evi toplamak

1. iyi olmadığım konu, bu konuda taktiklere açığım. ama nette bulduğum yöntemlere göre;

önce kıyafetlerden başlıyoruz. tüm odaları gezip kirlilerdeki kıyafetleri, ütülenmeyi bekleyenleri, sandıklardaki, dolaplardaki tüm aynı tür kıyafetleri bir araya getiriyoruz. (aynı tür derken, diyelim ki üstler, tişörtler olsun)

hepsine bakıp neyi giyerim, neyi giymem, hiç bu sene giydim mi, önümüzdeki sene giymeyi planlıyor muyum, bana iyi hissettiriyor mu, yakışıyo mu soruları sonrası; sınavı geçemeyenleri atıyoruz. pahalıya aldığımız için kıyamayacağımız bir kıyafet bile olabilir, bir anısı olabilir fark etmez, iyi hissettirmiyorsa gidiyor. evde fazlalığa gerek yok.

bunu tüm kıyafet türleri için yapıyoruz, pantolon, etek, gömlek, kazak, kaban, iç çamaşırı vs...

sonra elediklerimizi düzgün bir şekilde asıyoruz. çekmecelere girenler dik olacak şekilde katlanıyor çünkü öyle daha iyi görebiliyoruz. asılanlar da sağ tarafa yazlıklar, açık renkliler; solda ceketler, koyu renkliler, kalınlar...

sonra eşyalara geliyor. doğum gününüzde hediye gelen gereksiz biblo? atılacak. asmadığınız ve asmayacağınız tablo? at. vitrinde duran kullanılmayan ve kullanmayacağınız bardaklar? at. sırf ayıp olmasın diye tuttuğunuz hediyelik eşya, tarihi geçmiş kozmetikler? at. okuduğunuz ve bir daha okumayacağınız kitaplar. at. rafları kaplayan binlerce parça yemek tabağı, kullanmadığınız ama kullanırım diye tuttuğunuz tencereler çanak çömlekler vs. at. (at dediğime bakmayın, kıyafetler ve kitaplar bağışlanırsa süper olur.)

sonra her güne 1 görev koyuyoruz, sadece 1. Bugün sadece salonu süpüreceğim. Bugün tüm eşyaların tozu alınacak. Bugün sadece ütü. Bugün ıvır zıvırlar elenecek, çekmeceler düzeltilecek.

yazması kolay da, daha ilk görevi yaparken dikkati dağılan, kıyafet elerken kıyafet denemeye başlayan veya kitapları elerken yerde kitap yığınları arasında kitap okuyan bendenizin başaramadığı iştir evi toplamak.

2. sırrı evi dağıtmamaktan geçen eylem. şahsen misafir gibi takılıyorum evin içinde, gerçi yatmadan yatmaya gidince çok da sorun olmuyor.

3. Sadece ders çalışmak zorunda olduğumda yaptığım eylem.önce iyice dağıtır masaları rafları boşaltır tozunu alırım her şeyin daha sonra yanıma kocaman bi çöp poşeti alır kullanmaya devam edeceğim ihtiyacım olan şeyleri rafa dizer geri kalanı çoğunlukla müsvedde kağıtlar için ayrı dönüşüme gidecek poşete bitmiş eşyaların kutularını ayrı bi poşete doldururum.

Bu iş bittikten sonra dolabı yatağın üzerine boşaltılır yıkanacaklar ve başkasına verilecekleri ayırır geri kalanı tek tek askıya asarım(gizlinot: katlanmış şeyleri sevmem asmak çok önemli o yüzden)

Silme süpürme işini sevmediğim için onları o an evde kim varsa ona yaptırırım.

Bulaşık ve çamaşır makinasını doldurup çalıştırdım mı bi de kendimi 3 4kat rahatlamış ve diğer sorumluluklarımdan daha az vicdan azabıyla kurtulmuş olurum.

Kafayı çok Taktığınız bir şeyden kaçmak için güzel bi yol.aşk acısına da iyi geliyor.

4. Gecenlerde Cansu Dengey bununla ilgili bir video yayinlamisti. Sanirim bir kitaptan okuduklarini aktariyordu.

Ilgilenenler bakabilir fikir edinmek icin.

5. kendini evime zorla davet ettiren kızın eve gelmek üzere olduğunu öğrendiğimde 10 dakikada halledilebildiğim bir eylem. artısı yok diil tabii niye mi? normalde olsa 2 saatte bitmez.

6. önce etraftaki fazlalık her şeyi bir yere topluyorum. resmen yığıyorum. bu şekilde o merkezi nokta hariç her yer toplanmış oluyor, motive oluyorum. sonra o dağı yavaş yavaş eriterek toplamaya başlıyorum.

7. aslına bakarsak sevdiğim eylemdir ancak kızımın sadece oyuncak ve giysilerini toplamak bile başlı başına mesai !

8. Stres yaptığımda, korktuğumda falan kafamı toplamama yardımcı olan eylem. Bir de ne zaman ders çalışmak için masaya otursam etraftaki fazlalıklar gözüme takılıyor ve hunharca etrafı toplamaya girişiyorum. Ders çalışmak da yalan oluyor genelde :)

9. asla yapamadığım olay...

tek başıma yaşıyorum ve çalışıyorum. hiçbir zaman bitmiyor ve istediğim gibi olmuyor. bu sabah daha evden çıkarken heryerde yerlerde içi dolu poşetçikler vardı.

allahım sen bana sabır ver

10. iki aylık evliyim ve evlendiğim günden beri fikirlerimin yavaş yavaş feminizme doğru evrildiğini farkettim. ya da zaten öyleydiler ama uykudaydılar. evi toplayan sadece benim tabi ki. halbuki ikimizde çalışıyoruz. sabah aynı saatte çıkıp aynı saatte dönüyoruz. benim işim daha yoğun. o daha serbest. ama eve gelince benim mesai aynen devam beyefendi dinlenme moduna geçiyor. ne zaman ev işi yapsam içimden sürekli bu cümleler geçiyor. ama dönüp dolaşıp aynı yere varıyorum bunları düşünürken. o ev işlerini yapsa ortalığı toparlasa da yaptıkları beni tatmin etmiyor, beğenmiyorum. benim sildiğim tezgahla onunki arasında dağlar kadar fark var. ya da hafta sonları evi süpürmesini istiyorum sağolsun yapıyor ama benim istediğim gibi olmuyor. bi sofra toplasa toplamasın daha iyi diyorum. kısacası titiz hatta mükemmeliyetçi biriyim. beklediğim temizliği bir erkeğin yapması zaten mümkün değil. kızıyorum ama beceremiyor. onu çok sevdiğim içinde üzülüyorum da üzerine gitmek istemiyorum onu yap bunu yap olmadı beceremedin düzgün yap diye diye başının etini yemeye de kıyamıyorum. ama bütün yük benim üzerimdeyken de iç çatışmam beni gerginleştiriyor ve bu ilişkimize de olumsuz yönde yansıyor ne yapmam gerek bilmiyorum. henüz çok yeni evliyim bu duruma alışmak, böyle çifte standartlı bi hayat yaşamak istemiyorum ama ne yapmak lazım onu da bilemiyorum. önerisi olanları mesaj kutuma beklerim.