kozmetik alışveriş bağımlılığı

21. bir ay boyunca birşey almazsam saçımı başımı yolasım geliyor. kendimi öyle mutsuz hissediyorum ki. sonra alışverişimi yapıyorum ve büyük rahatlama hissediyorum. ihtiyaçlarım dışında birşey almıyorum canım sadece yeni ürünler denemeyi seviyorum hepsi bu :)

22. doğru ürünleri ve doğru uygulama tekniğini bulana kadar gerekli gereksiz her şeyi alıyoruz hemen hemen hepimiz ama öğrendikten sonra da almaya devam ediyorsanız ters giden bir şeyler var demektir diye düşünüyorum. hem harcadığınız enerjiye hem de paranıza yazık. sonuçta kozmetik bağımlısı olunca profesyonel makyaj sanatçısı olmuyor ve birilerine makyaj yaparak bu bağımlılığınızdan para kazanmıyorsunuz. aksine paranızı ihtiyacınız olmayan şeylere yatırıyor ve cildinizde çok fazla ürün deneyerek deformasyona yol açıyorsunuz bence. tester konusunda kıt bir ülke olduğumuzdan belki de, ancak satın alarak deniyoruz ne yazık ki.

23. insanı hem mutlu hem mutsuz eden şeydir. bir şeylere bağlı olmak, bağlanmak fikri beni hep korkutur ve mutsuz eder. bu yüzden böyle bir bağımlılığım omasından nefret ediyorum. ama aynı zamanda kozmetik alışverişi yapmak benim ruh sağlığımı da koruyor, terapi gibi bir şey. bu devirde psikologa vesaire gitmeyen kalmadı; işte ben psikologa vereceğim parayı kozmetiğe yatırıyorum, mutlu oluyorum. :)) çelişkiler içerisindeyim sözlük..

gratis indirimi başladı ya 2 gündür kendimi bir avm'ye atmamak için zor tutuyorum. hiçbir ihtiyacım yok, her şeyden fazla fazla var ama aklım da yeni şeylerde. Yarın gideceğim sanırım :( umarım bütün raflar boşalmıştır da bir şey alamam.

24. son iki ayda fena sahip olduğum zararlı ötesi bir bağımlılık. ama bu lazım ama şu ihtiyaç diye diye elimde avucumda ne kadar para varsa bitirdim. şu an fakirim ve hiçbir şey alamıyorum. kafam rahatladı valla. alışveriş yapamazsam elim ayağım titreyecek diye de korkuyorum bir yandan.

25. hastalığımsı.

hayatımın birçok alanında duygusaldan çok mantıklı davranan, fazla zaafı, bağımlılıkları olmayan bir insan olsam da alışverişe, özellikle de kozmetik alışverişine saçma bir zaafım var. ve gerçekten beni rahatsız etmeye başladı.

birkaç gündür odamı tamamen yere dökmüş haldeyim, her şeyi ayırıp atarken son zamanlarda biriken fişleri bir yere topladım, önemli olanları ayırmak için hepsine tek tek baktım ve o kadar çok kozmetik fişi var ki, bakakaldım.

--receipts are just short-stories about how stupid you are with money--

elimde kullanmadığım ürünleri tutmuyorum, eskiyse atıyorum, iyi durumdaysa bir şekilde elden çıkarıyorum. sevdiğim ve çok başarılı bulduğum ürünler dahil, çekmecede yatmasının bir anlamı yok. 'çok olsun, birsürü olsun' diye biriktirdiğim hiçbir şey yok. hatta ürün miktarı olarak birkaç yıldır kozmetiğe meraklı kişilere göre öyle çok abartı bir koleksiyonum da yok, birçok kişiden azdır, ancak yine de 'bana' fazla. elimde 34890404129 tane ürün olsa da, 15 tane ürünüm olsa da aynı makyajı yapacak biriyim. ortaya sanat falan çıkarmıyorum, renk renk göz makyajları, çılgın renk geçişleri yapmıyorum, en klasiğinden ten/açık kahve/daha koyu kahve ile gölge tarzında bir makyajım var, naked basics paletle yaşayabilecek sıkıcılıktayım. tamam bir de chocolate bar olsun, biraz da ışıltı.

ama hala şu renk çok güzelmiş, bunun dokusu harikaymış modundayım, saçmalık.

sırf maddi değil, çok fazla eşyanın ruhsal olarak da kötü etkilediğini düşünüyorum. bunaldım sözlük. şunu mu sürsem bunu mu sürsem modunda olacağımıza 1 makyaj çantası kadar ürünümüz olsa, sürüp geçip gitsek güzel olmaz mı? bazı konularda hafızasızlığımdan şikayet ederken bende olan / olmayan o kadar çok ürünün ismini rengini ezbere biliyorum ki, gereksiz şeyler adeta kafamda yer kaplıyor, saçmalık 2.

çalışma masamda hiçbir ıvır zıvır, kozmetik ürünü vs tutmam, zaten 2 gram konsantrasyonum var, onu da dağıtır. şimdi kendime çalışma odası yapıyorum , ve hem dolabım hem de makyaj masam kesinlikle diğer odada kalacak. çalıştığım odada ne giysi ne de kozmetik vs görmek istemiyorum, masam, bilgisayarım, dosyalarım, kitaplıklarım, köşede uyuklayan kedim ve soğuklar gelirken yeşil çayım.

kısacası, kozmetikle ilişkimi biraz soğutmaya karar verdim. karar vermekle bitmiyor tabi, uygulayabilmeyi umuyorum. şu marka şunu çıkarmış, bunun koleksiyonunda şu varmış, hem paramı, hem zamanımı hem de enerjimi alıyorlar sözlük.

çok beğendiğim ancak kıyabildiğim kozmetik ürünlerimle vedalaştım (naked2, lightscapade, nars luster, barbarella vs vs.), elimdekileri kullanıyorum ve bitiriyorum, giysilerimi seçtim, 1 yıldır hiç kullanmadığım ve kullanmayacağımı düşündüklerimi ayırdım, sorunsuz olanları bağışlamak üzere torbalara koydum. daha az eşyayla, daha az alarak yaşamayı deneyimlemek istiyorum. belki de doyum noktasına yaklaşmışımdır, öyle bir şey vardır, olabilir mi? :-)

1. bloglar kesinlikle teşvik edici, eğer alma isteğiniz bloglardan geliyorsa takip etmeyin olsun bitsin.

2. fişlerinizi saklayın. ne kadar çok harcadığınızı net olarak görünce 'ne yapıyorum ben yahu?!' etkisi olabilir.

3. motive olmak isterseniz şöyle de güzel bir kanal var  light by coco bir göz atabilirsiniz, benim oldukça hoşuma gitti.

son not : bu arada bu yazı asla ve asla 'kozmetiğe para harcamak ne saçmalık ya ne yapıyorsunuz siz?' anlamı taşımamaktadır, ki böyle bir şeyi söyleyebilecek biri değilim, önemli olan sizi neyin mutlu ettiği. sorun fazla ürünün bende artık ters etki yapması, bunaltması.

bu upuzun yazı, yine cıvıtırsam okuyup kendime 'allah akıl fikir versin' demek için yazılmıştır.

26. pinar no: 31471 girisini okuyunca;

tüketmiyoruz kampanyası/ @isabel

stok yapmak/ @isabel

aynı duyguların yaşandığını hissettim. hala kozmetiği çok seviyorum ama artık daha az alıyorum.

27. Lise yıllarından beri makyaj yapmama rağmen elimdeki makyaj malzemesi küçük bir makyaj çantasını geçmezdi. Ne fırçalarım vardı ne de far paletlerim. Sonra bir gün küt diye boşanınca zor günler başladı. Bir şekilde kafamı dağıtmak, hiç birşey düşünmemek, bir şekilde beynimi uyuşturmak istiyordum. Kitap okuyamıyordum, müzik dinleyemiyordum, film izleyemiyordum. Bu dönem youtube’da makyaj vloglarını keşfettim daha sonra da blogları okumaya başladım. İstediğim etkiyi yakalamıştım üste üste pixiwoo videoları izliyordum mesela kafam dağılıyordu. Tabii bu kadar izleyince markaları, ürünleri falan yavaş yavaş öğrendim. Bu da beraberinde kozmetik alışverişlerini getirdi. Kısa zamanda alışveriş bağımlısı oldum. Hızla kilo aldığımdan kıyafet denemek beni mutlu etmediği gibi sinirimi bozuyordu ama kozmetik öyle değildi. Özellikle renk renk oje alıp odamdaki rafa dizip izlemeyi seviyordum. Yurtdışı alışverişler ise resmen hayatıma heyecan getirmişti. Paket elime geçene kadar strese girip bu son bir daha almam diyip paket elime geçer geçmez başka sipariş veriyordum.

Sonra bir gün bir baktım ki 60 tane ojem olmuş ve işyerinde çok renkli,neon vb oje süremiyorum bile. O farları kaş kemiğime kadar sürmezsem benim tatar gözlerimde görünmüyorlar. Elimde saç dibimden ayak tırnağıma kadar kreme bulanmaya yetecek kadar krem birikmiş ama bunları sürmeye üşeniyorum. Herşeyi geçtim öyle bir ekstre geliyor ki maaşı aldığım gibi yatırıyorum sonra 1 ay nakite muhtaç yaşıyorum. İçimden dur demek geliyor ama kendimi bir türlü durduramıyorum. Sonunda profesyonel yardım almaya karar verdim. Tabii bu alışveriş bağımlılığım için değildi. İçinde bulunduğum mutsuzluktan kurtulabilmek içindi. Yavaş yavaş sorunların kökenine indikçe aslında hayatımda çözmem gereken düğümün ne olduğunu gördüm. Eşimden ayrılmanın benim suçum veya benim başarısızlığım olmadığını kabullendim. O günden sonra hayatımda bir dizi değişiklik yaptım ve ne kadar video izlesem de blog okusam da her gördüğümü almak zorunda hissetmediğimi fark ettim. Tabii ki hoşuma giden bir kaç parçayı alabilirim ama artık bana yakışmayacak ürünleri kesinlikle heves edip almıyorum. Elimdekileri de seve seve eşe dosta hediye ettim. Hem onlar mutlu oldu hem ben mutlu oldum.

Bu iç dökme yazısının özeti olarak diyebilirim ki kendinize kozmetik almamalıyım gibi kısıtlamalar getirmek yerine neden bu kadar gereksiz alışverişler yaptığınızı düşünüp sorunun özüne inerseniz hayatınızdaki bir çok bağımlılıktan aynı anda kurtulabilirsiniz.

28. Evet bağımlılık. Hayatım boyunca en kısa sürede yaptığım alışveriş kozmetik alışverişi oldu hep. Gir mağazaya - benim delilik anı diye adlandırdığım 1-2 dakikalık kısa sürede - gözüne ne çarptıysa at sepete ve doğru kasaya. Arada ne alacağımı bilerek gittiklerim olsa da bu bilinmezlik beni daha mutlu ediyor. Yine de işin garip tarafı, almadan önce sana mutluluk vereceğini düşündüğün şeyin eve gidip de poşetten çıkardığında bir şey ifade etmediğini farketmek. O zevk ve heyecan uçup gidiyor. Çareyi mağazaları teğet geçmekle ve online alışveriş sitelerine takılmamakta buluyorum. Biliyorum ki o mağazaya girersem; ihtiyacım olmamasına rağmen bir şey almadan çıkmayacağım. Bu bana gerçekten gerekiyor mu diye düşünüyorum. Çoğu zaman işe yaramıyor; gerekiyor mu diye düşüne düşüne aldığım da çok olmuştur; ama bazen de durduruyor işte. Cilt bakımına harcadığım tek bir kuruşa bile acımıyorum bu arada. Bitiriyorum onları ya da bir şekilde biteceklerini biliyorum; fakat o kadar alınanlar arasında bitebilecek makyaj malzemesi sayısı çok az. Buna acıyorum işte.

29. Bir ara içine düşebileceğimi farkettiğim kuyudur. Benim en hassas noktam kremdi. Krem manyağıyım ciddi anlamda. Vücut, göz, sırt, bacak, dudak, kırışıklıklar için, selülit için, çatlak için vs. bu tarz özelleşmiş kremlere karşı gerçekten bir zaafiyetim oluştu. Yurtdışına çıktığımda 'bu öğlen yemek yemesem 10 euro 10 eurodur, şu kremi alırım' kafası yaşamaya başlamıştım.

Ben kuyuya düşmeden kurtuldum. olayın boyutu allahtan krem dışına çıkmadı. Gerçekten ileri gidebilen bir bağımlılığı düşünemiyorum bile.

Ha ben nasıl mı döndüm bu yoldan? Çok para harcadğım için bir kez azar yedim. Sonra çok utandım. Allahtan dinlemişim anneciğimi.

Şimdi 5 kremim var toplam, döndürüp döndürüp kullanıyorum, mutluyum huzurluyum.

30. bir ara çılgınlar gibi kapıldığım, şimdilerde bir nebze durulsam da hala sahip olduğuma inandığım bağımlılık.

hiç kullanmadığım ve sevmediğim halde the balm far paletlerinin hepsini almıştım mesela, hiç kullanamadan da sattım. duş jeli, body butter, saç bakım ürünleri, makyaj temizleme ürünlerini de öyle bir almışım ki zamanında, neredeyse 2 sene almasam yeterli stok var evde. chanel glossimerler ve rimmel apocalipsler de maalesef aynı şekilde, neredeyse hiç kullanılmamalarına rağmen bolca alınmış. neredeyse sorunsuz göz altlarım olmasına, kapatıcı kullanmaktan hoşlanmamama ve fondötenimi az miktarda, göz altlarıma da uygulamak suretiyle makyaj yapmama rağmen 5-6 kapatıcım olması da saçmalık.

bunlar dışında yine bağımlılık derecesinde aldığım fakat ilginç biçimde hepsini kullanabildiğim ürünlerim de var. örneğin mac rujlar ve nars allıklar, mufe far paletleri, clinique chubby stickler, ojeler, parfümler gibi... bunlar kaç tane olursa olsun hepsini kullanıyorum ve hala bağımlı olduğumun en büyük ispatı olarak, yenilerini almazsam eksiklik duyuyorum.

kendimi avutma şeklimde şu; bir çok kadında olduğu gibi ayakkabı - çanta alma bağımlılığım yok benim de. yeteri kadar ayakkabım, az miktarda çantam var ve eskimeden yenisini almam, o zaman bile indirim kollarım, dolayısıyla kozmetik bağımlılığım da oluversin canım