birhan keskin

1. güzelliklerin kadınıdır, şairidir birhan keskin. o ne derse güzel der, güzel eyler. uzun zamandır can damarımdır, can yoldaşımdır kendisi, sevgili (yazar: femme) biliyormuş gibi beni önermiş başlığı doldurmak için.

naçizane meslektaşı (gizlinot: kendisi de sosyoloji mezunudur) olmaktan gurur duyduğum yagane kadınlardandır. memleket kavramını bana yeniden sevdirmiştir, kırklarelilidir. henüz 51 yaşındadır, umarım uzun yıllar buralarda olur.

feminizm ile ilgili bir kafa karışıklığınız varsa, okuyun. gerçeklikle bir derdiniz varsa, okuyun. "bu neden böyle?" dediğiniz her şey için, açın okuyun yazdıklarını. kısacası okuyun bu kadını, lütfen okuyun, zira anlatmak mümkün değil kendisini.

aşağıya aslı serin ile birlikte yazdıkları upuzun bir şiiri bırakacağım, vaktiniz olursa diye. bu şiiri okuduktan sonra, size "kadın" hakkında zırvalayan, ahkam kesen kişilere haddini bildirin, hatırım için. hatırları için.

ölülerimizi “sık kullanılanlara” ekliyoruz.

ölülerimize ölülerimiz ekliyoruz.

şans eseri yazmıyorsa adımız bir sayaçta

birhan, ben bunu hep “antisayaç” olarak okudum

yani sayılamayan, sayılmasın hiç aman

sahi biz kaç darbeden sonra ölülerimiz oluyoruz.

erkek ve kadın, iki farklı hayvan.

ve kuraldır öldürür hayvanlar âleminde güçlü olan.

mesele bu değil, mesele başka.

niye sevsin pembe tülleri kırmızı pancurları

ve niye aynı evde yaşasın bir fille mesela

aha kırılacak bir vazo birazdan.

bir yatırımcı değiliz, tamam

öncesinde büyük hesaplar, planlar, bütçeler filan

ama sevmek diye bir şey var, geçelim dersen o da var

bize çizilmiş kalın çizgiler, gerilmiş ipler var

alnımızı kıllı elleriyle karalayanlar yetmedi komple silenler

çaresizlik var birhan bak:

türkiye’nin güneyinden üzücü haberler geliyor

türkiye’nin kuzeyinden üzücü haberler geliyor

türküyesin doğusundan üzücü haberler geliyor

türkiye’nin batısından üzücü haberler geliyor

türkiye giderek üzücü bir habere dönüyor…

sevmek dedin ya, aklıma oscar wilde’ın bir dizesi geldi bak!

“çünkü herkes öldürür sevdiğini” diye

ama öldüreceksek sevdiğimizi oscar sevmek niye?

ama bundan da önce aslı, bundan da çok önce

başka bir şey var, boynumuzda asılı olan.

koy kadını bir tarafa, koy kadını bir tarafa

koy kadını bir tarafa, var.

âdem var ve onun kaburgası filan.

sayaca gelirsek sayalım bir de bu yandan:

türkiye’nin güneyinde bir adam yere çömeliyor.

türkiye’nin kuzeyinde bir adam yere çömeliyor.

türkiye’nin doğusunda bir adam yere çömeliyor.

türkiye’nin batısında bir adam yere çömeliyor.

türkiye giderek çömelen adamlara benziyor.

onların dikliği bizim yataylığımız pornografik bir görüntü verebilir. değil!

çömelmek yani pişmanlık yasası, kendimde değildim içmiştim safsatası

çömelmek: törelerimiz böyleydi ben istemezdim filan

çömelmek: bana karılık yapsaydı

çömelmek: telefonla konuşmasaydı

çömelmek: boşanmasaydı

onlar koca, onlar baba, onlar sevgili onlar devlet.

eşitlik istediğimizi sananlar yanılıyor

kim eşitlenmek ister hırsızlar ve katillerle birhan!

sana bir şey diyeyim mi aslı?

cinsine koduğum derdi benim dedem kendi cinsine.

yani cinsiyete bölünmeden önce

öyle kalsaymışız ototroflar gibi filan.

koyuyor insana tabii. bazılarını “insan” hanesinde sayarken

belki de şöyle bir şey: bir düştü insan bir zaman

hurafesiyle yaşıyoruz ondan arta kalan.

kadınların kaburgadan yapıldığına

kadınları bile inandıran neydi birhan?

asıl mesele diyorsan buraya dönelim, şimdiye

söyle artık başımıza bu işleri açan yine erkekler değil miydi?

dönelim van’da bir kadına, dönelim mardin’de, dönelim izmir’de

dönelim birhan bak geç oluyor hava kararıyor evimize dönelim

bize bunları söyleten neydi, gülerken ağız kapatmayı, ağlarken saklanmayı

her lafa karışmamayı, yazmamayı birhan, çizmemeyi bize dayatan kimlerdi

giydiğimiz etek boyuna, doğuracağımız çocuğa karar verenler kim

kadınlar ilk sevişmesinde neden babasının yüzünü gördü

küçücük kızlar dedesi yaşındaki adamlarla neden

neden genelevler var neden hep bir kadın otobanda

ütü reklamında bir kadın çıplak

otomobil fuarında bir kadın öyle arabalar üstünde, neden

doğum günlerimizde bize mutfak robotu hediye edenler kimlerdi

şakağımıza silahı dayayanlar kimler, kimlerdi birhan?

televizyonu açtım güzel bir kış sabahı güneş öyle tepede

sanki her şey aklanmış basbayağı tepede

bir adam karısını eve kilitleyip sigara söndürmüş

bir kadın birhan bak doktorlar söylemiş, bebekle yalnız bırakmayın demiş

haklısın neden sevsinler pembe tülleri, iki ayrı tür neden illa bir

tamamlanmamış bir evrimin projeleriyiz belki de

zıvanalı geçme tekniği nedir aslı bilir misin?

bak öğren bunu.

çünkü bu şiir birbirine geçmiyor.

acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor.

bitişmiyor. birinin acısı öbürüne geçmiyor.

bütün kadınlara bundan böyle başka türlü “ateşli” olmayı

“şiddetle” öneriyorum aslı

çıkıp iki oda bir salondan

ateşli silahlar elimizde, uma’nın kılıcı belimizde,

savunma ve dövüş sanatlarında ustalıklı.

anitsayac’ta bu kadar kadın ismi yeter,

yeter artık, yeter çıkalım zıvanadan.

not 1: ukte sahibi sevgili (yazar: femme)

not2: şiirde geçen (link: http://www.anitsayac.com/ antisayaç) şiddet sebebiyle artık burada olmayan kadınları görebildiğiniz "dijital anıt"tır.

2. Didem Madak sempozyumu vardi gecen yil Msgu'de, Birhan Keskin de konusmaciydi ve Ahlar agacini okudu. Sanirim hayatimin en guzel anlarindan biriydi. Kadin sair denmesine de karsi cikar kendisi ki bence cok da haklidir. Misal cemal sureyadan bahsederken erkek sair demiyorsak birhan keskinden bahsederken kadin sair dememeliyiz cunku meslekler cinsiyetten bagimsizdir ve kadin sair dedigimiz noktada sairlik sanki erkeklige ait bir alanmis gibi bir algi cikiyor ortaya.

3. çok güzel bir kadın. twitter hesabını bir ara aktif kullanıyordu. her akşam çok güzel şarkılar paylaşırdı. ben de açıp dinlerdim. sanki arkadaşımmış da o çalıyor ben dinliyormuşum gibi. çok severim kendisini. hele de şu dizesini;

"serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı."

4. madem arkandan ağlamamı bile çok gördün bana

al bu taşlar senin olsun...o halde ve bundan böyle

bütün davullar vursun, telleri kopsun sazların

boşluğa bağırsınlar, birlikte;

kan kusacağız.

ben seni hep sevgilim ben seni hep

yüzünden geçen dalgalardan okudum.

ellerine sevgi okudum gözlerine şefkat okudum

annen seni inkar etmişti

aldım etime dokudum.

Dünya ne ki sevgilim,

Benim sana yaptığım kubbe yanında?

omurgamı aldın benim.

omurgamı aldın.

omurgamı aldın.

omurgamı.

niye?

bu dizelerin sahibi çok özel çok güzel bir kadın.bir şiir insanı nasıl ağlatır sorusunun cevabıdır yazdıkları.

5. Hayatı bir korkular ve alışkanlıklar bütünü olarak tanımlamış şair

6. "dürtme içimdeki narı,

üstümde beyaz gömlek var."

okuduğum an kilitlenmiştim ve hala üzerine çıkan bir dize göremedim.

7. Sol frame'de görmemle kitaplığıma uzanıp bir kitabını açtım. En son aldığım kitabını 2010da almışım(gizlinot: kim bağışlayacak beni) Tozlanmış. Açtım tekrar okudum.

Çok naif, inceden hüzünlü dizeler yazan kadın.

8. hüznün vücut bulmus hali.

"Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili. Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de. Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu, geldikçe anlıyorum ki, biz, bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile."

9. Bazı acıların bizi bünyesinde topladığına inandigim ve elimi sol omzuna koyduğum güzel insan. Yıllar önce ilk kez bir arkadaşıma okuduğumda o çıkmaz sokaklara girerken beraber daha da acı sayfalar açacak bilemiyor insan ve hep sanıyor ki 'serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı'.

Yıllar sonra son kitapta var olan (gbkz: anıtsayaç)ta, yüreği ve yüzünün güzelliği yarışacak bir arkadaşının adını göreceğini bilemiyorsun. Onun güzelim hayatını ve sokaklara saçtığı gülücükleri nasıl katlettiler hala anlamıyorum

(gbkz: Sema kaygusuz)un (gbkz: karaduygun)unu arada okuyorum. Sırf Birhan keskinle aynı evde kahve içer gibi olmak için. Onla beraber ne kadar uyuyamadığımızı ölçmek için.

Her en kötü günümde yanımda Birhan Didem Nilgün slyvia vardi eskiden ve artık her günüm onlarla geçiyor. Bu dünya sizin guzellikleriniz hatrına birazcık dayanıyor.

10. "Buraya, küçük mutlu güneşler koydum. Günlerimiz karanlık ve çok soğuyor bazı akşamlar, ısınırsın.

Buraya, bir inanç bir inat koydum. Tut ki unuttun, tekrar bak, o inat neyse sen osun.

Buraya yolun yokuşunu koydum. Bildiğim için yokuşu. Zorlanırsa nefesin, unutma, ciğer kendini en çabuk onaran organ, valla bak, aklında bulunsun.

Buraya umutlu günler koydum. Şimdilik uzak gibi görünüyor, ama kim bilir, birazdan uzanıp dokunursun.

Buraya bir ayna koydum arada önüne geç bak; sen şahane bir okursun. Mesai saatlerinde çaktırmadan şiir okursun. N’olcak ki, bırak patronlar seni kovsun!

Burada bir tutam sabır var. Kendiminkinden kopardım bir parça, (bende çok boldur) lazım oldukça ya sabır ya sabır, dokunursun."