eşya atma hastalığı

1. bir şeyi bitirip boş kutusunu atma hissi,çöpe düştüğünde çıkardığı o ses anlayamazsınız.sonsuz bir project pan içinde olduğum için her gün en az bir kutu bir paket bi şey atıyorum ve nasıl rahatlıyorum anlatamam.

2. oh be yalnız değilmişim! kesinlikle düzen hastalığı olan insanlarda olması muhtemel bir durum. zamanında stok diye alıp alıp durdum neyseki akıllandım abartıya kaçmıyorum ve elimde olanları bitirip çöpe attıkça mutlu oluyorum tarifsiz bi duygu süslüler..

3. Annemi bıraksak bizi de atacak evden. Hoş o ihtiyaç sahibi birilerine gönderiyor ama abartıyor çoğu zaman. Yeni aldığım kıyafetlere bile yan gözle bakıyor artık

4. Bunun esya atmama versiyonuna aile uyelerimin dahil oldugu hastalik.

Obsesif kompulsif bozukluk olabilir...

5. En sevdiğim şey. az eşya çok huzurdur kesinlikle.

Giymediğim kıyafetleri vermekten hiç çekinmem hatta gözümü bile kırpmam. kullanmadığım makyaj malzemelerini dağıtırım. Çekmecemde ay ben bu renk farı neden aldım asla sürmem dediğim hiç bir şey yok.

Mesela bir fondötenin yapısı uymadıysa ya arkadaşlarıma ya da isteyen birine gider. Maksimum 4 bb krem fondöten tutarım elimde fazlalaştığı an batar bitirmeye çalışırım. Aynı şey vücut kremleri vücut spreyleri hatta pahalı parfümlerim için bile geçerli. Herşeyden birer tane olsun en iyisi olsun mantığındayım her zaman. Ayrıca bitirdikçe yerine yenisini almakta benim için büyük keyif

Ama bazı ürünler var ki bitmesi durumunda eliniz ayağınız kesilebiliyor. Aseton makyaj çıkarıcı gibi benim için saç spreyi gibi vs vs onlardan birer tane yedek bulundurmaya çalışıyorum bu kadarıda stokçuluğa girmez sanıyorum.

Özellikle indirim döneminde stok yapan arkadaşlara tavsiye bir iletişimci olarak memleketimizde özel gün bitmez gülüm. O indirimler hep var stoklama annecim gerek yok...

6. Kullanmadığım eşya gördüğümde dayanamıyorum. Bazı zamanlarda çok saçma sapan kozmetik aldığım oluyor bir de onları kullanmazsam resmen içim acıyor. Bende o yüzden hemen kız kardeşime veriyorum. Nasılsa herşeyi alıyor hem de çöpe gitmemiş oluyor :)

7. kimse durduk yere kullandığı birşeyi atmaz bu nedenle hastalık oldugunu düşünmüyorum. bana da fazla şeyler fenalık getirir üstüme üstüme gelirler. kullandığım az ve özler dışında diğerlerini genelde elden çıkarırım atarım veririm. eski şeyleri hiç sevmem, evindeki her şeyi 40 sene saklayıp da her gördüğünde bu şunun hatırası diyen kayınvalidemi hiç anlamıyorum. paslı masayı görünce bile ağlıyo kadın.

8. benim annem kendisi.. yeri geldiğinde gerçekten gerekli bi hareket bende iki üç ayda bir gereksiz eşyaları çantaları kağıtları kutuları atarım. ama annem tamamen abartı mesela biraz eski ayakkabınız varsa( kullandığınız sevdiğiniz ayakkabıyı düşünün) evde 2. çift varsa atar. conversleri attı mesela. kıyafet özellikle en sevdiğidir. 5 tişörtünüz varsa 2 sini atar. eski yeni de fark etmez.

9. Bir süredir var bende. Sanıyorum işsizlik başıma fazla alışveriş yapmak ve sürekli eşyaların yer ve düzenini değiştirmek olarak vurdu. Şimdiye kadar özellikle kozmetikleri elden geçirdiğim 4 dalga var bu yıl içerisinde. Oturduğum yerde kafayı yiyordum bi şeyler atmam lazım çok eşyam var diye ve buna rağmen deli gibi alışverişe devam ediyordum. Bu ürün, giysi ve kitap atmaların bi nebze faydasını taşınırken görsem, şu an atmak için çılgına dönmesem de hala çok eşyam olduğunu düşünüyoum. İki kapaklı bir gardroba sığabilecek kadar yazlık kışlık toplam kıyafetim var. Çoğu kadına göre azıcık yani. Yeni hedefim 7 bluz tşört vb üst giyim 3 pantolon 1 elbise ve 2 eşortman ha bir de pijamayla yoluma devam etmek. Ufak ufak minimalizme yürümeye çalışıyorum ama kendimi ferah tutatak. Yani kimse benden sahip olduğum 8 aydınlatıcıdan vazgeçmem gerektiğini söylemesin :d

10. Genelde ayda 1 kez bunu yapıyorum.bazen 2 çöp poşeti dolusu şey çıkıyor. bazen küçük çöp kutusuna sığabilecek kadar şeyler. İşin özü kullanmaktan hoşlanmadığım, eskiyen ya da bana iyi şeyler hatırlatmayan her ne varsa atıyorum. Bu sayede dolabım baya baya küçüldü. Ama içinde sevmediğim tek bir parça kalmadı. Yani elime ilk gelen şeyi giyip çıksamda beni mutsuz etmeyecek kıyafetlerle devam ediyorum.

Bu alışkanlık körü körüne alışveriş yapma durumunu da engelliyor. Almadan önce kendime buna gerçekten ihtiyacın var mı, ya da gerçekten çok mu sevdin diye soruyorum.

Bu arada tüm o kıyafetleri ve eşyaları ihtiyacı olanlara veriyorum. Direk çöpe gönderdiklerim gerçekten kullanılamayacak şeyler.