pazarlık etmek

1. "Şimdi sen bize olurunu şöyle", "aa çok dedin biz hep burdan alıyoruz bize bir ikram yapıcan artık", " en son kaça olur" ,"fis almazsak kaça olur" gibi cümlelerle giriş yapılır. Gelişme aşamasında "memleket nere" muhabbeti ile bir hemşehri indirimi kapılmaya çalışılır. Arada dükkandan gidiyor gibi yapılıp olaya heyecan katılır. Sonuçta indirim söke söke alınır.

2. annemdir. annemi pazar bırak. kadın bedava alışveriş yapar gelir. bunaltır insanı. esnaf artık al bedava al der artık. uyanık kadın. ben de onla pazara gitmiş biri olarak pazarlık etmekten nefret ettim. ben piyasa araştırması yaparım. uygun nere ise oraya giderim. ne uğraşacağım milletle.

3. Çarşıda, pazarda Kendimi zorlayarak yaptığım şey. Öbür türlü kazıklanıyorum gibi hissediyorum, çünkü annem, babam ve kocam sağolsunlar defalarca kanıtlarla geldiler bu konuda.

Bir de benimle pazarlık edenler vardı ki tadından yenmiyordu, çünkü ben dişçiyim, diş satıyorum niye pazarlık edilmesin. "Abi ikinci dolguyu sana bedavaya yapıyorum, ayağın alışsın" diyen meslektaşlar olunca insan kızamıyor da şöyle geniş geniş.

"Doktor bey, bu çocuğun süt dişi indirim yapsanız(gizlinot: gayet de hastane orası yani sanki para benim cebime giriyor, git muhasebeyle tartış diyemedim ya la )" diyen amcayı unutamam, ne diş süt dişiydi ne de ben erkektim, ondan herhalde.

4. moduma göre değişir. bazen iyi pazarlık yaparım bazense bi çekingenlik gelir üstüme neyse ona razı olurum.

ama arkadaşlarımın arasında en pazarlık yapabilen benim sanırım bi gün ne alıcaz hatırlamıyorum bikaç arkadaş gidiyorum hepsi de benden bekliyomuş fiyat pazarlığı yapmamı. adam ne kadar olduğunu söylüyo ben "aa iyiymiş tamam o zaman" deyince diğerleri de ses çıkarmadan bana uymuşlardı. sonra da "pamuksekeri indirim ister diyoduk o da hiç bişi demedi" deyince çok şaşrmıştım :D ayol koyun musun madem sen deneseydin o zaman dimi? gerçekten fiyat uygun gelmişti, tamamen doğal bi refleksti o cevap.

diğer yandan pazarlık yapılabilecek bi yerse mutlaka yapılmalı diye düşünüyorum. en son yaptığım çok samimi bi pazarlığı anlatıyorum. taksimden istanbul moderne inerken yokuş boyunca incik boncuk süs filan satan dükkanlar var. bi tanesine girdik aynı kolyeyi arkadaşımla ikimiz çok beğendik. fiyatı aşırı pahalı birşey değil ama boncukta hiç bi atraksiyon yok yani dizmişsin işte maliyeti 1tl bile değil eminim. param da gerçekten kalmamış. "çay içicek param kalmadı"dedim çocuğa indirim istedim ama o cümleye bişey yapacağını hiç düşünmemiştim açıkcası. samimi buldu herhalde 2 kolyeyi tek fiyatına almıştık. bu da bi anımdır.

edit: 8 lira filandı boncuk yaani boru mu :D

5. hiç beceremediğim ama gaza geldiğimde fena yaptığımdır :D sanırım her daim alışverişlerimde yanımda biri olması gerekiyo :D

6. Dünyanın en iyi pazarlıkçı insanı çok yakın 1. dereceden bir akrabamdır. 100 liralık ürünü 40 liraya aldığını, Kullanılmış yırtılmış paleti 1 ay sonra geri götürüp iade edebilen ve parasını alabilen bir insandır. İmreniyorum. Ben kasada vazgeçsem bile ayıp olur diye düşünüp bırakamıyorum. Bir kere elime aldıysam bitti

7. en uç olarak, spada yaptığım şey. tatil köyünde adam euroyla paket teklif ediyor. pardon da ben maaşımı euroyla almıyorum. o işletmecinin de masaj yapan kızlara euroyla maaş verdiğini sanmıyorum. önce euro yu tl yaptık (rakam değiştirmeden), ardından da rakamı biraz daha indirdik.

sonuç: sezon olmayan zamanda boş boş duracağına 3 müşteri kazanan işletme, masaj keyfi yaşayan 3 mutlu tatilci.