gezi parkı olaylarını yaşamış ve görmüş efsanevi nesil

1. Anlatılmaz yaşanır dedikleri bir olay varsa şayet, bu olaydır. İçinde bulunmaktan öyle büyük gurur ve mutluluk duyuyorum ki! Hayatımda bir daha böyle menfaatsiz birlik göreceğimi hiç sanmıyorum. çocuklarıma anlatabileceğim muhteşem anılar bıraktı bana. Kaybettiğimiz canlara allahtan rahmet ailelerine sabır diliyorum.

2. Son yıllarda keşfedilmiş, çoğ ilginç isveçli bilim insanlarını büyük bir tikkatle incelemesi gereken nesildir.. Zira yeni bulundular, ağaçlara sevgi duydukları iddia ediliyor..

insana olan saygısını dile getiren ama her fırsatta "medenice" linçler ile bunu gösteren bireyleri de kapsayan bireyler ancak bu çelişkiyi bir türlü farkedememişler nedense.

3. Hayatım boyunca yaşadığım en güzel şey olabilir. benim için anlamı umuda eşdeğerdir.

4. bir şey olsa da gerilsek diye bekler gibiyiz ama bazı insanlar bunu bilerek yapıyor gibi resmen karşımdakinin canını yakayım o sinirlensin üzülsün bana laf atsın diye bekliyor. belki de ancak bu şekilde başkasının dikkatini çekebiliyor. acıdan kaostan (gizlinot: bunca yıllık anarşistim bu kadar kaos severi birarada görmedim hayatımda) mı besleniyorsunuz ben anlamıyorum niye karşındakinin yerine bir saniye olsun kendini koymamak, niye dinlememek anlamamak, niye kalp kırmak yani neden sadece bunu merak ediyorum bak niye öyle düşünüyorsun demiyorum niye bunu karşındakini kıradöke yapıyorsun neden 'medenice' fikrini söylemiyorsun. neden senin doğruna göre hareket etmedi diye onu dışlıyor, ötekileştiriyor, kendince aşağılıyorsun.

geziyi görmüş nesil bence efsane değildir ama birbirine tutunmuş, sorgulamadan yemeğini, suyunu talcidli suyunu paylaşmış, şalını korunsun diye tanımadığı birine verip geçmiş bir grup insan vardı ve bu efsanevi bir şeydi bu ülke için. her fikir vardı orada her takım her din her siyasi görüş her üniversite vardı yemeğini kediyle kuşla paylaşan insanlar vardı. ta ki kahramanlığı yanlış anlayan insanlar elinde silah, arkasında devlet gelip bizi vurana kadar.

halk biziz, ben ve benim gibi düşüneneler değil, aksine ben ve benim gibi düşünmeyenler olarak biz halkız. hükümetler geçer diktatörler düşer devran döner ama biz kalırız. birbirimize sırtımızı dönmeyelim daha üç gün önce eline güç geçmiş adama güvenip bunca yıllık dostuna komşuna kardeşine sırtını dönme. benim gibi düşünmüyorsun belki ama bir şekilde bunu okuyorsan bil ki ben kimseye taş atmadım, kimseyi babasız bırakmaya yeltenmedim ama onlar bizi öldürmek istediler.ve içine batmışsa esnaf yemek vermedi diye üzülme biz paylaştık yemeğimizi polisle çünkü bizim derdimiz onunla değildi onun iplerini oynatanlaydı. biz medenice fikrimizi söyledik (gizlinot: gitarla, kitapla, dansla söyledik) ama onlar bizi öldürmek istediler.

durup durup geziyi tartışmak yerini durup tek bir şeyi düşünmenizi istiyorum bizi öldürmek istediklerinde neden sessiz kaldınız? gücünü sizden almıştı siz benim için komşumu öldürme deseniz dururdu neden gencecik insanların katili oldunuz?

5. Dahil olduğum nesil.

Facebook un hatırlatmasıyla o zamanlar yazdığım iletileri gördüm de yaşadıklarım aklıma geldi.

Kıbrıs şehitlerin de direndiğimiz,tomadan son anda kurtulduğumuz,birlik olduğumuz çok güzel günlerdi.

Çocuklarıma gururla anlatacağım,ben de ordaydım diyebileceğim.

(gizlinot: duygulandım da biraz)

6. benim o

en güzel direnişti hep beraber çok güzel direnmiştik

akm önünde bütün park toplanıp 'Çocuklar inanın inanın çocuklar

Güzel günler göreceğiz güneşli günler' diye hep bir ağızdan söylediğimizi unutamam

iyi ki gitmişim gitmeseydim eğer pişman olurdum

7. şu başlık 20 yıl sonra açılsa neyse de şu an bu nesilden olmayanlar henüz yürümeyi yeni öğrenmiş bebekler sanırım. gezi parkı olaylarına katılanlar benzeri başlıklar daha mantıklı olurdu.

8. araya kaynayıp herşeyi saptırmaya çalışan provakatörleri saymazsak, bu neslin dahil olduğu, gerçek mizah, gerçek umut, gerçek özgürlük ve gerçek dayanışma nedir, bunu gören nesildir.

evim zaten cihangirde olduğundan, o süreç boyunca biber gazından dolayı o sıcaklarda evi içi tam bir felaketti.. ama zaten akşamları-sabahları- çoğu zaman dışarıya toplanan insanlardık..

yürümek, istiklaldeki esnafa para kazandırmak dışında bir durum olmadı zaten, yıllık cirolarını bi ayda yapıverdiler, gerçekten kalben dahil olanlarla herşey güzeldi, geziye evde kek yapıp poşete atıp getiren teyzelerle yapılan piknikler, abiler, anneler, gitarlar, hele hele caddeye kurulan iftar sofralarımız, genel olarak hiç ama hiç denk gelmediğim o saygı ortamının, 'aa siz nerelerdeydiniz yahu' diye şaşırdığım kibar insanlar, herşey saf duygularla ilerlemişti. öyle kötü amaçlı değil, kaynaşmaya ve sevgiye aç bir nesil olarak oradaydık, oradaydı herkes..

şimdi ise semtimin geldiği hale üzülür, ne kadar çirkin biyer olmaya başladığına yanarım..

inşaatçıyım, mimarım, o eli öpülesi işçinin hakkını savunan, deyim yerindeyse diplomalı ameleyim, herzaman işinin iyi yapana saygım sonsuz olmuş, emeğini gördükçe bırak egoyu, karşısında mutluluktan bi hal olmuşumdur. ancak be kardeşim, biz betonseverler bile, semtin geldiği hale bakamaz, katlanamaz olduk..

beton yığınları arasına kaynayıp gitmiş nesildir ayrıca...

9. hayatımda irili ufaklı bazı başarılarım var, hiçbiri ile gurur duymam ama gezi direnişine katılmış olmak her zaman gurur duyacağım bir eylemdir ve bu kirli (akp) rejimde güzel hatırlanacak ileride güzel anlatılacak tek şeydir kendi adıma.

Biber gazı denen şeyin insanı düşürdüğü dehşeti, talcid in sadece bir mide ilacı olmadığını, o karmaşada sevgilimle birbirimizi kaybettiğimizde 'ya bir daha göremezsem?' duygusunun nasıl çaresiz hissettirdiğini ama buna karşın bir köşede durup beklemeden eyleme devam etmenin nasıl bir coşku olduğunu, hiç tanımadığım onlarca yüzlerce insanla kucaklaşırken, birbirimizin yaralarını sararken farkettiğim insan olabilme gururunu, korkmamayı, aksine korkunun üzerine yürümeyi, bir ağaç(!) uğruna, diploması, kariyeri hatta ve hatta canı pahasına milyonlarca insanın tek yürek olabileceğini ve daha bunlar gibi bir çok şeyi öğrendim.

Kayıplarım da oldu elbette, sadece beyaz camdan gördüklerim değildi içimi yakan ama ben oradaydım, ölmedim tutuklanmadım ama direndim.

bu gün olsun şimdi şu anda "hadi" deyin, ruhunu üşengeçliğe satmış ben, sırt çantamı, fularımı alıp cehennemin dibindeki evimden kalkar uçarak gelirim.