barbie bebek evi

1. ilkokuldayken bir tanıdığımızın evine gittiğimde gördüğüm ve o bebek evinin sahibi olan kızı kıskanmama sebep olan şey. şu an bu evler sanırım en az 100 tl'den başlıyor.

bir de bu evlerin diy/kendin yap versiyonları var yani kutularla siz kendiniz de yapabiliyorsunuz benzerini, istediğiniz gibi süsleyebiliyorsunuz da. çocukla birlikte yapmak çok eğlenceli olur, el becerileri gelişir hem. (gbkz: pinterest)'e biraz göz gezdirmek lazım. şahsen ben hazır bir şey almaktansa çocuğumla birlikte bir şeyler üretmeyi daha faydalı bulurum.

2. Ahh çocukluk anılarım... barbie bebek evi demek benim için yaz tatilinin başladığı ilk haftasonu ile okul açılmadan önceki pazar günü arasındaki süre demek. Okul kapanır kapanmaz babamla beraber kurardık o evi. Pembe çubukları, odaların resimleri olan kartonlar, pek çok plastik oyuncak ev eşyası... ne severek oynardım ya ben onla. Komşumuzun kızıyla oynardık bütün yaz. Plastik kaplardan havuz mu yapmadık, artık kumaşlardan elbise, nevresim, yatak mı dikmedik.... ay çocukluğuma döndüm yemin edyorum. Kızım olsun valla ona da alıcam :)))

3. Bundan yaklaşık yirmi yıl öncesi için sınıf göstergesi oyuncaktı. İkincisi ise barbie arabasıydı. Çok sıkıntı çekmememize rağmen alacak güçte değildik. O kadar pahalıydı ki, oyuncak için çok ısrar eden bir çocuk olmama rağmen yalvarma ihtiyacı bile duymamıştım. Şimdi oyuncakçılarda makul fiyatlarda bir sürü orijinal ya da muadil ev gördükçe içim sızlar. Alıp oynayasım gelir. Umarım kızım olur bir gün de ben de içimde kalan bu hevesi giderebilirim.

4. Küçükken benimde olsun isterdim, televizyonda falan görünce içim giderdi.Oyuncakçıların önünden geçerken vitrinde varsa hala dikkatimi çeker bakarım. İleride kızım olursa kesinlikle alacağım, onla birlikte oynarız artık.:)

5. Benim de vardı bu evden. Evimize gelen çocuklardan nasıl da sakınırdım, sürekli benim gözetimimde oynamalarına izin verirdim. Çok lükstü o zamanlar; biz de aşırı varlıklı değildik ama canım babam çocuklarının her istediği olsun diye belki kaç maaşına denk borca girerek almıştı bana karne hediyesi olarak. İçinde de onlarca barbie, cindy marka bebeklerimle küçük mutlu yuvamdı o çocukluğuma ait olan. Yıllarca özenle saklamıştı annem onu kutusunda, evlenince sana vereceğim en büyük çeyiz bu olacak diye dalga geçerdi. Şimdilerde o eve ne mi oldu : büyük kızım üç yaşındayken annem sakladığı yerden çıkartıp kızıma verdi. O gün bugündür odasında duruyor, arada beraber oynuyoruz. Bazen oynarken gözlerim doluyor, oyuncaklarını ya da ilk barbiemi elime aldığımda dalıp gidiyorum; neredeyse 24 sene önce onunla oynarken günün birinde bu evi kızlarımla paylaşacağımı düşünmüş müyümdür acaba? Çok hırpalamayalım diyorum kızıma; çünkü şimdi emekleme çağındaki küçük kızımı da büyütecek bu ev. Şimdiden ilgisini çekmiş durumda zaten.

6. çocukken ne önemliydi bizim için. neredeyse bir dönem hemen her kız çocuğunun hayallerini süsleyen bir oyuncak evdi. ilkokuldayken aynı mahallede oturduğumuz bir arkadaşım vardı bir gün evlerine davet ettiler ben de gittim. yemek yedik derken bir süre sonra odasına oyun oynamaya gittik. odaya girer girmez dikkatimi 3 katlı, kocaman bir barbie bebek evi çekti doğal olarak. aa ne güzel oynayalım mı gibisinden bir şey dedim galiba ama o hiç oralı bile olmadı sanırım hevesini çoktan almış ve sıkılmıştı. ben de bir daha oynayalım falan demedim zaten.ama aklım fena kalmıştı yani onu çok iyi biliyorum :)

birkaç ay sonra okul gezisiyle şirince'ye oradan da meryem ana kilisesine gittik. bilenler bilir orada duvarlara bulduğunuz minik peçete ya da kağıt artık o an için ne olursa dileğinizi yazıp astığınız bir yer var. baktım etrafta bir sürü insan bir şeyler asıyor ben de dileğimi yazdım. orada bir amca vardı ona söyledim o da sağolsun asıverdi.bir süre sonra beni orada gören arkadaşlarım soruyor tabi ne yaptın ne yazdin orada diye :d

dahası okulda dalga geçerler diye kimseye de bir şey demedim o gün, söylenmezmiş dedim geçtim. dileğimin ne olduğuna gelince tabii ki de bu başlığın konusu olan barbie eviydi :) artık çocuk aklımla nasıl kafayı taktıysam o gün için başka bir şey dilemek aklıma bile gelmedi. keşke başka şeyler de dileseymişim tüh :d

üstünden birkaç ay geçti derken doğum günümde benim bu dileğimden haberi bile olmayan kuzenimden doğum günü hediyesi olarak bana bir barbie evi geldi. o gün dileğim gerçekleşti, benim de bir barbie evim oldu diye nasıl mutlu oldum anlatamam. öyle 3 katlı falan değildi ama olsun benim için çok anlamlıydı. yıllarca gözüm gibi baktım, içindeki minik küvetinden bardaklarina kadar sakladım, arkadaşlarımla oynarken de üstüne titredim tabii haliyle. çocuk akliyla dileğim oldu diye evin içinde mutluluktan nasıl sevindirik bir şekilde gezmiştim hala unutmam. şimdi bakınca o yıllar , çocukluk ne güzelmiş daha da anlıyor insan. barbie evi denince benim de böyle bir anım var işte :)

7. baba tarafının tek torunuydum daha o yaşlarda bir dediğimi iki etmiyorlardı. bigün babaannem ile birlikte oyuncakçının önünden geçerken bir barbie evi gördüm ama nasıl güzel 3 katlı böyle pembe beyaz maviydi. pembeye de hiç dayanamam. (gizlinot: hala! bazı şeyler hiç değişmiyor ) kedinin ciğere baktığı gibi bakarak yürüyüp önünden gitmek zorunda kalmıştım. ama nasıl üzüldüm sözlük, o an sanki çocuğumu o camın arkasında bırakmışım gibi. akşam dedem elinde beğendiğim evle beraber geldi. bende bir zafer dansı halleri başladı tabii. zili falan vardı ışıklı mışıklı. senelerce oynadım onunla sakladımda hep. hala her detayı aklımda canım ilk barbie evim (gizlinot: swh ) taşına taşına kayboldu sanırsam. bir de benim zamanimda bukadar pahalı değildi hala oyuncak mağazalarına online sitelere bakıyorum arada ama 700 küsür liraya barbie evi gördüğüm oldu. bu da böyle gereksiz bi' bilgi olsun

8. yaşadığım yer küçük olduğu için sadece bir oyuncakçı vardı bizde arada annemle girer içeri bakınır ne var ne yok diye gezer pek bir şey almadan çıkardık. oyuncak konusunda tekel sayılan dükkanda her şey çok pahalıydı zira küçük ama pahalı bir yerde yaşıyorduk. tabi gezerken gördüklerim arasında aklımda kalanlar tavanda asılı benim 3 katım süpürgeli bir cadı ve kocaman barbie bebek evleriydi. barbie bebek evleri dışında boy boy başka evler birde içi kıyafet dolu barbie gardropları yatakları vardı ayrı ayrı satılan. resmen gözüm dönmüştü. evi düzmeden önce bir bebek edinmem gerekiyordu bol pembeli, sarı saçlı, bacakları diz kapağından kırt kırt kırt bükülen. evet bebeklerim vardı ama hepsi "barbi"idi bana gerçek bir barbie lazımdı. şansımı denedim "bebek evi alalım mı ?" dedim ama evimizde onu koyacak yerimiz olmaması bahanesiyle almadık.ben de bunun üstüne odamın şeklini değiştirtmiştim ve barbie bebek evi gelecek yeri ayarlamıştım sırada bayramı seyranı bekleyip para biriktirmek vardı. gel zaman git zaman karne günü geldi ve babamın bir arkadaşı bir amca (şimdi adını hatırlamadığım rahmetli beyaz saçlı sakallı ama sigara ve alkolden beyazları sarıya dönmüş yaşlı ve topaç biri) beni bu oyuncakçıya götürüp ne istersem alabileceğimi söylemişti. ben ne yaptım gidip -caps lock- paten -caps lock- aldım. evde tüm halıları kaldırıp günlerce paten sürdüm, evde ihtisasımı yaptıktan sonra yazlıkta sokaklarda caddelerde sürdüm. ve hiç bir zaman bir barbie bebek evim hatta barbie bebeğim olmadı, kendi elimdeki bebeklere kıyafetlerini kendim diktim, onlara evi artık ürünlerden kendim inşaa ettim.(gizlinot: kiremitten kırık fayanstan bahçede ev yaptı bu eller). barbie bebek evim olmadı ama uzun süre sahibi gelmeyen evlerin balkonlarını kendimize oyun evi yaptık, bahçelerine çarşaflardan deniz şemsiyelerinden çadırlar kurduk içinde oynadık. yazdıklarım aslında başlığın içeriğinden saptı ama olsun eğer bir çocuğum olursa onu küçücük dar oyuncak kalıplarının içinde büyütmek istemiyorum ne action man ne barbie bebek.

9. Ben çocukken çok pahalıydı. Çok isterdim ama hiç alamamıştık. İleride bir gün kızım olursa alırım. (bkz: ebeveynlerin sahip olamadıkları şeyleri çocuklarına alması)

10. oyun oynama maksadıyla değil de bir görev bilinciyle onlarca barbie ve sindie bebeğimi giydirir süsler, koltuklarına yataklarına arabalarına yerleştirir görevimi tamamlar! ve marketten alınmış mini arabalarımı birbirine vura vura oyun oynardım. ben bir "bebek kızı" olmadım hiç bir zaman, önceleri habire barbie alırken babam, bu huyumu fark ettiği noktada oyuncak olarak araba almaya başladı.. "oyun" dendiğinde benim aklıma gelen şey "aktif oyun"dur çünkü,

barbie evim yoktu ama kullanmadığım bir komodinin her çekmecesini bir oda haline getirmiş ve hatta üstünü de teras olarak dizayn etmiştim.. benim için işin keyifli kısmı dizayn aşamasıydı, sonrasında dediğim gibi, bebekleri giydirip süsleyip birer odaya oturtup yeni şeyler keşfetmeye geri dönmüştüm.

oldum olası hazır oyuncakları sevmem, kendim yaparım, bebeklerime elbiselerini kendi mayomu keserek dikmişliğim dahi vardır.

isteyip alamamışlar için ancak burukluklarını paylaşabilirim ama gerçekten öyle aman aman bi anlamı da olan bir oyuncak değil bence.

şimdi henüz 21 aylık olan kızıma babaannesi mutfak setleri, alış veriş arabaları, viledalar falan alıyor "pembiş pembiş", bense yaratıcılığını geliştirecek şeyler almayı tercih ediyorum.. bakalım o büyürken neler isteyecek.