dorock bar

1. taksim'de yer alan ve heavy metal/rock müziğin hakim olduğu bir bardır.

bir zamanlar; cover şarkılarıyla efsane olmuş murder king grubu canlı çalardı bu barda cumartesi geceleri ve o ilk sahneye çıkmaya başladıkları 2005 senesi ve takip eden 2-3 yıl ortamıyla ve coşkusuyla şahane heavy metal gecelerinin yaşanabildiği bir mekandı.

sonradan fazla popülerleşti; eski kemik tayfa pek uğramaz oldu. murder king'de değişiklikler yaşandı ve nihayet grup dorock'tan elini eteğini çekti. fakat vokalist/bas gitarist ve bana göre grubun beyni olan özgür özkan, murder king'in eski gitaristi alper yürekoğlu'nu da dahil ederek  killing adında yeni bir grup kurdu ve yine dorock'ta çalmaya başladı cumartesi geceleri.

şu anda da her cumartesi  razor ve ardından killing canlı performanslarına devam etmektedir. barın o eskilerdeki tadı olmasa da, yine de keyif verir ve heavy metal müzik açısından çoğunlukla tatmin eder.

dorock'la ilgili enteresan bir nokta da, testament ve overkill'in de zamanında burada sahne almış olmasıdır.

2. sevdiğim beyin 2009-2010 senelerinde takıldığı zamanları hala anlattığı rock bardır. müdavimlerinden çok ergenler gelip gitmeye başladığı doğrudur. en son gittiğimde masamın üstünde böcükler uçuşuyordu, tuvaletler pisti ve kız erkek karışık giriliyordu.

3. (bkz: Leş)

Bu yaşımdan sonra buraya takılan biriyle asla sevgili olmam.

4. Daha gençken, kafam kaldırabilirken gittiğimde çok severdim. Müzik güzel, ortam sıcaktı. Bu kış bir kere daha gidelim dedik. Tahammül edemedim, ne müzik açtı ne de ortam. Gençlikte kalması gereken yerlerdendir yani.

5. Bir zamanlar sabahladığım mekan. Metale aç gençlik olarak sabaha kadar deli gibi headbang yapar, kapısının önünde de güzel insanlarla sohbet ederdik. Gel zaman git zaman büyüdük kafamız pek kaldırmaz oldu ayrıca çok fazla sigara içiliyordu. Astımım azınca da nefes almak zor hale geldi.

Şimdi işimizde gücümüzde bir birey olduk. Hala Metalci miyim? tabii ki evet..

6. en son 8 yıl önce filan gittiğim mekan. eskiden adı alman bira evi olan mekanda açıldığı zamanlar. henüz kapılarında hödük korumaların dikildiği şubelerin açılmadığı zamanlardı. ciddi ciddi thrash, death metal filan dinleyebilirdin, amatör gruplar da bu minvalde çalardı. seninle aynı tarz dinleyen insanlarla bir arada olma, içme, eğlenme güdüsü güzeldi de, yerini gittikçe kim olduğu belli olmayan tuhaf tuhaf abazan tiplerin birbirlerini götürmeye geldiği leş bir ortama bıraktı. beyaz gömlekli adam geliyor gotik kız kesiyor. gotik kız geliyor bira ısmarlasın diye beyaz gömlekliyle takılıyor. eskiden tiki ya da ciks diye kodladığımız non-metal tipler artık mekanın sahibi. bana ne bütün bunlardan, isteyen istediğini getirir götürür elbette. ama o zaman metal dinlemek ve kendin gibi insanlarla sosyalleşmek istediğin ortama paralı abazanlar gelmeye başlayıp müzik herkesin dinleyebileceği boktanlıkta bir seviyeye çekilince hiçbir şeyin anlamı kalmıyor. evet önceden de bir anasınıfı gündüz bakım evi değildi ama yaşın ilerlemesiyle mi artık bilmiyorum, insanlara olan tahammülüm azaldıkça benim için dışarda eğlenmeye çalışmak can sıkıcı bir hal aldı. özlüyor muyum? hayır. her yerde ve her zaman olduğu gibi bokunun çıkacağı o zamanlardan belliydi.