birhan keskin

1. Didem Madak sempozyumu vardi gecen yil Msgu'de, Birhan Keskin de konusmaciydi ve Ahlar agacini okudu. Sanirim hayatimin en guzel anlarindan biriydi. Kadin sair denmesine de karsi cikar kendisi ki bence cok da haklidir. Misal cemal sureyadan bahsederken erkek sair demiyorsak birhan keskinden bahsederken kadin sair dememeliyiz cunku meslekler cinsiyetten bagimsizdir ve kadin sair dedigimiz noktada sairlik sanki erkeklige ait bir alanmis gibi bir algi cikiyor ortaya.

2. çok güzel bir kadın. twitter hesabını bir ara aktif kullanıyordu. her akşam çok güzel şarkılar paylaşırdı. ben de açıp dinlerdim. sanki arkadaşımmış da o çalıyor ben dinliyormuşum gibi. çok severim kendisini. hele de şu dizesini;

"serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı."

3. madem arkandan ağlamamı bile çok gördün bana

al bu taşlar senin olsun...o halde ve bundan böyle

bütün davullar vursun, telleri kopsun sazların

boşluğa bağırsınlar, birlikte;

kan kusacağız.

ben seni hep sevgilim ben seni hep

yüzünden geçen dalgalardan okudum.

ellerine sevgi okudum gözlerine şefkat okudum

annen seni inkar etmişti

aldım etime dokudum.

Dünya ne ki sevgilim,

Benim sana yaptığım kubbe yanında?

omurgamı aldın benim.

omurgamı aldın.

omurgamı aldın.

omurgamı.

niye?

bu dizelerin sahibi çok özel çok güzel bir kadın.bir şiir insanı nasıl ağlatır sorusunun cevabıdır yazdıkları.

4. Hayatı bir korkular ve alışkanlıklar bütünü olarak tanımlamış şair

5. "dürtme içimdeki narı,

üstümde beyaz gömlek var."

okuduğum an kilitlenmiştim ve hala üzerine çıkan bir dize göremedim.

6. Sol frame'de görmemle kitaplığıma uzanıp bir kitabını açtım. En son aldığım kitabını 2010da almışım Tozlanmış. Açtım tekrar okudum.

Çok naif, inceden hüzünlü dizeler yazan kadın.

7. hüznün vücut bulmus hali.

"Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili. Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de. Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu, geldikçe anlıyorum ki, biz, bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile."

8. Bazı acıların bizi bünyesinde topladığına inandigim ve elimi sol omzuna koyduğum güzel insan. Yıllar önce ilk kez bir arkadaşıma okuduğumda o çıkmaz sokaklara girerken beraber daha da acı sayfalar açacak bilemiyor insan ve hep sanıyor ki 'serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı'.

Yıllar sonra son kitapta var olan anıtsayaçta, yüreği ve yüzünün güzelliği yarışacak bir arkadaşının adını göreceğini bilemiyorsun. Onun güzelim hayatını ve sokaklara saçtığı gülücükleri nasıl katlettiler hala anlamıyorum

Sema kaygusuzun karaduygununu arada okuyorum. Sırf Birhan keskinle aynı evde kahve içer gibi olmak için. Onla beraber ne kadar uyuyamadığımızı ölçmek için.

Her en kötü günümde yanımda Birhan Didem Nilgün slyvia vardi eskiden ve artık her günüm onlarla geçiyor. Bu dünya sizin guzellikleriniz hatrına birazcık dayanıyor.

9. "Buraya, küçük mutlu güneşler koydum. Günlerimiz karanlık ve çok soğuyor bazı akşamlar, ısınırsın.

Buraya, bir inanç bir inat koydum. Tut ki unuttun, tekrar bak, o inat neyse sen osun.

Buraya yolun yokuşunu koydum. Bildiğim için yokuşu. Zorlanırsa nefesin, unutma, ciğer kendini en çabuk onaran organ, valla bak, aklında bulunsun.

Buraya umutlu günler koydum. Şimdilik uzak gibi görünüyor, ama kim bilir, birazdan uzanıp dokunursun.

Buraya bir ayna koydum arada önüne geç bak; sen şahane bir okursun. Mesai saatlerinde çaktırmadan şiir okursun. N’olcak ki, bırak patronlar seni kovsun!

Burada bir tutam sabır var. Kendiminkinden kopardım bir parça, (bende çok boldur) lazım oldukça ya sabır ya sabır, dokunursun."