1.
bence bunu en iyi dostoyevski'nin tanımladıgı andır:
"dünyada kendisini hayal kırıklığına uğratacak bir şey yokmuş gibi her şeye olağanüstü sakin bakıyordu."
2 mayıs 2017 19:07
2 mayıs 2017 19:09
2.
yetimhaneye yerleştikten 2 ay sonra artık annemi babamı istiyorum diye ağlamadığımı farkettim. hatta aradığımda bana o kadar hakaret edip yüzüme kapatmalarına rağmen arayıp telefonda ağlardım, telefon kullanma gününde onları aramak içimden hiç gelmedi. benim için o andır tamamen.