sigarayı bırakmak

93. İlk kez 8 yaşındayken denemiştim sigarayı. Gizli saklı. Babamı özlediğim için. Çünkü benim gözümde babam eşittir sigara. Bu, bugün bile öyle. O zamanki girişim birkaç gün içinde fark edildi ve yerim değiştirildi. Sigara kullanan son bireyin 8 yıl önce vefat ettiği annemin ailesine gönderildim.

Yıllar yıllar geçti. Üniversiteye başladım. İlk senede sorun yoktu. Ama baba eksikliğini dindiremedim. Yüzünü unuttum, sesini unuttum. Tekli koltuğunda oturmuşken elinde sigara olan bir an kaldı sadece kafamda. Kütüphanede, ders aralarında kim sigara içse aklıma direkt babam geliyordu. Ders çalışamıyordum, hiçbir şey yapamıyordum. Bu durumu da kimseyle paylaşamıyordum. Kimseye de yanımda sigara içmeyin diyecek hâlim de yoktu. Dayanamadım ve ilk paketimi aldım 20 yaşındayken. Okulum kesin 1 sene uzar derken sigara sayesinde kafamı toplayıp çalışmaya başladım ve okulu 4 senede nispeten iyi bir ganoyla bitirdim. Ama sigarayı bırakmak mümkün olmadı.

24 yaşındayken majör bir durum yaşadım. O döneme kadar günde birkaç tane sigara içerken o dönemde günde ortalama 1 pakete çıktı. Bazen daha fazla, bazen birkaç dal daha az. Beni büyüten anne tarafım öğrendi. Babamdan daha çok babalık yapan dayım İlk başta şov için içtiğimi düşünüp kızar gibi oldu ama başlama sebebini söyleyince git babanla görüş, yüzleş dedi. Yüzleşmeden bırakamayacağımı ben de düşünüyordum. Birkaç ay sonra babamın karşısına geçip söyledim de. Karşılıklı içtiğimiz İlk sigaraydı. Babam o gün elindeki sigarayı yere düşürdü ve bir daha içmedi. Ama ben yine içmeye devam ettim.

Bahsettiğim majör durum bitince azaldı sigara kullanımım. Günde yarım pakete indi. Ama bitmiyor. Sigaraya bağımlı olduğumu da babamla Yüzleşleştikten sonra anladım.

Cildimde, dişlerimde bir sıkıntı yok. Ciğerlerim 7 yıldır içmeme rağmen sapasağlam. Kontrole gittiğim doktorlar sigara içtiğime şaşırıyorlar hatta. Tazı gibi her gün defalarca 5 kat merdiven iner çıkarım, öksürük derdim olmaz, yürüyüp koşarım. Fiziksel zararını henüz görmedim ama bunun bir bağımlılık olması kendimden nefret etmeme sebep oluyor.

Birkaç aydır sigarayı gerçekten bırakmak istiyordum ama istemek dışında ciddi bir girişimim yoktu. Bugün ben sigarayı "gerçekten" bırakma kararı aldım. Girişimlere de başlıyorum.

Önceliğin irade olduğunu düşünüyorum. Bu girdiye başlamadan önce bir kahve yaptım. Yazarken 2. sigaramı içiyorum şu an. Psikolojik doyma isteği gibi bir şey diyebiliriz buna belki. Özgürlüğün/iradesizliğin son kısmı. Bu girdiyi gönderdikten sonra bugün en fazla 2 dal içeceğim. Bugünden sonrası için aklıma sigara geldiğinde hayır diye diye günde bir/iki dal sigarayla bitireceğim. Elimdeki paketi dün akşam almıştım. Paket bittikten sonrasını almak yok. Bugün bir de günlük vadeli bir hesap açıp her gün bir paket alıyor gibi 100 lira atacağım oraya. Belki şu an günde 1 paket içmiyorum ama yaklaşık 1 yıl günde bir paket sigara içtim. 7 yıldır paramı çöpe attığım gerçeğiyle daha net yüzleşmek istiyorum.

İradem yetmek zorunda. İradesizliğe tahammülüm yok. Yetmediği yerde sigaraya tekrar başlamak yerine nikotin bandı veya sakızı alacağım.

Az önce soru cevapta sigarayı bırakamayan bir süslünün sorusunu gördüm. Alenen yazmak istedim. O soru sayesinde yalnız olmadığımı anladım. Kendisine çok teşekkür ederim.

Bir süre sonra bu başlıkta olumlu güncellemeler yapacağım umarım

Edit: en son üniversite tercih listesinde böyle ani girişimlerim olmuştu. Kısa sürede doktorla görüşüp nikotin sakızı aldım. Ya hak deyip atacağım az sonra birini ağzıma