9.
Direkt olarak Konuyla alakalı yorum yapmayacağım, bunu istemeyenlerin istememelerindeki sebeplerin bazılarını anlayabiliyorum. Bu, kesinlikle yanlış bir karar olabilir. Rt'nin rant sevdası için baş koyduğu bir yol da olabilir, kendisinden her şey beklenir, hiç şaşırmam.
Fakat...
"Önce biz", "kendi vatandaşı", "tamam yardım edelim ama...", "bize bile(!!)..." gibi söylemler beni o kadar irrite etti ki, twitter'da bundan 1-2 yıl önce birisinin kızılay ve kan bağışıyla ilgili yazdığı şey geldi aklıma. Olayı tam olarak hatırlamasam da söz konusu insan hayatıydı ve sağlıksal acil durumlarda elbette en çok ihtiyaç duyan insana(!) o kan verilecekti. Adam bu tanıdık cümlelerden birini kurmuştu "tamam onlara da verilsin ama önce biz... bize bile verilmiyor blabla".
Ben gerçekten anlamıyorum ve anlamak da istemiyorum bu bakış açısını. Bu, bilmem nerede uçak düştü, ölenlerin şu kadarı türktü demek kadar anlamsız, acımasız bir şey çünkü. Ne fark eder? Türk olduğu için daha mı çok üzülmeliyim? Duyar kastığımı düşünenler olacaktır, düşünsünler. benim içimi acıtıyor bu tablo.
"Irkçı değilim ama..." demeyin, "ama"dan sonrası inandırıcı gelmiyor çoğu zaman.
Hayır, onlar ülkelerinin bu hale gelmesindeki tek suçlu değiller, doğrudan değiller en azından. Yoksa sizce biz mi suçluyuz şu an türkiye'de hala her şeyin rt'nin elinde, onun iki dudağı arasında olmasında?
çok yakınım mültecilerle ilgili bir kurumda çalışıyor, meseleleriyle bizzat ilgileniyor, yardım ediyor onlara. evet, sunulan imkanları sömürmeye çalışan, davranışları hoş karşılanmayan mülteciler de var, bunu yapmayanlar da. Ama kendisinin de söylediği gibi, gittikleri ülke, onlara sunulan imkanlar ne kadar iyi, ne kadar mükemmel olursa olsun, hiç kimse onların yerinde olmak istemez, hiç kimse.
Dilini, kültürünü, hiç bir şeyini bilmediğin bir ülkeye gidiyorsun, ardında koca bir hayatı, sevdiklerini bırakıp bir bilinmezliğe doğru. sadece yaşamak için. yaşadıkları aşağılanmamın zaten haddi hesabi yok. En ufak bir ihtiyaçları bile yeri geldiğinde "lütfediliyor".
Bir aile var, çocuğu nerede, yaşıyor mu bilmiyorlar, haber alamıyorlar ama buradalar. Elleri kolları bağlı, "normal" bir hayat sürdürmeye çalışıyorlar çünkü buna mecburlar. bunu duyduğumuzdan beri nasıl yani diyoruz, aklımız almıyor. İnsan o şekilde nasıl yaşar?
Sevgi kelebeği değilim, herkes kadar bencilim.
Ülkemle ilgili hayal kırıklıklarım her geçen gün katlanıyor, içim kararıyor. Davulun sesi uzaktan hiç hoş gelmiyor, inanın.
Edit: bir de bugün twitter'da #ülkemdemülteciistemiyorum trend topic olmuş, ne denir ki?
Bu girdimle beğenilmeyenler listesinde zirveye oynayacağımı biliyordum, hiç üzülmüyorum. Beğenilere bakılırsa Benimle aynı ya da benzer fikirde insanlar da varmış bu sözlükte, buna bakıp seviniyorum çünkü bu kadarını bile beklemiyordum. İyi ki varsınız!
4 temmuz 2016 06:57
4 temmuz 2016 22:11