süslü günlük

29. Aralık bizim ayımızdı. Yıldönümümüz yaklaşıyor sevgilim çık gel..

10 ay oldu kalbim hala acıyor. Hiç yaşanmayacak şeylerimi hayal ediyorum kendi düşüncemde anı biriktiyorum. Acı vermesini bile seviyorum. Yaşıyormuş gibi hissetmek istiyorum ama o etki olmuyor. Hayal etmek güzel geliyor acı verse de anlık gülümsetiyor beni. Gerçeklik algım kaybolsa da hep birlikteymiş gibi yaşamak istiyorum. Kendi kafamda bir dünyamız var kimse bilmiyor. Bizim zamanımız gelene kadar hep seni düşünücem. Hayattan tek tek silinsem de seni düşünmekten vazgeçmicem.

Beni hala özlüyormusun, seviyormusun ne haldesin bilmiyorum. Tekrar rüyama gelmene ihtiyacım var..

28. Süslü günlük, kalbim çok kırık. Bugün üniversiteden yakın arkadaşlımla buluştuk, çıkışta erkek arkadaşım da geldi, lisansta hepimiz arkadaştık. Yeterlik sınavına bu dönem mi girmeliyim, gelecek dönem mi diye uzun zamandır karar almaya çalışıyorum, son zamanlarda bir sürü bunalım ve hayal kırıklığıyla uğraşıyorum. Yakın arkadaşım sınava girmem için beni ikna etmeye, gaz vermeye çalıştı bugün, erkek arkadaşım gelince de "morgarfi'yi ikna ettim, sınava girecek" dedi. Benim gerizekalı erkek arkadaşım, "aferin evet şimdi morgarfi arkadaşımızı alkışlıyoruz" dedi cevap olarak bir de üzerine alkış yaptı. Kalbim o kadar kırıldı ki. Gerizekalı ne ile dalga geçtiğinin bile farkında değil. Evet alkışlayın beni buna tahammül ettiğim için!!

27. Süslü günlük, bugün aylar sonra günlüğüme yazdım, hiçbir şeyin beni mutlu etmediğini anlattım uzun uzun. Bir şeylere sahip olunarak mutlu olunmayacağını anladığım bir dönemdeyim. içimizde, en derinde eksikliğini hissettiğimiz şeyin yerine başka hiçbir şeyi koyamadığımızı anladım. Gaye su akyol'dan geliyor: saymadım kaç yıl oldu. 

26. Bugün dünyanın ayrı bir köşesindeyken ben; sana gelirken dinlendiğim bir şarkı rastgele çaldı, yine sessizce gözlerimden süzüldü damlalar.

25. başkalarına karşı ne kadar toleranslıysak kendimize de o kadar tolerans ve anlayış göstermemiz gerekiyor. kendimize karşı çok katı olmanın omuzlarımıza yük olmaktan başka faydası(!) yok.

24. daha gerçekleşmemiş şeyler için endişelenmek realiteye uygun değil. anda kalıp anı yaşamak lazım

23. Bazen sınandığım şey bu olabilir mi diye düşünüyorum. Kendi kendimi içimden yemek, yalnızlık hissetmek, dışlanmış hissetmek, uzun süreli ilişkiler sürdürememek, sürekli düşünmek, sürekli hasta profilinde olmak... Sorunlarımın hepsinin psikolojik olduğunu sanmak istemiyordum, sonra tam buna inanmaya başladım ama biyolojik yönünün de olduğunu öğrendim. Neye inanacağımı, psikolojimi nasıl stabil tutacağımı bilmiyorum

22. Aslında sözlüğe gelecekteki kendime not bırakmak istediğim için hesap açmıştım. Kimseye anlatamadıklarımı buraya yazmak, içimi dökmek, rahatlamak için. Ama kimseye anlatamadıklarımı buraya yazmaya da çekindiğimi fark ettiğim için giriş amacımla pek kullanamadım. Şu an 6 ay sonra nerde ve nasıl olacağımı düşünüyorum. Çünkü hayatımda büyük bir eşik atlamak üzereyim. 6 ay sonraki kendim umarım mutlusundur, huzurlusundur, hedeflerine ulaşmak için çabalıyorsundur. Umarım şu an sorun ettiğin şeyler aslında yersizdir. Görüşmek üzere.

21. Babamı kaybettim sözlük. biraz zaman oldu. yasım, acım, keşkelerim bitmiş kabullenmişim de hayatıma devam ediyormuş gibi hissediyor gibi sadece alışveriş yapıp yemek yiyorum. Sürekli ama deli gibi. Neden bunu satın almıyorum ki boşa mı çalıştım, boşa mı yaşadım ülkenin bi ucunda sınırda çalışıyorum kaç yıldır. bunu mu düşüneceğim diye diye sadece satın alıyorum. Denemiyorum bile gelenleri sadece benim olsun istiyorum o an ve alıyorum. Yoruldum sözlük annem kardeşlerim kedimiz ve ben kaldım. büyük çocuğum ya ben ne evrak bok püsür bin tane işlem hepsine ben koştum şu an sersemleştim sanırım. Hakkaten sadece sersem hissediyorum. Ne yaptığımı biliyorum ne öne çıkan bi hissim var telaş var bak ama sürekli telaş bu. Ömürlük anksiyetem ikiye katlandı. Tetikteyim sürekli ama ne için bilmiyorum sürekli geleceği düşünüyorum kardeşim sınava girecek üniversite seneye o ne yapcak düşüncesi, annem ne yapcak eşi gitti çok erken emekli bile olmamıştı babam benim ya. Hiç emeklilik planı gerçekleşmedi sözlük. Ben de bunları uykumda bile düşünüp alışveriş yapıyorum işte. 

Hayata çok kırgınım 

20.  Bu girdide size kendimi tokatlatmama sebep olan şahıs beni tam 5 kişiyle aldatmış. Tam 5 aynı anda 5. O kadar midem bulandı, öyle nefret ettim ki kendimden, öptüğüm dudaklarından... bir daha bırakın aşık olmayı veya birini sevmeyi, insanlara normal şekilde bakabileceğimi zannetmiyorum.

19. helloooo!!!

Yine ben geldim.

Evet evet dert yancam biraz.

Neler oldu neler değişti anlatayım biraz.

Hala aynı iş yerindeyim burayı ve buradaki insanları hala sevmiyorum.

İş yerinde hiç çalışmıyorum çalışamıyorum.

İçimden gelmiyor.

Panik atak, anksiyete ve depresyon için geçen Aralık ayından beri psikolog ve psikiyatrist ile birlikte çalışıyorum.

Kafayı kırdım artık, yani sanırım.

Sürekli insanların benim hakkımdaki düşüncelerini sorguluyorum.

Benim hakkımda ne düşünüyor benden nasıl vibe alıyor napacak şimdi bendne nefret ediyor mu vs vs.

Psikolojik durumumu düzeltmeye o kadar odaklıyım ki, sürekli kendimde sorun arıyorum.

Psikolog ile aynı konuda ilerliyoruz daha başka noktaya geçemedik bile.

Kafayı o kadar kırdım ki reiki tarot astroloji enerji çalışmaları şifalar vs. yıldımmm

hmm haritama göre zaten psikolojik rahatsızlıklar olasılığı yüksek diyorum nasıl kurtulucam diyorum.

tarot baktırıyorum babayla ilişkileri şifalandır çıkıyor hmm diyorum babayı nasıl affetcem

İçsel çocuğu şifalandırmam lazımmış çocukluğumdan bugüne bakıyorum bir tane mutlu an bulamıyorum iyice giriyorum girdaba.

Ulan ben ne zaman mutlu olucam.

Mutluluk ne

Mutluluk nasıl bir şey ya

Depresyonda olmamak, endişe duymamak, kaygılanmamak nasıl bir şey merak ediyorum.

Evren bana şov yapcan mııı?

Göstericen mi bunlarsız bir hayatı

18. sevgili süslü günlük...

son zamanlarda tulu erden'in günlük reellerini severek izlememden mütevellit, ben de son bir haftada yaşadıklarımı yazmaya karar verdim.

saçlarımı yine sarıya boyatma kararı aldım, randevumu da oluşturdum. final haftam bittiği gibi kuafördeyim.

üniversite ortamından 2 arkadaşıma veda ettim. pandoranın kutusu gibi insanlar ''beni tanıyamamışsınız'' ayakları çekmeye başlayınca, ben de elimi ayağımı çektim mutluyum.

aşk hayatımı es geçiyorum, zira hiçbir hareketlilik yok. keşke olsa.

yıllardır izlemeyi ertelediğim bir diziyi ostsine denk gelmemle beraber izlemeye başladım. 9 sezon artı special bölümleriyle gözümü bir tık korkutmadığını söylemezsem yalan olur.

oyun oynama rutinime geri dönmek istediğimi fark ettim. ama yaşım da bu işler için geçiyor gibi hissediyorum. alt tarafı 2 saat sims oynayıp kalkacağım bilgisayarı açmak bile bu ara çok zor geliyor.

bir de final haftam geliyor demiş miydim? bu dönemden 2 dersim sakatta. allah kurtarsın.

17. Birisi acilen marshmellow yanaklarımı tokatlasın! "Sen benim bu dünyadaki cennetimsin" dedi, bir saattir sırıtıyorum. Sanırım minnoş kalbim atmaya başladı...

16. Hayatımın en stresli günlerinden geçiyorum. Beklediğim haberler nasıl gelecek bilmiyorum. Çok zor böyle beklemek. 

Edit: haberler iyi gelmedi. Belki de böyle olması doğruydu, bilemiyorum. Hayatın farklı bir planı olduğu kesin ve içten içe aslında hiç üzülmedim. 

15. Selam, sevgilimle ayrılalı bir hafta kadar oldu. Ve enteresandır kendimi hafiflemiş hissediyorum.

e ben sevmiyormuşum ki bunu ne diye çektim o kadar kavga kıyamet. 

14. sevgili günlük ben geldim!!!

şaşırdık mı hayır.

arada giridlerime denk gelenler diyecek ki bu kızın da derdi bitmedi bir şeyden de mutlu ol be davetsizmisafir ama dramaqueen lik bunu gerektirir diyip içimi dökmeye başlıyorum.

bu yeni iş yerine başladım ama nasıl başladım. ne biri iş teslim etti ne biri bir şey anlattı. müdürüm ben gelince işten ayrıldı ortada kala kaldım. çalıştığım işletme fabrika içinde kurtlar sofrası diye nam salmış. bende geldim bunların ortasına düştüm. 2 ay oldu daha müdürüm yok alice harikalar diyarında gibi oradan oraya takılıyorum. daha ne iş yaptığımı bilmiyorum algılamaya çalışıyorum ama algıladıkça bu nasıl iş diyorum. yeteneklerime uygun değil diyorum. sonra olur her şey zmaanla diyorum.

inanılmaz sosyal bir insanken burada tam bir asosyal oldum. kimse beni kabullenmedi. can ciğer olmalarını beklemiyorum ama insan olan der ki bu kız yeni yardımcı olalım. işletme de yer alan diğer müdür, şef ve mühendisler hepsi bana karşı birbirlerini koruyorlar. asla bir açıklık bırakmadılar ki aralarına gireyim. işi öğrenmeye çalışıyorum, günlük baktığınız kalite hatalarına bende bakmak istiyorum diyorum çağırır mısınız diyorum tamam diyip çağırmıyorlar. hergün istisnasız arayıp bugün toplantı olursa çağırır mısınız lütfen diyorum tamam diyorlar ama çağırmıyorlar. toplantı saatlerinde yanlarına gidiyorum artık yüzsüz gibi ama ben varken toplanmıyorlar şu an şu kişinin işi var daha sonra toplanıcaz diyorlar bilin bakalım daha sonra ne oluyor evet toplanıp beni çağırmıyorlar. zaten ben bu kişileirn hiçbirine bağlı değilim, müdürlüğüm bunların üstünde ama birlikte çalışması gereken kişileriz sonuç itibariyle. genel müdürden toplantı talep ediyorum sorunlarla ilgili görüşmeye bir türlü görüşemedik. artık bende bıraktım oturup internettten doğum haritamı falan çıkarıyorum. twitterden takip ettiğim milyonlarsa astrologun bilgisinden yararlanıp hııı bu niye böyleymiş diyip kendimi eğliyorum kariyerden iş falan bakıyorum ama yakında sıyırırım kafayı.

oturmak bana göre değil. yaptığım işi tam tam kavrayamamışken bir de üzerine dışlanmak yordu be.

13. "Eğer şansım olsa duygusallığımın bir kısmını aldırmak isterdim gerçekten. Her şeyi insanların her hareketini bu kadar düşünüyor ve kafaya takıyor olmak sırtımda ve beynimde öyle büyük bir yük ki. Susup bastırmaya çalıştığım her şeyin bana baş ağrısı olarak dönmesinden de çok bıktım. Sadece sakince uzanıp, hiçbir şey düşünemeyecek kadar huzurlu ve mutlu olmaya ihtiyacım var."

12. Ayyy günlük ben geldim.

Caps lock açık, kurtuldum, Caps lock kapalı.

Buraya yazdığım günden birkaç gün sonra büyük ve kurumsal bir firmaya görüşmeye çağrıldım.

Mevcuttaki yerden kurtulmak için şefliği de batsın müdürlüğü de diyip mühendislik pozisyonu için görüşmeye gittim.

Geçen çarşamba aradılar benimle çalışmak istediklerini belirtip tekliflerini yaptılar ve şef pozisyonu için. Çok güzel imkanları var.

Bende işi 8 Nisan da kabul ettim.

4 gündür mevcuttaki yere nasıl söyleyeceğim diye kıvranıyorum, yarın konuşacağım bana şans dileyin.

Stresten uyuyamıyorum.

Umarım bir an önce bırakırlar beni de canım yeni işime giderim.

11. Şaka gibi bir güne uyandım. İş yerinde yer değişikliği isteğim sorulmadan yapıldı. Yormayın artık T.C. ve insanları

10. Merhaba sevgili günlük.

4 yıldır çalıştığım firmada 1 gün bile mutlu olmadım.

4 yıldır çıkmaya çalıştım ama çıkamadım.

Güzel bir iş fırsatı yakalayamadım.

İşsiz olduğum zamanlarıda, buraya yazdıklarımıda, yaşadıklarımıda çok iyi hatırlıyorum ama şu an da sağlığımdan oluyorum.

Son 6 ayda saçımın bir kısmı birden bire döküldü ve ensemde şu an yuvarlak şekilde boşluklar var. Bir yer kapanıp diğer açlıyor.

Regl düzeni saniye şaşmayan ben 6 ayda 2 kez regl oldum ve doktor pcos dedi.

Sebep yok stres. Saçım da stresten döküldü.

Kendimi kaybediyorum burada.

Her gün midem bulanarak geliyorum, zamanın hızla geçmesini umud ediyorum.

çalıştığım ortamdan, çalıştığım insanlardan, bindiğims servisten, yediğim yemketen her gün midem bulanıyor.

Bana bağlı çalışandan da benim bağlı olduklarımdan da midem bulanıyor.

Hepsi iki yüzlü köylü kurnazı.

Bana gelince sayıyla başkalarına kepçe ile veriyorlar.

Bana gelince mobbing, başkasına gelince canım cicim.

2 kere istifa ettim onu da kabul etmiyorlar, akıllaırnca 1 hafta beni pohpohluyorlar ve ben kanıyorum.

Bazı anlar oluyor işine de parasına da yeter diyorum. Cesaretlenip burada daha fazla çalışamıycam diyorum. o sinir anımda kabul etseler işte istifamı hiçbir şey böyle olmayacak. Onlar benim nabzıma göre şerbet verirken bneim aklımda "işsiz günlerini hatırla, iş bulmadan çıkma" sözleri dönüp duruyor.

Anlayamadığım bir nokta da insanlar patır patır iş değiştiriyorlar ama ben görüşme bile yapamıyorum.

Donanımsız değilim, güzel bir tecrübem var, şu an küçük, orta ölçekli bir fabrikanın müdürlüğünü yapabilecek düzeydeyim ama iş bulamıyorum.

Bir gün istiyorum ki yaptıkları tüm haksızlıkları, ahlaksızları yüzlerine haykırayım.

Her günüm bu hayali kurarak geçiyor ve sonra bu fabrikanın kapısından çıkıp özgürlüğüme yürümem ile.

umarım bir an önce mutlu ve huzrulu olabileceğim bir iş bulurum.