babam ve oğlum

1. zamanında ailecek bu filme gitmiştik, hatta ailecek değil amcamlarla falan sülalecek. :D her tarzdan ve yaştan insanı ortak noktada buluşturan eski türk filmlerini bu noktada yakalamış filmdir. ve evet sinemada herkese film başlamadan peçete dağıtılıyordu. izlemeden önce güldük bu duruma ama izlerken de az geldi :D:D

2. bu filmle ilgili itirafım, onu sinemada ilk izlediğimde abi rolündeki oyuncunun gerçekten öyle olduğunu sanmıştım. ben safım ya herkesi de öyle sanıyorum işte. binnur kaya' ya ayrı bir hayran oldum. tuba büyüküstünü ilk o zaman görmüştüm ve kim bu, ne kadar güzel demiştim. hep oynasa bi yerlerde demiştim. ama bi daha önu herhangi bi yerde izledim mi hayır. :)

çetin tekindor bana saçmalasa bile dinlerim öyle akıcı anlatır ki. dedemin insanları hiç bitmesin istemiştim. binnur kaya'nın gömleklerine hayran olmuştum filmde. sinemada ağlama sesleri, hıçkırıklar. yapma bunu çağan...

3. kaç kez izlediğimi hatırlamıyorum ama babamı kaybettiğimden beri açıp izlemeye cesaretim yok, toparlayamamaktan korkuyorum.

80 dönemini anlatıp da acıtasyon kullanmamayı başarak nadir yapımlardan olduğunu düşünüyorum, ne işkence sahnelerine uzun uzadıya yer verilmişti ne de ağdalı bir anlatım kullanılmıştı

hepimizin hıçkırığının sesli halde döküldüğü "yık onu geç" sahnesinin devamı bile hıçkırıkla karışık gülme olmadı mı hepimiz için ^_^

4. Ne zaman izlesem hüngür hüngür ağlarım.

Bir dönemi çok güzel anlatır. 80'ler malumunuz.

Tüm oyuncuları dev oynamıştır, tadından geçilmez.

5. ajitasyon yapmadan, sadece olayları bir çocuğun gözünden bu denli yalın bir dille anlatabildiği için Türk sinemasında özel bir yeri olan, oyuncularının hiçbiri için ya şu rolü de şu oynasaydı süper olurdu diyemediğim müthiş bir (gbkz: çağan ırmak ) filmi. salim rolündeki (gbkz: yetkin dikinciler)'in filmde döktürdüğünü söylememe gerek yoktur herhalde.

egeli bir ailenin küçük oğlunun hayalleri uğruna baba evinden ayrılıp da 80 darbesi gibi bir olaydan sonra yaşadıklarının ardından, oğlu için babasıyla olan hesaplaşmasına, ona kendinden sonraki yaşamı için bir yer bulma arayışına, teksas tommiks okuyan bir çocuğun gözünden, onun hayal gücünü ortaya çıkararak, hikayeye bambaşka bir ivme kazandırmak hepsi basit gibi duran, filme dair minik çağan ırmak dokunuşları aslında.

12 yıllık bir film her izlediğinde hala aynı sahnelerde bu kadar içten güldürüp, ezbere bilinen sahnelerde bile ilk günkü gibi ağlatabiliyorsa bırakalım sinematografik bir gözle incelemeyi, filmin esas duygusunu bu kadar güçlü bir şekilde geçirebildiyse izleyiciye klasikler arasında çoktan kendine yer edinmiştir bence.

filmle ilgili her şey bir yana, cihan okan'ın sesinden (link: http://youtube.com/watch?v=461bKVBP_ şu) şarkı hala çok koyuyor ama.

6. Dram türündeki filmlerden özellikle kaçıyorum hep. Ağlarım, olayın içinde yaşarım bende çünkü. Sonra egzamam çıldırır suratıma kadar sıçrar üzüntüden. Ama bugün kardeşim hadi ben kaçıncı kez izliycem bilmiyorum ama açayım da izleyelim dedi. bitti şimdi. o ne güzel duyguları izleyiciye geçirmek. Ağla ağla yaş kalmadı gözümde döktüm hepsini. Oyuncu kadrosu muhteşem değil mi ayrıca? çok başarılı bir film, hakikaten tekrar tekrar izleyebilirim bende. Ağladım ya, güzelce uyku çekerim. Ağladıktan sonra uyumak muazzam bir şey...

7. Annemle izlemiştik ankarada büyülü fener sinemasında, akşam vakti çıktığımızda kızılay bayağı ıssızlaşmıştı. Ağlamaktan içimiz çıkmıştı, yüzümüz gözümüz kaymış bir vaziyette dolmuşa yürümüştük. Bir daha da baştan sona izleyemedim, çok ağlatmıştı gene izlesem gene öyle ağlarım :(

8. Benim için yeri çok başka olan çağan ırmak filmi. en küçüğünden en büyüğüne tüm oyuncular harika. filmdeki mekanlar filmin o sıcaklığını ve samimiyetini izleyiciye veriyor. Tüm bunlardan ziyade her izleyişimde aynı duyguyu hissediyorum ve fazlasıyla gözyaşı döküyorum. Filmi özetleyen beni her daim sarsan replik ise; “hayat devam edecek, birileri yeni kitaplar yazacak okuyamayacaksın. Yeni filmler çekilecek izleyemeceksin. Sevdiğin bir şarkıyı tekrar dinlemek isterken dinleyemeceksin... bunlar kolay alışır insan; ama onu büyürken izleyememek, yanında olamamak, ilk kız arkadaşını göremeyecek olmak...

Baba! Yüreğim yangın yeri gibi biliyor musun? Gözü arkada kalmak böyle bir şey galiba... kaç gündür onu itmek istiyorum bana sarılınca, beni sevmesin diye kaç gündür uğraşıyorum ama yapamıyorum. Onun hayatında yutkunamadığı bir yumru olacağım için de kendimden nefret ediyorum! Ona bir oda ver baba. Bir evi olsun ama zaman zaman da çıkıp gidebileceği bir ev. Ona söylemek istediğim o kadar çok şey var ki sen söyle ona baba!”

9. Babasının istediği gibi biri olamamış her evladın yüreğini acıtan bir film.

Ne zaman boğazıma bir yumru otursa açar sadık ile babasının iç hesaplaşmalarının yaşandığı sahneyi izlerim.

Sadık konuştukça boğazımdaki yumru çözülür, gözyaşlarımı tutamam.

"Bana gittin diyosun baba ama ben gitmedim, gidemedim, kalamadım evim nerde bilemedim; çünkü aklımın bir tarafında bir köşesinde hep sen vardın."

"Bu olmamışlık, bu küslük… İnsanın dönebileceği bir evinin olmaması ne demek biliyo musun baba?"

10. her izlediğimde yüreğimde ağrı yapan bir baş yapıt. herkesin izlemesini izlettirmesini çok isterim. zira dramdan çok içerisinde bol bol mesaj barındırır.sadığın şu sözü şuan bile gözlerimi doldurur 'Önünü görememek nedir, bilir misin?” yeni kitaplar çıkacak okuyamacaksın,en sevdiğin şarkıyı dinleyemeyeceksin. '