selvi boylum al yazmalım

1. Yıl 2014 hala bana ilyasla mi giderdin yoksa cemsitle mi kalirdin sorusunu sordurtan film.

2. Ağlatır. Kültleşmiştir.

3. " sevgi neydi?"

" sevgi emekti"

4. Cengiz Aytmatov'un aynı adlı kitabından uyarlanmıştır. Aytmatov candır, bir tanedir.

5. bu filmi duyduğum an müziğini mırıldanmaya başlıyorum, müziğiyle bütünleşmiş filmlerden.

herkes gibi benim de bu filmi izlerken sorduğum soru hangi tarafı seçerdim ? çok sevdiğim ilyas mı bana kol kanat geren cemşit mi ?

sevgi neydi ?

sevgi iyilikti ,dostluktu

sevgi emekti..

6. Bu filmin yeri türk sinema tarihinde bambaşka bir yerde olmalı. Öyle sahneleri vardır ki, her izlediğimde boğazım düğümleniyor. İlyas'ın Asya'ya iş arkadaşlarının yanındaki tokatı, Günlerce evine gelmemesi ve sonrasındaki ihaneti. O eve dışardan bakarken Asya'nın, İlyas'ı orda görüşü aslında, ruhunu tamamen arkasında bırakıp gitmesiydi. Hani bir söz vardır ya; “Bir kadının kaderi; sevdiği adamın ihanetiyle, sevmediği adamın sadakati arasında çizilir.” İşte bu söz tam anlamıyla bu filmi anlatmaktadır. Gerçekten sevgi emek değil miydi? Çocuğunun babasını değil, kendisine emek, huzur ve güven veren adamı, Cemşit'i tercih etmişti Asya. Her ne kadar “seninim işte alıp götürsene beni” dese de duyguları, o vefa duygusunu esirgeyemedi cemşit'ten. Bu soruyu izlerken her kadın gibi kendime çok sordum. ve evet, ben de olsam Cemşit'i seçerdim...

7. Sevginin aşkı yendiği an. İlyas’a aşıktı belki ama Cemşit’i sevdi ve onda güveni buldu. İnsan hayatında bir kez aşık olur. Ama Adam olan cemşit’ti asya’yı asıl karşılıksız seven oydu. ben bunu yıllarca kabullenmedim. Her izlediğimde aşk tüm engelleri aşmaz mı herşeyi affetmez mi derdim. Affetmez asla affetmezmiş. O tokatı yediğinde anlıyormuşsun, aldatıldığında anlıyormuşsun. Birşeyler geçtikten sonra pişmanlığın faydası yok, telafisi yok çünkü o kişi bitiyormuş zaten içinde. eskiden filmin sonu bana acıklı gelirdi nasıl bıraktı, arkasını döndü derdim. Ben de döndüm arkamı. Çünkü değerimin bilinmediği yerde kalmaktansa içim kan ağlasa da değerimi bilenin yanında olmak istiyorum. Bir büyüğümüz böyle bir sevda yaşamış. Onun anlattıklarını asla unutmayacağım. Seni seveni, sana saygı duyanı öyle bir seviyorsun ki şaşıracaksın demişti. daha iyi anlıyorum şimdi.

8. sonunu bildiğin halde her seferinde ağlatır mı arkadaş deyip, yine ağlatmış bir atıf yılmaz filmidir. bu filmin adı geçince akla hemen türkan şoray ve kadir inanır gelse de, bu film benim aklıma her zaman ahmet mekin'i getiriyor. öyle güzel, öyle sıcak oynamış ki, ilyas karakterine hep çok gıcık oldum. bir türlü kabullenemedim kendi içimde. kitabı okurken de, filmini izlerken de.

hani aşk her şeyi affeder mi diyoruz ya, aslında cevabı bu filmde saklı biraz da. çünkü sevgi neydi? sevgi iyilikti, dostluktu. sevgi emekti...

bu filmdeki cemşit neyse, kadın dizisindeki arif de odur benim için. kanal tararken gözüme çarptı yine. sevmeyi ve sevilmeyi hak eden erkeklere ayrı bir sempatim var çünkü.

bir de buradaki samet'in gerçekte bilal inci'nin kızı elif inci olduğunu öğrendiğimden beri çocuğun olduğu sahnelerde bir gülme geliyor bana. yıllarca kızı samet diye yutturdular bize ya ne diyeyim (gizlinot: swh).

9. türkan şoray ve kadir inanır'ın döktürdüğü efsana film. şimdiki zamanımızda bu şekilde doğal oynayan oyuncularımız yok maalesef. yeni oyuncular hep bir kasıntı içindeler.

10. küçükken izlediğimde inanılmaz bir mantık ile derdim ki "cemşit'i seçsin işte, adam seviyor, yardımcı oluyor, kol kanat geriyor. bazı şeyler sevgiden daha değerli değil mi?" şimdi büyüm anladım ki o işler öyle olmuyormuş. sevdiğinizde, gelip sizin hayatınızın içine etse bile gel dese gidesiniz geliyor. (ha gitmem orası ayrı)