1.
çok geç izlediğim ama etkisinden hala kurtulamadığım harika film.
bu filmi anlatan kelime sanırım umuttur. seyirciyi üzecek o kadar sahne olmasına rağmen baş karakterin sarsılmaz umudu seyirciye geçiyor ve her izlenildiğinde mutlu edebiliyor.
en azından ben öyle hissediyorum. ne zaman değersiz ve mutsuz hissetsem beni kendime getiriyor.
jenny karakterini bende sevmesem de filmin soundrackt albümündeki en güzel parça ona ait.
2.
izleyebileceğiniz en enn güzel filmlerden bir tanesidir. yıllar sonra bile "run forrest run" repliği asla unutulmaz. şimdiye kadar izlemediyseniz çok şey kaçırdınız demektir.
3.
yaklaşık 3 yaşında, yürüyemeyen kızını, rehabilitasyon merkezlerinde aylardır tedavi ettiren yakın arkadaşıma önerdiğim film... bir anne olarak seni etkileyecek ama umudunu kaybetme sakın'ın vücut bulmuş hali demek istedim, naçizane..
4.
her izleyişimde içimi tatlı bir hüzün kaplayan 94 yapımı film.
herkesin en azından bir kere izlemesi gerektiğini düşünüyorum. umut ettiren ama aslında bir o kadar da umutsuz bir film.
-----spoiler-----
en beğendiğim-aslında duygulandığım- sahne jenny'nin forrest'a çocuğu olduğunu söylediğinde "o da benim gibi mi" deyişiydi.
-----spoiler-----
run forrest! run!
düzenleme:görsellere birkaç replik bırakıyorum
6 eylül 2017 22:53
7 eylül 2017 00:07
beatrice
birkedimiyavdedi
siirgibihatun
gutmornik