kişinin yaşlanmaya başladığını anladığı an

1. Bende 27'ye ramak kala vuku bulmuş olaydır. Mini mini birler 99'lu olduğundan erken girdim bu tribe galiba. Bir de göz çevresindeki kırışıklar, beyazların artması hey yavrum hey..

Edit: başlıkta biraz anlatım bozukluğu olmuş sonradan farkettim.

2. bu yaş 29 olmalı! zira herkes 29una girerken "seneye 30 oluyorum!" diyor. bana da öyle oldu. ama 30a girdikten sonra alışıyormuşsun hadi bakalım görücez..

hayır kariyer, aşk, evlilik vs bi otursa. yaş 30 olacak ama ben hayatın gerisinde hissediyorum kendimi.

3. 26 olcam, her yıl bu durum beni üzse de resmen şunu fark ettim, geride bıraktığım yaşı deli gibi tutmak istiyorum. Hoş hangimiz istemiyoruz di mi?

24 yaşımın sonları benim hayatım da dönüm noktası olmuştu düşünüyorum oha zaman nasıl da geçti!

Fiziksel olarak ise kimse yaşına inanmasa bile, aynada bir gece de beliren o hafif minik çizgileri, yine bir sabah beliren tek tel beyaz saç.. ve feryatla "anneğğ yaaa bu niye böyle oldu" diye salakça sormak, annenin de acı gerçeği çat diye "e yaş geçiyo kızım az mı 26!" demesi.

Ah be 19 da durdurabilseydik ne güzel olurdu nolurdu sanki :((

Dipnot: yalnız ciddi ciddi yaş böyle geçiyormuş, bir gece önce o beyaz tel yoktu. Ve o yanaktaki çizgim de :(

4. Seneye üniversiteye 2000'lilerin başlayacağı an olacak (gizlinot: Oha!)

Edit: ilk girdimde 99 demişim yaşlanmamaya çalışmak için uğraşıyorum galiba ..

5. Dağınık evi toplarken sinirli bi şekilde “her yer her yerde” diye söylendiğimi farkettiğim an. Yaştan bağımsız olarak, anne olunca yüklenmiştir bu laf belki beynime, ümitliyim.

6. Artik kulaklikla muzik dinlemenin beni rahatsiz etmeye baslamasi ile anladigim seydir. Otobuste yolu izleye izleye gidiyorum. Muzik artik ruhumun gidasi degil...

7. Tatil için kalabalık, partilemeli değil sakin, sessiz bir yer aramak.

Koltukta bile kıvrılır yatarım noolucak demek yerine konforlu yatak, sessiz ve her şey düşünülmüş bir oda peşine düşmek. 

maniküre gitmek yerine manikürcüyü eve çağırmak.

ezkaza birinin acıklı/tutkulu vs aşk hikayesini dinlerken "canım ben bunu çok gördüm hep de aynı şekilde bitti" tepeden bakışı atmak ve hatta dinlememek. 

Yıldızları ve çiçekleri daha çok fark etmek, kuşları seslerinden tanımak, kapıcının küçük oğluna vermek gerekebilir diye evde mutlaka şeker, çikolata vs bulundurmak. 

Ayağını sıcak tutmak.

Belini de sıcak tutmak.

8. aileden sevdiği birini kaybedince çok acı şekilde anlıyor bunu insan. çok küçüktüm dedem vefat ettiğinde. babamı, babannemi ağlarken ilk kez gördüm. 12 yaşındaydım. artık şımarıklık yapacağım dedem yoktu. (annemin babası ben doğmadan yıllar önce vefat etmiş). istemeyerek de olsa birkaç günde yaşlanmıştım. büyüklerin sorunlarını anlayıp empati kurdukça büyüyor insan bence.

9. 1.yolda bir çocuğun bana teyze dediği an

2. gittiğim her yerde artık .. hanım diye hitap edildiğimi ve herkesin sizli bizli konuşmaya başladığını fark ettiğim an :((

3. annem ile babamın sözüme çok inanıp benim direktiflerimle hareket ettikleri an

10. çok anılar biriktirince yaşlandığımı anlıyorum. o anıların her detayını hatırlayamamak, şu an içinde bulunduğum anın her ayrıntısını da 10 sene sonra hatırlayamayacak olmak beni derin bir karamsarlığa sokup kendimi yaşlı hissettiriyor, yolun daha çok başındayken hem de.