kpop

1. 'idol' olarak tanımlanan insanların üzerinde inanılmaz korkunç baskılar var, ilk bakışta kpop dışardan laylaylom, eğlenceli bir sektör gibi görünse de (ki aslında dışardan eğlenceli, görsellik-müzik bakımından sizi oldukça tatmin edecek müzik videoları mevcut) aslında 'idollere' yaptırılan diyetler, örnek veriyorum 170 boyundaysanız stajyerken size eziyet gibi bir diyet yaptırılır ve 43-44 bandına düşmeniz istenir, ten renginizi beyazlatmak için işlemler yaptırmalısınız ve eğer yüzünüzün herhangi bir yerinde örnek veriyorum burnunuzda herhangi bir 'kusur'(tırnak içinde belirtiyorum çünkü bunlar kusur değil,farklılıklarımız) varsa onu düzeltmeye zorlanırsınız ki aslında bunlar bu eğlence sektörünün görünmeyen yüzü

kişisel olarak k-r&b'den ve rock band'lerinden inanılmaz zevk alıyorum,

ayrıca kpop'ın bu kadar büyük bir kitlesinin olması da çok etkileyici ve güney kore için turizm açısından aşırı faydalı

kpop fanlarının black lives matter'a fancamları ile destek olması da ayrı güzel

fakat belirttiğim gibi bu eğlence sektörünün görünmeyen yüzü yüzünden 'kpop idolleri' farklı psikolojik rahatsızlıklar geliştiriyorlar, estetik bağımlılığı, duygusal problemler, yetersiz hissetme hatta intiharlar...

2. asla çılgın bir hayran olmasamda 2016 yılına kadar çok takip ettiğim ve sevdiğim bir sektördü.

kpop ile tanışmam ise şöyle olmuştu, lisede sınıfımda kpop delisi bir arkadaşım vardı ama tüm sınıf tarafından dışlanıp dalga geçiliyordu. bir gün heyecanlı heyecanlı gelip bana en sevdiği kpop klibini izletti. açıkçası çokta ilgili olmadan izledim ama arkadaşım o kadar heyecanlı şekilde üyeleri anlatıyordu ki sonunda videonun kopyasını istedim, evde de izleyebilmek için. bana 3 şarkı vermişti o zaman.

infinite - be mine, the chesar ve exo - wolf

açıkçası exo - wolf çok garip geldiği için sevmemiştim ama infinite beni büyülemişti. özellikle be mine şarkısı aşırı hoşuma gitmişti.

sonra diğer şarkılarını da dinledim ve infinite hayranı oldum. o zamanlar en büyük gruplardan biriydi, ayrıca shinee, beast, super junior, bigbang, b.a.p sektörü domine ediyordu.

infinite - be mine ve the chesar, shinee - ring ding dong, dream girl, beast - fiction, shadow, b.a.p - 1004, one shot (gizlinot: one shot klibi film gibidir, zamanı olan kesinlikle izlesin ) ile acayip popülerlerdi.

bu gruplar popülerken exo daha yeni çıkış yapmıştı. b.a.p ile aynı dönem çıkmışlardı ama b.a.p daha popülerdi ilk çıktıklarında sonra exo wolf ile inanılmaz bir yükselişe geçti. öyle ki o dönem ki hayran çılgınlığına bts dahil hiç bir grup erişemedi bir daha. exo bir yere gidecekse 3 gün önceden hayranlar oraya gidip çadır kuruyordu, sürekli bir kaos vardı. baekhyun'un ilişki haberi çıkınca herkes çıldırmıştı, intihar edenler vardı.

şimdiki hayranlar pek bilmez ama kore halkı o dönem bu idollere tapıyordu.

sonra b.a.p yi sevdim, sert ve eleştirel bir tarzları vardı. şuan ki en popüler gruplar aslında b.a.p nin açtığı yoldan ilerlediler, hatta taklit edenler bile oldukça fazla (gizlinot: ne yazık ki berbat şirketleri yüzünden bu grup dağıldı ) bts bile ilk çıkışında b.a.p den esinlenmiş, bu yüzden oldukça eleştiri almıştı. sonra tarzlarını değiştirdiler ama.

infinite seven bir insanın shinee ve beast sevmeme ihtimali çok düşük zaten, üçü hep kardeş grup olarak geçiyorlardı. hala infinite, shinee, beast weekly idol bölümlerini açar izlerim. infinite tam bir komedi ustası grup, herhangi bir programa katılıp güldürmeme ihtimalleri yoktu. (gizlinot: ah sunggyu... benim üzümlü kekim...)

onlardan sonra gelen gruplardan bir tek got7'ı sevdim. bts bir yere kadar ilgimi çekti ama sonra soğudum gruptan.

herhalde 4 yıl sonra ilk kez bugün bir kpop şarkısı açıp dinledim ve oldukça duygulandım, beni lise günlerime götürdü. biraz araştırınca ne çok olay olmuş 4 yılda. saydığım tüm gruplar gücünü kaybetmiş yerine bir sürü ve tanımadığım çocuk yaşta idoller gelmiş. infinite 1 üye hariç hepsi askerde. beast, shinee aktif değil... açıkçası o kadar içim burkuldu ki... bir tek got7 hala aktif.

sanki zamanında hiç takip etmemişim gibi bu sektörü, bir yabancı hissettim.

deli bir hayran olmadan takip etmek çok güzeldi, doğru şeyleri bulduğunuzda cidden çok gülüp eğlenebiliyordunuz... biraz yaşlanmış hissettim doğrusu.

fakat bu saatten sonra yeni grupları da açıp dinlemem. 2. nesil idollerin şarkıları ile eskiyi yâd ederim ara sıra.

eğer eski gruplar hakkında dedikodu yapmak isteyen varsa dm bekliyorum, çok severim konuşmayı. benim kpop hikayem böyle.

tavsiye isteyenler için en sevdiğim şarkıları da bırakayım.

(link: https://youtu.be/wfIttWyOyLw exo - heart attack)

(link: https://youtu.be/DeuejYoRbps infinite - be mine)

(link: https://youtu.be/Cmhca-ROWwQ infinite - the eye)

(link: https://youtu.be/nchkAmc49p4 shinee - tell me what to do)

3. fanlarının twitterda zaman zaman özellikle amerika'daki ırkçı ve aşırı sağa hitap eden hashtagleri fancamlarla spamlediği oluşum. bir ara black lives matter protestocularının ihbar edilmesi için açılan hashtagi işe yaramaz hale bile getirmişler. keşke türkiye'de de trollerin açtığı saçma hashtagler böyle tatlış yöntemlerle susturulsa.

4. Zamanında az dinlememişimdir, gençlik yıllarımda Amerikan pop müziği aşırı yapay ve rap müzikle çok içli dışlı olduğu için bıkmıştım. (2009-2015 arası dönem)

Sonra k-drama'ya sardığım dönemde kpop idollerinin yaptıkları k-drama müziklerinden dolayı iyice merak sarmıştım bu müziğe. Kalite olarak çok sanatsal birşey yoktu ama beni eğlendiriyordu. Ne kadar Amerikan pop müziğinden ve J-pop müziğinden etkilenmiş olsa da kendine özgün enstrümental alt yapısı vs vardı (Sorry Sorry ve Bonamana gibi şarkıların sound açısından Amerikan pop ile alakası yok bence)

Lakin, ne zaman ki kpop sektörüne bağlı şirketler Global pazarı hedeflediler ve Amerikalı ve İsveçli bestecilerle çalışmaya başladılar, bir önceki paragrafta bahsettiğim o özgün sound yerini aşırı Batı soslu bol trap beat'li ve beat drop'lı şarkılara bıraktı ve şu an yapı olarak Amerikan pop müziğinden çok farkı yok kanımca. 2015 gibi dinlemeyi bıraktım zaten çünkü şarkıların çoğu Amerikan pop şarkılarının üzerine Korece sözler yazılmış gibi geliyordu kulağıma.

O nedenle bana göre altın çağını 2008-2015 arası, 2. dönem idoller zamanında yaşamıştır. E diyeceksiniz ki "herşey değişir sonuçta, çağa uymayıp da napacaklardı?" Çok doğru ama benim demek istediğim keşke tamamen Batı pop ve rap müziğini kopyalamak yerine azıcık olan o özgün soundlarını korusalarmış.

Neyse çok yazdım.