linç

1. herkesin dilinde bir linçtir gidiyor ama bakalım gerçek linç ne demek. (bkz: bu önemli bir konu olduğu için vikipedide falan araştırdım)

linç adil bir yargılama olmadan insanları cezalandırma yöntemiymiş efenim.

ilk olarak 18yyda amerika'da görülmüş ve ismini charles lynch'den alıyormuş (gizlinot: ingilizlerden yana olanların cezalandırıldığı kurmaca mahkemenin başkanıymış)

ha linç deyince benim aklıma ne geliyor hani hep filmlerde görürüz ya böyle şu evde cadı yaşıyormuş deyip meşalelerle eve yürür köylüler hah işte o geliyor. biri sözlükte linç dedi mi önce gülesim geliyor sonra meşalemi kapıp koşasım geliyor ondan sonra bakıyorum ben modern bi insanım sanki elimdeki meşaleyi yavaşça yere bırakıyorum.(bkz: kendini ortaçağ'da zannetmek)

ukte (yazar: bilasbiras)

2. kontrol edilemez bir şeydir. bu sebeple haklı haksız ayrımı yoktur linçte.

bir itirafla başlayayım, zaman zaman bu işin bir parçası oluyorum. mesela adamın biri bir kedinin bağırsaklarını dışarı döküp videosunu çektiğinde ciddi manada delirmiş, duvarları yumruklamış, sokakta gören birilerinin bu insanı dövmesi lazım diye düşünmüştüm. ben görsem boynuna yapışırdım, çünkü neden? çünkü ceza almayacağını biliyorum. ya da çocuk istismarı durumlarında bu hissi yaşayabiliyorum.

ama sonra aklıma haksız yere lince uğrayan insanlar geliyor. linç kültürünün ifade özgürlüğünü nasıl yok ettiğini düşünüyorum. ve diyorum ki bu kontrol edilemez ve tehlikeli bir şey. suçlu suçsuz ayrımı gözetmeden, sadece kitlelerin birbirini tetiklemesiyle gerçekleştirilen bir infaz. yavru bir impalaya saldıran çakal sürüsü gibi... aklıma şu an hatırlamadığım bir arap ülkesinde kot pantolon giydiği için taşlanarak linç edilen kadının görüntüleri ve onun kafasında en son kırılan kaldırım taşı, etrafında zafer kazanmış bir şekilde kahkahalar atan adamlar geliyor. işte bu sebeple linç kültürünü eleştiriyorum, sevgi kelebeği olduğum için değil. muhtemelen bir çoğunuzdan da daha şiddete meyilliyimdir. tek farkım linç kültürünün bir toplumun içine işlemesi durumunda artık o toplumda özgür bir hayat yaşamanın imkansız olduğunu anlamış olmam. yoksa eşcinsellerle ilgili iğrenç paylaşımlar yapan bir doktora elbette tepki verilmeli, ya da bir çocuğu soyup arayan bir güvenlik görevlisine. ama bu tepki "bir daha iş bulamasın orrrossssspuuuh! onu bu ülkede yaşatmayalım artık" şeklinde olmamalı.

3. Cahilliğin, yetememezliğin ve aslında çaresizliğin eylem hali: linç.

Cahillik konusunda hemfikiriz sanıyorum. Yetememezlik ise cahilliğin doğurduğu bir kimlik arayışı; insan olmaya yetememek fakat vatandaş olmaya yetmek gibi... Yandaşlıkla, itaat aşkıyla yaratılan silikon ve pragmatist kimlikler...

Kimdir bunlar? Çaresizler.

Ana lisanıyla dahi fikrini zikredemeyecek sığlıkla yaşayanlara, "vatan bekçisi, demokrasi sevdalısı" yakıştırmaları ve onların "Demokrasi nedir?" sorusu karşısındaki çaresizlikleri ve yaratılan kimliklerini bile taşıyamama hali...

Şaşırmadım; Norveç'te linç kültürünün ilerlemesini beklemek ahmaklık olur. Aksine bizim topraklarımızın insanına yakışacak kadar aciz bir eylem.

4. Linçin linçlendiği zamanlardayız. Her şey linç değildir. Linç yemek komik ya da havalı bi şey de değildir-kamu spotu-