evlilik teklifi

11. eğer önümde diz çökülseydi kendimi kötü hissederdim. zira erkek diz çökmemeli yalvarır gibi, her zamankinden daha dimdik ayakta durmalı ki ben ona güvenip sığınayım.

12. Çift olarak öküzlükte çığır açmışız biz.

Kuru fasulye pilav yerken tecrübe ettiğim durum oluyor bu.

-gurp gurp (fasulye tıkıyor ağzına) , evlenek mi la?

-heaa olur, gurp gurp, pul biberi versene.

13. iki gönül bir olunca, ne gerek var pırlantaya, dizlerin üstüne çöküp, artistik hareketler yapmaya.

yani gerek yok bence, iki kişi hayatlarını birleştirmek istiyorsa, ''evlensek mi biz'' desin o da olur.

14. Evlilik teklifi ne yaaa. Aman benden uzak dursun. Zaten sevdiğim adamla evlilik hazırlıkları yaparken, sırf bi taraflarımın egosu için zorla sevdiğim adama bişeyler yaptırmak, sonra aaa hiç beklemiyor idim sürpriz oldu aşşşkkkkııımmmmm evet evet diye sahte sahte çığlık atmak. Iyyyy siyasi görüşüme ters ;) o kadar da özenti olmadım çok şükür.

15. ay ben utanırım.

şaka bir yana boğaza lazerle 'seni çok seviyom dülaay, nolur evlen benlee' yazdırırsa kendimi direk marmaranın serin sularına bırakırım diye düşünüyorum. hoş evlenme teklifi alayım da onu sonra düşünürüz.

-aile kurmaya giden yolda ilk adım olarak sunulan tekliftir.

16. herkesin beklentileri, hayalleri, normları var. kim hayatının dönüm noktalarıyla ilgili hayal kurmaz ki yahu? kimi der ki yüzüğün taşı önemlidir, çünkü senin garantindir o taş, sana açılmış bir banka hesabıdır. kimi der ki annemden babamdan istesin. bu iyi o kötü demek çirkin bişey bence. aşırı kişisel bir an.

ben mutlaka beğeneceğim çok seveceğim bi yüzük olsun istiyorum, bakmaya doyamiim baktıkça o anı hatırlayayım. kalkıp da 5 karat beklemiyorum, sadece herkesin elindeki 4 tırnaklı montürlü, yuvarlak kesim tek taş olmasın. lab made de olur, daha iyi hatta-daha insani. beyaz pırlanta olmasa daha çok memnun olurum, açık sarılar olabilir, safir olur mesela. parasında değilim ama yeter ki o tahtakalede bile satılan yüzük olmasın. hatta anneanneden babanneden olsun, hatırası olsun. alyans dediğiniz sıradan bir hediye aradan çıksın bişey değil. üstelik ben biraz anların enerjisine inanıyorum, aman 2 yıl sonra değiştirirm diyebilecek bir insan değilim artık sonuna kadar o an ne takıldıysa o. bozulan kırılan şeyler tamir olmuyrsa geri verip yenisiyle değiştirmem mesela. o artık başka bir şey benim için :)

diz çökmeler falan pek bizim kültürümüzden değil, ne yazık ki eğreti duruyor bir çok insanda. halk oyunları oynayan çocuk gibi oluyolar, bi zarafeti olmuyor. bize ait olmayan bir an olmasın böyle basmakalıp hareketlerle, güzel tatlı bi anda olsun. herkesin kendine göre rutinleri vardır, bizimki mesela pazar sabahları. kahvaltı yaptıktan sonra ben kahvemi alır kucağına ilişirim, sevgilim kitabını okur. ben öyle bir anda olsun istiyorum. iyi hissedeyim ve bize ait bişey olsun, tek istediğim bu.

17. Bayanların kendi aralarındaki mükemmellik yarışına erkekleri dahil ettikleri seremoni. Evlenme teklifi alan kıza, ''Bakınn benim sevgilim bana kafam kadar yüzük almış hıh '' havasını attırabilecek bir evlenme teklifi olmalı. Tüm arkadaşları şaşırıp, kıskanmalı çiftimizi. Gelin adayımız, gelmiş geçmiş en romantik, en tatlı, ve diğer tüm enleri barındıran bir çift olduklarını tüm arkadaş çevresine duyurmalıdır.

Bazıları da vardır ki, esas oğlan gerçekten kafası kadar yüzük almasına rağmen, hanım kızımız bunu küçük bulur. Böylelerine, dua et beynini kullandığın kısım büyüklüğünde almamış diyesim gelse de susuyor, allahıma şükrediyorum.

''Benim için'' kısmına gelirsek eğer; ben gönlü kadar isterim her şeyi. Ne kadar büyük ise o kadar çok. Ha, asla bu kadar mı, da demem. Sevdiğiniz insanın tüm kalbini görmeniz biraz zaman alır. İleride de, ortak kalbimiz kadar büyütürüz her şeyi. Mühim olan onun kalbinin büyük olması. Gerisini biz hallederiz.

Özetle, evlenme teklifinin nerede, nasıl, hangi yüzükle geleceğini değil; evlenme teklifi edecek olan adamın yüreğini düşünün. Tek taş, karnı da, kalbi de doyurmuyor.

18. Neden mutlaka erkeklerin yapması gerektiğini anlayamadığım tekliftir.

Diz çökme gerekliliğini de, ortak arkadaşları maymun etme çabasını da, pırlanta yüzük olayını da, tüm gereksiz şaşaayı da anlayamıyorum. Kendini yetiştirmiş, hayata karşı dimdik duran kadınlar bile konu evlenme teklifi olduğunda erkeğinin ağzına kedi gibi bakan, "ne zaman olacak acaba?" diye umutlanan, kendini teklif sırasında prensesler gibi hissetmek isteyen, hatta sonrasında bu anıyı tekrar tekrar anlatırken inceden gururlanmak isteyen kadınlara dönüşüyorlar.

Yapmayın, etmeyin. Bu kadını yücelten bir şey değil, aksine küçülten bir şey. Hayatınızla ilgili kararlarda ilk adımı karşınızdakinden beklemek zorunda değilsiniz, kimsenin karşınızda diz çökmesine ihtiyacınız yok, yüzüğün pırlanta olmasına gerek yok, onca şaşaaya gerek yok.

O sürece dahil olan arkadaşlarınızın çoğu içten içe "Off, hayır de diyemedik, neyle uğraşıyoruz şimdi..." diyorlar, bilin.

Elmas işçilerinin çoğunun çocuk olduğunu, insani şartlar altında çalıştırılmadıklarını, bu sektörün nasıl kanlı bir sektör olduğunu bilin. "Benim takmamamla ne olacak?" demeyin, sizin takmamanızla çok şey olacak. Kömürün bir değişik versiyonu sonuçta parmağınızdaki; karbon allotropu, abartmayın.

En kötüsü; hayatınızla ilgili bu kadar önemli bir kararda erkeğin ağzından çıkacak iki söze baktığınızda, kedi gibi evlenme teklifi beklediğinizde erkeğin elini güçlendiriyorsunuz, farkında değilsiniz. Kendilerini nimetten sayıyorlar, size bir şey bağışlıyor gibi hissediyorlar. Evlenme teklifi kadın için 'başarı'ya, erkek için 'başını yaktı'ya dönüşüyor. Kadının sorumlulukları çok daha artıp erkeğin hayatı tam tersine kolaylaşırken. Yaman çelişki, değil mi?

no: 88226 no'lu girdimde söylemiştim bir kez daha söyleyeceğim. Toplumun bize dayattığı yakıştırmalardan, kalıplaşmış yargılardan arınalım. Kendimize ediyoruz, farkında değiliz...

19. Bugün bi arkadaşım liseden tanıdığımız bi kızın fotolarını attı. Kız hepimiz gibi orta direk aileye sahip biriydi dipnot vereyim öncelikle.

Sevgilisi kıza istanbul boğazına led ışıklarıyla "benimle evlenir misin" yazdırarak lüks bir teknede evlenme teklifi etmiş. sonrasında çırağan sarayında adına özel menü hazırlatarak yemek yedirmiş. kızda bu teklifi ve yemek faslını falan ınstagramda " sevgilimin küçük sürprizi" diye paylaşmış.

ama görseniz çocuk diz çökmüş elinde yüzüğü açmış ağzı iki karış açık fekat kız sanki normal rutin her zaman olan bi durummuş gibi gayet sakin ahahahah .

yaa ben anlamıyorum şimdi bunun havasını atanların boyu mu uzuyor ne oluyor. bu teklif bana göre iki kişi arasında özel olsa böyle abartı organizasyonlar yerine abartı sevgi ile baş başa kutlansa çok daha özel olur. hele o pırlantaları görünce çıldırıyorum.

geri kafalıyım belki ama şöyle el yapımı altın bir yüzükle aşk dolu bir yemeği bütün bu lükse tercih ederim. hem o yüzüğü sonra ben gelinime takarım, ne kadar klişeyim dimi :D

20. ay ben de anlatayım bari :)

popüler kültürden nefret eden ben nedense evlenme teklifi almak istiyordum. ne bileyim, maço bir mizaca sahip bir adam olan sevglimin önümde eğilmesi falan bana hoş geliyordu. bir de sürekli çevremden duyduğumuz şeyler işte. şart mı? elbette ki değil. o olmasa da evlilik hazırlıklarına başlayacaktık çünkü.

her neyse.

onlarda iftar yaptıktan sonra dışarı çıktık. ama sevgilimde bir gariplik var. sürekli bir yerlere girip çıkıyor, sürekli elinde telefonu var, telefonu bana göstermiyor falan. var yani bir şeyler. ben de inanılmaz kıskanç biriyim, deli oluyorum.

bir otoparka girdik. neymiş otoparkın orada çok güzel bir kafe varmış. sonra birden beni bıraktı, ben tuvalete gireceğim, dedi. ben de tamam dedim. otoparkta beklemeye başladım. yanıma bir kız geldi, broşür uzattı.

"mac kozmetikte indirim var bakar mısınız?" dedi.

kıza "lan yeme beni. ben mac kozmetiğin ciğerini bilirim, indirim yapmaz onlar." diyecektim ama demedim "emin misin? mac mi?" falan dedim, aldım broşürü.

"evet evet %50 indirim var." dedi ve gitti.

ben de anında kafamdan neler alsam diye liste yapmaya başladım. sonra broşürü açmayı akıl ettim. bir baktım sevgilimle benim fotoğraflarımız var. hala uyanmadım, "ya acaba kişiye mi özel? yoksa kızın elindeki broşürlerde de mi benim fotoğrafım var?"

sonra kafam çalıştı ve broşürün tamamını açtım. "benimle evlenir misin?" yazıyordu.

sonrasında sevgilim tuvaletten çıktı ve cebinden yüzüğü çıkardı. "evlencen mi?" dedi eğilmedi. "eğilmeyecek misin?" dedim. "yok, şimdi muhtemelen videoya çekiliyoruz, utanırım." dedi. ben de "olur, evlenirim." dedim.

ama işin en güzel yanı bu değildi aslında. bizi o gün gören arkadaşının birkaç gün sonra "ben onu çocukluğundan beri tanıyorum ama hiç o kadar mutlu görmedim." demesiydi.

çok gerekli değildi, ama güzel bir anı oldu