bugünkü aklım olsaydı

1. üniversitede gezerdim.

össde benim yarı puanımı almış saçma sapan bölümlerde okumuş insanların bile bir şekilde biryerlere geldiğini görüyorum.

kaldı ki ülkemizde eğitim seviyesi arttıkça aldığınız para azalıyor. ilkokul mezunu insanlar ticaret yaparak benden daha çok kazanabiliyorlar... yani çok da şeetmemek lazım

2. Böyle bir işim ve maaşım olacağını bilseydim 4 yıllık üniversite dönemimi hatta ondan öncesi, lise dönemimi dolu dolu geçirirdim. En az iki dil öğrenirdim. Lise döneminde çılgınlar gibi abur cubur, ucuz çikolatalara sarıp cildime yazık etmezdim. Alıp verilen kilolar ve çatlaklar da cabası tabi. Ha bir de kendimi sosyal anlamda da geliştirirdim. Ne bileyim keman çalmak isterdim mesela.

Bu liste uzar gider ama umarım bundan sonraki yıllarda ıstediğim, istediğimiz her şeye ulaşırız süslüler..

3. Alternatif olarak kendi ofisimi açacağım bir bölüm okurdum. Diyetisyenlik, mimarlık vs. Yada kuaför olurdum gelin başı ortalama 500 tl boya 300 tl günde 10 kişinin saçına krepe Balyaj yapsam günde 3bin tl (günde) 30 günde bilmem kaç bin tl. 

Evet ülkedeki gidişat iş hayatındaki deneyimlerim beni bambaşka bir insan yaptı. Sadece maddi kazanım düşünüyorum bunun suçlusu da ben değilim sistem. 

4. O özel derse gitmezdim

5. -sigaraya başlamazdım.

-yaz aylarını programlama öğrenmeye ayırırdım. bu yaz öğrendin mi derseniz, cevap hayır.

-5 sene önce yaptığım haftalık programı uygular, haftada 2 saat de olsa isveççe çalışırdım. şimdiye kendimi ifade edebiliyor olurdum.

-salak saçma insanlara takılmak ve 10 saniyede aşık olmak yerine, işime gücüme kendime hayatıma bakardım. hâlâ nato kafa nato mermer ama. deli gönlüm çok deli. hiç olmayacak insanları arzuluyor.

-daha önceden antidepresana başlardım. başlayınca dünya varmış dedim.

-daha çok anı yaşar, paramı sigaraya ve alkole harcamak yerine etkinliklere harcardım. mesela ata binmeyi çok istiyorum, hep istedim. kursa giderdim. şan eğitimi almayı çok istiyorum, hep istedim. onun da dersini alırdım. yolculuktan çok korkarım, ama bunun üstüne gidip şehir şehir gezmek isterdim bütçem el verdiğince.

şimdi bunlar için çok geç mi? kesinlikle değil. ama işte, içimde "keşke önceden yapsaydım vırvırvır" diyen bir ses var. o cadı asla susmuyor, hayatı dar ediyor bana. alternatifleri görmeme engel oluyor. süpürgesine binip gitse de kurtulsam.

6. *Değer görmediğimin farkına vardığım halde ısrarla durduğum o yerlerde durmazdım

* aman kalbi kırılmasın diye düşünmezdim çünkü böyle düşündüğüm kim varsa çatır çutu beni kırdı

* üniversite hayatımı değmeyecek bir insan uğruna mahvetmezdim. gezer tozar, daha çok arkadaş edinir daha farklı ortamlara girerdim

* lisedeyken biriktirdiğim paraları yemek yerine dolara çevirirdim

bir de kaşlarımı inceltmezdim...

edit: ay en önemlisini unutmuşum, hayatımı mahveden o mahlukla asla olmazdım

7. bugün,olduğum kişiye dönüşmemi sağlayan ne varsa iyi kilerimi bir borç bilirim! bu sebeple “bugünkü aklımla” dahi yine aynı şeyleri yapmayı dilerdim. aksi olsaydı pişmanlığın ne demek olduğunu, bir keşke’ye kaç kişiyi sığdırabileceğimi, merhameti, affetmeyi, incinmeyi, gülmeyi nereden bilecektim? iyi ki varım iyi ki varsınız!

8. kendime bir tık daha çok değer verirdim.

9. YouTube kanalı açardım beleş beleş takılırdım

10. -Lise 2 iken adam gibi ders çalışmaya başlardım

-Sevdiğimi belli ederdim

-Enes batur gibi saçma sapan da olsa bir youtube kanalım olurdu  

-o kiloları almazdım

-Tekvandoyu ve kemanı bırakmazdım

-Güzel sanatlara hazırlanırdım