ilişkinin ilk ayları vs ilerleyen zamanları

1. Birkaç ilişkide bu döngü yaşanınca bünyede baya bir moral bozukluğu yapıyor

Bendeyse Sonunu bildiğim bir şeye başlamamaya evrildi bu olgu. Ama arada tokatlı kumral fıstık Burhan gibi 'bağa bı gız bulun, acil' diye dolanmıyor değilim.

2. kendi ilişkim adına konuşuyorum;

çoğu şey aynı. ama değişen bir şey var ki; yapılanlar. aynı evde yaşıyoruz çoğu zaman, sanırım sebebi bu (kendimce) çünkü evlendikten sonra değişen erkekler olur ya; ilk zamanlar her akşam sahile iner yürüyüş yapardık (hatta bazen zorla çıkarırdı), sinemaya sık giderdik, sahilde birlikte kötü sesimizle şarkı söylerdik, kitap okuma saati yapardık kısacası şimdikinden çok daha fazla şey yapardık.

şimdi adamı evden çıkaramıyorum. sahile inelim diyorum, yürüyüş yapalım, tiyatroya gidelim diyorum bi kafede oturup bir şeyler içelim diyorum yok.

ona da söylüyorum, evlendikten sonra monotonlaşan erkeklere döndün diye, kabul de ediyor ama baktım değişim yok. zorlamıyorum. ama bu duruma üzüldüğümü fark ettiği zamanlarda (birden aklına düşüyor sanırım) bir şeyler yapmak için teklifler sunuyor. tabii ki fırsatı tepmiyorum..

3. 3. yıldan geliyorum. aynı evde yaşıyor veya evlenmiş falan değiliz. ben 22 yaşındayım. biz de ilk girdide ki şeyler olmadı. ilişkimizin başında daha fazla problem yaşıyorduk diyebilirim. zaman geçtikçe hem birbirimize benzedik hem birbirimizin tepkilerini, hoşlanmadığımız şeyleri daha iyi öğrendik ve ona göre davranıyoruz artık. daha iyi anlaşıyoruz ve daha huzurluyuz. beraber büyüdüğümüz içinde olabilir bu belki. zaman içinde aşkın yanına arkadaşlık, bağlılık ve gerçek sevgi ekleniyor gerçekten. hala gelecekle alakalı bir çok hayal kuruyoruz, bazılarını gerçekleştirdik, bazıları ilerisi için olabilecek şeyler. hala birbirimize güzel şeyler söylüyoruz durup dururken, hatta mektup yazıyoruz. şiir yolluyoruz, şarkı armağan ediyoruz. bazen yeni tanışmış flörtleşiyor gibi konuşup eğleniyoruz. hala seni seviyorum demeden uyumuyoruz. saygı ve sevgi oldukça güzel oluyor. tabii evlenince kısmını bilemem, yaşarsam yazarım size yine burdan. biraz ayrıntılı yazdım çünkü aşka inancını kaybetmiş kadın görmek beni üzer, öptüm.

4. ilk başta herkes nabza göre şerbet verir. karşısındaki nasıl birini görmek istiyorsa, o insana bürünmeye çalışır. kimisi bunu bilinçsizce yaparken, kimisi taktik adı altında bilerek yapar.

ama zamanla birbirine alışınca herkes özüne dönmeye başlar. yorulmuş, bıkmış ya da sıkılmıştır çünkü olmadığı gibi görünmekten.

mesela eline çalmadığı sürece telefonunu almayan bir adam, ilişkisi başladığında her dakika mesaj atan adama dönüşür. cicim ayı bunu gerektirir çünkü. kadının kalbine giden yol bu sanar. zamanla aramaz sormaz, mesajlara saatler sonra döner olur. bu sorun olmaya başlar ilişkide. kadın değişmekle suçlar adamı ama aslında o özüne dönmüştür.

yaşadığım ilişkilerden anladığım ve gördüğüm bu benim. insanlar değişmiyor, sadece şartlar değişiyor. şartlara göre davranınca da ilişkilerde mutlaka sorun çıkıyor. kendime sözüm var. artık tanıştığım insanlara şartlar ne olursa olsun kendimi ve beklentilerimi açıkça anlatmaya çalışacağım. sanırım sağlıklı ilişkiler yürütebilen insanların sırrı bu.

5. İlk 3 senesini uzak yaşadığımız, son 5 senesini ise aynı evde devam ettirdiğimiz toplamda 8 yılı devirdiğimiz ilişkimizde olan farklardır.

İlk 3 sene uçak bileti, final haftası, iptal olan ders, yol, özlemek, içmek, anksiyete şeklinde devam eden mevzular hayatımı bitmek bilmeyen bir sancıya dönüştürdü. İlk kez gerçekten aşık olduğunu anlayıp çok sevince uzak olmak katlanılmaz oluyor. Özlem ruhumu emiyordu ve resmen "tam" hissetmiyordum.

Buluşunca seks seks seks, içki, dizi, yemek, gezmek, gelecek planı yapmak ve hop gitme zamanı...

5 sene önce benim de okulum bitti ve planladığımız gibi ben İstanbul'a taşındım. Ev tuttuk, beraber yaşamaya başladık. Asla unutmam, beraber, evimizde kaldığımız ilk gece ne yapacağımızı şaşırıp kitap okumaya çalışmıştık.

Şu an üzerimizde evin sorumluluğu, hayat standardımızı yükseltme derdi, barınaktan sahiplendiğimiz evladımız, ilerleyen yaş elbette ilk zamanlardaki gibi "anlık" yaşama olanağı vermiyor ve itiraf edeyim tavşan gibi sevişmeyi de bıraktık. Birbirimizi hiç tanımıyormuşuz, tanıdık. En yakın arkadaşım, sırdaşım, yoldaşım oldu; bir ömrü, aynı evi, aynı geleceği paylaşıyoruz daha ne olsun? Emek emek bir sevgi inşa ettik ve bu yüzden çok kıymetli bizim için. Dünya bir yana, o bir yana... Bunun yanında bir şey geldi başımıza: alışkanlık! Yalnız uyuyamaz oldum, öyle acayip bir şey... özlemim beraber olunca azalır diyordum, üzerine bir de alışkanlık eklendi, işten çıkalım da buluşalım diye bekliyorum.

İlk zamanları zor, meşakkatli, bol sınavlı, çok serseri serbest stili geçse de ilerleyen zamanların temelini atmışız da haberimiz olmamış.

Aşk, emek harcamadan asla aşk değil!

6. kesinlikle ilerleyen zamanlarını tercih ederim. ilk zamanlar birbirimizi doğru düzgün tanımıyorduk, bi de üstüne aşırı utangaç davranıyordum, bazen sevgilimin yüzüne bile bakamıyordum. şimdiyse aradan 1 yıl geçti ve yanında çok daha rahatım, birlikte her şeyi konuşabiliyoruz. paylaştığımız şeyler çoğaldıkça sadece sevgilim değil arkadaşım, ailem de oldu. 

naptın ettin kullanıcı adımı öğrendin biliyorum sjdkdkdsk bunu okursan benim için ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anla. bir de lütfen değişme, hep böyle kal.

7. ilk zamanları sevmek ve seçmek için fazla güvensiz bir insanım çünkü karşındaki insanı tam olarak tanıyamıyorsun, seninle birlikteyken başkalarıyla bir şeyler döndürüyor mu bilmiyorsun, yalancı mı yoksa dolandırıcı mı bilmiyorsun vs

bu yüzden ilişkinin ilerleyen zamanları daha hoş ve güzel geliyor bana çünkü sevgilini farklı ortamlarda tanıma şansı yakalıyorsun, belki yoldan geçerken bir köpeğe üzüldüğü için ona yemek alıp gelmesini izliyorsun belki de ailesinin yanında şımardığını görüyorsun. zaman ilerledikçe hem anılar birikiyor hem de birbirine uyum sağlıyorsun. bence doğru insanlaysanız uzadıkça güzelleşiyor. en azından ben böyle düşünüyorum.

ha tabi ilk zamanların "ben seninle ilgili hiçbir şeyi unutmuyorum" durumları falan güzel oluyor ama yine de bir insanı sıfırdan tanımak falan biraz yorucu, üşeniyorum galiba buna.