gece öncesinden yatış verdiler. gece boyunca yemek yemek yasaktı. sabah erken saatte lağman yaptırdılar 11 gibi ameliyata girdim. 30-40 dk sürdü yanılmıyorsam. popom paket edilmiş halde çıktım. (bu benim ilk ameliyat deneyimimdi) çıktığımda narkozun etkisiyle çok fazla uyuduğumu hatırlıyorum. koluma takılan serumlar nedeniyle de çok fazla idrara çıkma isteği oluyordu ve ne yazık ki ayağa kalkmak mümkün değildi. ameliyat sonrası uzun bir süre de yemeye izin vermediler.. sulu bir kaç gıda yedikten sonra da doktorun "tuvaletin geldiğinde mutlaka gidip tuvaletini yapıyorsun" demesine yönelik ilk tuvaletimi yaptıktan sonra hastaneden taburcu oldum.
lay lay lom eve gittim zor da olsa oturabiliyordum. iyiyim yaa.. yok bişeyim modunda takılıyordum ki; bana vurdukları ağrı kesici iğneler vs. etkisini yitirmeye başladıktan sonra olayın gerçek yüzüyle karşılaştım. ciddi acı ve ağrı yaşanıyor.
mutlaka her gün tuvalete gitmeniz gerekli iyileşmesi ve o bölgenin çalışıyor olması için. katı gıdalarla beslenmek yasak çünkü sonucu etkiliyor..
tuvalet seramonisi acı çekme ayini şeklinde yaklaşık 10 gün zor bir şekilde sürdü. (donlarımı zor toplayıp sürünerek kendimi koltuğa attığımı hatırlıyorum.. tansiyonum düşmüş, gözlerim yaşlı, elim ayağım titrer halde..)
doktorun verdiği ilaçları düzenli kullanmak ve ılık ilaçlı suya oturmak bunu aksatmamak çok önemli. yara olduğu için mikroba açık bir yer ve kullandığınız yer mikrop atılımı. ilaçlı ılık su dezenfektan görevini de görerek çabuk iyileşmenizi sağlıyor. dikişler kendiliğinden iyileştikçe düşüyor.
20 gün sonra işe başladım. oturup kalkmalarda sıkıntı yaşamasam da bir süre zonklama şeklinde ağrı çektim. kontrole gittiğimde - evet yine aynı pozisyon- dr zonklama yaratan kısım için küçük bir noktayı lazerle yakma işleminde bulundu. sonrasında zamanla iyileştim. şuan hiç bir sıkıntım yok şükürler olsun.
evimin dışında tuvalete gitmemek, tuvaletimi tutmak, düzenli tuvalete çıkmamak, yeterince su içmemek gibi davranışlarım bunu yaşamama etken oldu. ameliyat olayından sonra bu konudaki davranışlarımı değiştirdim. sebze meyve vs. tüketen biri olsam da beslenme alışkanlığıma lifli gıdalar, kepek ekmeği, salatalar vb yeni besinler ekledim. ameliyat sonrasındaki ilk yılda bunlara çok dikkat ettim.
et hamur işi vb gıdalardan olabildiğince uzak durdum. şimdi ise belli bir dengede tutmaya gayret ediyorum.
hemoroidim fazla yokmuş ve bildiğim kadarıyla da dışa çıkan damar olduğu için hepsini almıyorlarmış. kasılma yetisini bozmamak için. bir tane alışkın olduğum minik hemoroidimle yaşıyoruz. o bana uyarı ışığı gibi. doğru beslenmediğim ve doğru davranmadığım zaman beni uyarıyor.
bu sıkıntıyı çekerek yaşamak çok zor. utanmayıp doktora gidip tedavi olun. ameliyat olmak mesele değil sonrasında tekrarlar, önemli olan sonrasında ona uygun yaşamaya devam etmek. beslenmenize dikkat edin ve lütfen benim gibi yapmayın nerede olursa olsun gidin tuvalete, bol su için, egzersiz yapın.
popo çok mühim. korumak gerek.