deprem sonrası akıl sağlığımızı korumak

1. Hepimizi derinden etkileyen kötü bir dönemden geçiyoruz. Kimimiz akrabalarını, dostlarını, arkadaşlarını kaybetti. Akıl fukarası olduğunu düşündüğüm bir grup hariç hepimiz yaşananlardan dolayı çok üzgünüz, çok endişeliyiz, çok öfkeliyiz. Sıcak evimizde, yatağımızda, soframızda her an oradaki insanları hatırlıyor, utanıyor, suçluluk hissediyoruz.

Bende uzun süredir deprem yüzünden tedavi görüyor, ilaç kullanıyor, terapi alıyorum. Ancak bu dönemde akıl sağlığımı korumak zorundayım, biliyorum.

Bu konuda uzman değilim ama psikoloğumun paylaştıklarını size de aktarmak isterim. Lütfen deprem paylaşımlarınızı azaltın, mümkünse afete yönelik paylaşım yapmayın. Üzerine müzik eklenmiş paylaşımları izlemeyin, müzikle birlikte travma artabilir. Haber izlemeyi azaltın, bütün kanallarda deprem konuşuluyor. Günde 2-3 kez izleyin. Başka şeylere yönelin. Ben 45 yaşında çizgi film izliyorum mesela, telefona oyun indirdim onu oynuyorum. Temas önemli, sarılmak ilaç gibi... Sevdiklerinize, annenize, kardeşinize, arkadaşınıza sarılın. Panik duygunuz artıyorsa nefes egzersizi yapın. İki kez burundan derin nefes iki saniye tut, ağızdan bırak gibi...

Aklımdakileri yazmaya çalıştım. umarım faydalı olur. Allah hepimizi korusun, ülkemize acısın.

2. Açıkçası ekşisözlüğe girmemeye ve haber izlememeye çalışıyorum. Zaten sosyal medya kullanıyorum, illa lanet olaylar karşıma çıkıyor bir de ayrıca pekiştirmek istemiyorum. Ama akıl sağlığımı koruyabileceğime dair inancımı yitirdim.

Ailem sağ ama hiç kimse pazar akşamı ailesiyle son kez yemek yediğini bile bilmiyordu. Her şeye hazırlıklı olmamız gerektiğini, biz ne kadar plan vs yapsak da hayatın bir kez daha kısa olduğunu anladım. Günlük rutinlerime dönmeye çalışıyorum ve şikayet ettiğim günlük herhangi bir şeyde bir vicdan muhasebesi yaşarken buluyorum kendimi. Vefat eden her vatandaş sadece bir sayıyı temsil ediyor, her birinin kendi hikayesi var ve bunu bilmiyoruz. 10 gündür deli gibi deprem çantası yapıp bozuyorum. Ya çok eksik var, şunları da koymam lazım diye düşünüyorum. Işıldak ve radyo almayı unutmuşum, onları da eklemem lazım. 26 yaşındayım ve düşündüğüm şeylere bakın. Biliyorum ki yalnız değilim, yaşıtlarım ya da benden daha küçüklerim de aynı durumda.

İstanbul Avrupa yakasında oturuyorum ve malesef taşınacağım. Floryadan Arnavutköye taşınmak benim için şok edici bir etki yaşatacak olsa da canımı düşünmek zorundayım.

Ülkemizde siyaset malum. Bugün yapılan yarın unutulur olan vatandaşa olur. Bilemiyorum süslüler, uzun zamandır kendimi bu kadar çaresiz ve umutsuz hissetmemiştim.