1.
Bir nevi cilve yapma özelliğinin körelmesi. Cidden olabiliyormuş. Telefonumu isteyen birine napcaksın, güzel olduğumu söyleyen birine yok be ya demişliğim var. Umarım hatırlanabiliyordur.
2.
o kadar unutmak ki mesaj gelse ergene bağlayıp kalp atış hızından taşikardi geçirebilme ihtimalinin olması.
çok uzun zamandır hayatımda biri yok. hani olsa lafı ağzımda var ama üşeniyorum resmen. şimdi kim buluşacak, kim o eski yollardan geçecek bla bla bla. o heyecanı çok özledim ama yine de...
arkadaşlarım benden ilişkileri konusunda tavsiye istediğinde cevap verme potansiyelini bile yitirdim. diyorum "arkadaş benim son ilişki anılarım "sene 1800'ler" diye başlıyor, nasıl bana güvenirsin ".
zaten oldum olası cilve özürlü bir insandım sanırım artık iyice oduna bağlamışımdır.
3.
Bence Flörtleşmeyi unutan biri daha umursamaz oluyor karşısındakine karşı. Daha laylaylom kafasında oluyor, çok da takmadan konuşuyor o kişiyle. ve erkekler bu halleri daha çok beğeniyor. Bilmiyorum bana mı hep denk düştü bu tipler ama tecrübelerim bu yönde. Ne zaman "napsam ki şimdi? Ne desem acaba? Aman salla bee nasıl anlarsa anlasın içinden geldiği gibi konuş işte onu mu takıcaksın" desem o erkekten daha çok bi iltifat alıyorum ya da daha çok ilgi görüyorum. Ama ne zaman da karsımdakini ciddiye alsam, umursasam elimden uçup gidiyor
4.
Allah a sukur hala ben varım ve bana yetebiliyorum her konuda.
5.
uzun ilişkisi yeni bitmiş, sadık insanların problem yaşadığı konu.
6.
Unuttum mu hiç mi bilmedim kestiremiyorum dediğim hadise. Bayadır baya baya yalnız olunca insan, böyle hep mi yalnızdım yoksa yalnızdım da mı hep böyle oldum sorularına cevap veremiyormuş. Ben burada kısır döngüye girdim siz kendinizi kurtarın beybiler.