ilk adımı hep erkekten beklemek

1. yetiştirilme tarzımız ve bize yüklenen cinsiyet rolleri ile ilişkili bir durum bu. özeleştiri yapmak gerekirse ilk adımı (hatta ilk birkaç adımı) hep erkekten bekliyorum ve empati kurunca erkek olmanın da zorlayıcı olduğunu fark ettim. düşünsenize sürekli teklif etme ve belli bir oranda reddedilme halinde olduğunuzu. zaten konu dışındaki reddedilmek başlığı beni bu düşünceye itti . bugüne kadar uzun süreli tek bir ilişkim oldu kendi adıma çok deneyimli değilim belki ama çevremdeki herkes için geçerli bu durum sanırım. arkadaş çevremde hiç kadının ilk adımı attığı bir ilişki görmedim, duymadım. kendi adıma bundan sonra da çok değişebileceğimi zannetmiyorum açıkçası.

2. eğer erkeğin kırılgan bir erkeklik egosu varsa, ilk adımı kadının atmasıyla kadının kendini kötü hissetmesi kaçınılmazdır...

3. hep kötü tarafından bakmayalım yahu. 'ilk adımı sen at benim ayaklarım yere basmıyor!' la la la

4. Yıllarca bunun saçma olduğunu düşünüp ilk adımı atan birisi olarak söylüyorum sonuç başarısızlık. Yapmayın arkadaşlar burası hala Türkiye . Ne kadar sekülerleştik diye düşünsek de burası hala orta doğu. Buradaki erkeklerin genleri böyle işliyor yapmayın. Değersiz kadın , basit kadın , cepte kadın olarak görülürsünüz. Şartlar hala olgunlaşmadı sevgili süslüler.

Kendinizi belli edin tamam gidin sosyal medyadan ekleyin , seri like atın dikkat çekin okey ama sakın teklif etmeyin. Hoşlandığını ilk söyleyen taraf siz olmayın. Ablanız olarak naçizane tavsiyem.

5. İlk adımı erkekten beklerim. Ama mesela like olsun aramalar olsun pohpohlamak olsun sinyaller veririm ilk olarak. İlk adımı neden atmama Nedenime gelince; kesinlikle gurur falan değil. Eteklerimden boncukların dökülmeyeceğini de biliyorum. Karşısındakinin götü kalkacağından da değil eğer seçtiğin erkek piç familyasından değilse. Ama tespitlerime göre bir ilişki için ilk adımı erkek atmayınca malesef o şekilde gidiyor hep sen kurmak zorunda kalıyorsun. Ve adım atma özgüveni veya cesareti olmayan bir erkek de ilgimi çekmiyor açıkçası. Belki de kadın doğası gereği güçlü bulduğu erkeği seçermiş o nedenle

Bonus: ilk olarak telefon numarasını da ben istemem ama istetmek için bazı püf noktalar var onu yaparım cidden o evreye geçmek gerekirse. Ama siz istemeyin benden tavsiye bu kez de hep siz mesaj yazmak zorunda kalabiliyorsunuz baştA

6. bugune kadarki iliskilerimde %90 ilk adimi ben attim. hepsi ayri ayri basari hikayesi arkadaslar. bir seyi istiyorsaniz onu almak icin ilk adimi atmaniz gerekiyorsa atarsiniz. evet, iliskinin baslangicinda garanti gorulme, niyetin yanlis anlasilmasi tarzi olaylar yasanabilir ama bunun sebebi kelimelerin duzgun secilmemesi. kimseden yanlis sinyal istemiyorsak kendimiz de yanlis sinyal gondermeyecegiz, acik olacagiz. ilk adimi attim tamam artik her seyi erkek yapsin kafasi ne kadar saglikli? o zaman erkek de oyle dusunur ilk adimi o atiyorsa? bunu yikmaya calismiyor muyuz?

7. yapı gereği hiçbir konuda beklemeyi sevmem. daha doğrusu hani 'zaman bize gösterecek' deriz ya, ben zamana bırakamam hiç. hemen sonucu görmek isterim. bu yüzden de üç kere yaptım bunu. biri lise aşkımdı. iki yıl platonik olarak her gün, teneffüste, kantinde izlediğim çocuğa okul bittikten sonra açıldım ve reddedildim. tabiri caizse itlik yapmadı ve istememesinin cevabını düzgünce açıkladı. o dönem üzüldüm ama en azından gururum kırılmadı ve kendimi aptal gibi hissetmedim. istese oynayabilirdi de benimle. ikinci durum ise tam olarak böyle değil. üniversitenin ilk yılında hoşlandığım biriydi. ona gidip söylemedim açıkça, ama insan hareketleriyle belli ediyor istemeden. bunu anladığı anda resmen ağzıma sıçtı. ne kadar karaktersizdi ve ben sonradan kendime o kadar kızdım ki bundan mı hoşlandın diye. üçüncü ise hala birlikte olduğum erkek arkadaşım. 4.5 sene oldu. bu aralar sallantıda olsak da bu konuda asla pişmanlık yaşatmadı bana. açıkça söylemedim ama aramızda olan yakınlığı biraz eşeleyip harekete geçmesini sağlamıştım. ne bana başka gözle baktı bunu yaptığım için ne de bi tarafları kalktı ilk o söyledi diye. şimdi durum böyleyken ilk adımı erkekten bekleyin diyemem asla. çünkü biliyorum insan sevince o duyguları içinde tutmak istemiyor. ama kime açılacağınızı iyi düşünün, lütfen. gözünüzde büyüttüğünüz kişi sandığınız kişi olmayabiliyor. ikinci söyleyeceğim ise sakın yakın arkadaşlarınızın desteklemesine inanmayın. yani sende çok hoşlanıyor kızım, kesin hoşlanıyor senden, baksana sana üç tane gülücük yollamış gibi saçma sapan anlam çıkarma oyunlarına gelmeyin. sakin kafayla düşünün ve değecek biriyse yapın. eskiden olsa bunları bile söylemezdim ama tecrübe işte, kimse duyguları yüzünden üzülsün istemem. son olarak tüm bunlara rağmen, ilk adımı erkekten beklemek gibi bir komplekse girip bazı şeyleri kaçırmayın. sonunda pişmanlık duymayacaksanız yapın.

8. herkesin görüşüne saygım var öncelikle bunu belirterek diyeceklerime başlayayım.

Benim bunu yersiz bir gurur, çoğu kez de zaman kaybı olarak gördüğüm bir davranış şeklidir. ilişkilerde her zaman tarafların hep aynı bakış açısıyla ve aynı iç güdüyle hareket ettikleri gibi bir durum olsa belki mantıklı diyebilirim de, öyle değil işte. bunu neden illa tek bir tarafa yükleme çabası var sahiden anlamıyorum bazen. kadın erkek ilişkisinde belli kalıplaşmış davranışlar, biçilmiş roller niye var? hadi diyelim ki var niye herkes birbirinden bunları aynı sıralamayla bekliyor ki? her ilişki aynı mı ya da hepsi aynı dinamiğe mi sahip de illa her erkek ilk adımı atsın? kadın-erkek eşittir diyorsak ve ilişkilere de böyle bir açıdan bakıyorsak ne güzel burada da eşitiz işte.

ona karşı hislerimden eminsem niye belli etmeyeyim ya da niye bir adım atılacaksa o adımı ben atmayayım ki? isteyen istediği gibi anlasın, bir yerleri kalkacaksa zaten her şekilde kalkıyor bu bahanesi değil bence işin. şu hayata bir kez geliyoruz O yüzden de beklemekle, çeşitli taktiksel yöntemlerle vakit harcamayla, ben kendimi ağırdan alayım o peşimden koşsun, ilk adım ondan gelsin ki ileride bir şey oldu mu bunun lafını etmesin demek saçma geliyor bana ve bunlara kendimce gerek görmüyorum

sorun reddedilmeyse eğer bu erkek için de kadın için de üzücü bir durum onu kabul ediyorum. ama niye her seferinde kobay gibi ilk adımı atacak taraf erkektir gibi bir anlayış var günümüzde işte buna takılıyorum. adam belki çekingen, belki bu konularda rahat olamıyor, hislerini belli edemiyor erkek adam ya hani öyle yetişmiş. tıpkı bizdeki aman kızım hemen erkeklere öyle yüz verme, sevsen de bunu belli etme şımarmasın, süründür onu zora koş illa diye yetiştik ya. yıl olmuş 2017 işimize gelince kadınız, istediğimiz gibi davranırız, erkeklerden farkımız yok, ayrımcılık olmasın deyip, iş ilişkiye gelince yok illa o adım atsın, burası Türkiye yanlış anlar sonra başıma kakar korkusuyla yıllarca mehter takımı gibi bir ileri iki geri adamın keyfine göre mi gidelim yani bu mu gelinmek istenen nokta?