kişinin büyüdüğünü anladığı an

1. Kişinin hatalarının sorumluluğunu üstlenmek zorunda olduğunu anladığı, en iyi arkadaşının kendinden başkası olmadığını hissettiği andır..

2. bayramda boşuna el öptüğüm beş kuruş harçlık alamadığım andır.

3. benim için;

anne babasına hak verdiği an.

çevresindekileri olduğu gibi kabullenmeyi öğrendiği an.

yalnızlığıyla, kendiyle, hayatla barıştığı an.

umut etmeyi öğrendiği an.

zorunluluklarını isteklerine tercih ettiği an.

hayal kurmaktan vazgeçtiği an.

artık ''onlardan'' biri olduğu andır.

4. Kişi kaç yaşına gelirse gelsin anne babasından para aldıgı sürece benim için büyüdügünü ispatlamış sayılmaz.Hoş almasa bile hiçbir anne baba içinevlat büyümüş sayılmaz

5. sorumluluk aldığın andır.

bende 12 yaşımda büyüdüm. olgunlaşmaya başladım.

annemin en son kardeşime hamileyken geçirdiği bunalımlı süreçte başladı.

kalabalık aileyiz.

her gün okuldan geldikten sonra evi temizler, biriken bulaşıkları yıkardım. yemek yapardım.

ama her gelişimde inşallah annem bugün iyidir de evi toplamıştır, yemek yapmıştır diye de dua ederdim.

...

annemin kendini toplaması 2-3 sene sürdü.

o süreçte elimden geldiğince ben baktım kardeşime.

beni tanımayıp kucağımda kardeşimle görenler o yaşta, teyze diyorlardı.

belki çocuk istememem de bu yüzden.

aldığım sorumluluklardan, hemen büyüdüm, çocukluğumu yaşayamadım ben.

şimdi o kardeşim 12 yaşında tek başına banyo bile yapamıyor.

çorabını bile giyemiyor.

bana çok düşkün.

bende öyle.

6. Tekrardan küçük olmak istediğim an. ne güzel yine ilkokula gitsem.sayfalarca harf yazsam. Fis okusam, annemin babamın dizinin dibinde olsam. Offfffff bir şeylerden sorumlu olmak ve senden beklenen şeylerin arttığı yaşlar çok zor.

7. Annem benim yaşımdayken bir yaşında kızı vardı. Ben ise hala fotokopicimizden fosforlu kalem alıp mutlu oluyorum ya, hiç büyüdüğümü hissedemiyorum ki böyle.

8. biber dolmalarının dışlarını da yemeye başladığında.

9. dışarda zorunlu öğlen yemeği yenicekse fast food yerine ev yemekleri yapan restoran ararken

10. Taze mezun yıllarımda gece üçlere dörtlere kadar eğlenip, ertesi gün yine erkenden kalkıp tüm gün gık demeden maksimum performans çalışabiliyorken, iş hayatımın 5. yılında iş günü gece dışarı çıkan insanlara bakıp "bu insanlar bu kadar enerjiyi acaba nereden buluyorlar?" dediğim andır.

Galiba büyüdüğümden çok yaşlandığımı hissettiğim andı. Bakalım iş hayatımın onuncu yılında ne diyeceğim sözlük!