tek çocuk olmak

1. hiç bir zaman rahatsızlık duymadığım, hatta gayet memnun olduğum, kardeşinin olmaması durumu.

Annemler 4, babamlar 9 kardeş. Hayat şartlarından hepsi ayrı ayrı yerlerde yaşıyor. Bayram seyran olmasa görüştükleri yok. Hatta babam uzun yıllardır istanbul’da yaşadığı için kardeşlerinin yanına gittiğinde kendini yabancı gibi hissediyor. Onlar da aynı şekilde bize gelince misafir gibi gelip gidiyor. Dayımlar ikiz olmasına rağmen karıları anlaşamıyor diye görüşmüyorlar. Anne babaya hayırlı evlat olma konusuna gelirsek şu anda anneannemi de babaannemi de sadece bir çocukları bakıyor, diğerlerinin çok da umursadığı yok. Bu ve benzeri örnekleri çevremde gördükçe kardeşim olsa ne olur olmasa ne olur diyorum. Tabii ki birbirine çok bağlı, sürekli görüşen, süper anlaşan kardeşler de vardır ama bunun da bir garantisi yok ki.

tek çocuk bencil olur, paylaşmayı bilmez argümanına ise kesinlikle katılmıyorum. çünkü zaten her şey bize fazlasıyla, hatta çoğunlukla biz istemeden verildiğinden içimizde sahip olma hırsı olmuyor. çok çocuklu ailelerde ise aile çocuklara eşit davranabilmek için çoğunlukla birine alamıyorsa diğerine de alamıyor yada bir tane alıp kardeş kardeş kullanın diyor ama özellikle küçükken hiç bir oyuncağı kardeşçe kullananı görmedim:)

Kötü yanı ise arkadaşlarınıza anlamsızca çok bağlanmanız ve sonra kazık yediğinizde sığınacak birini bulamamanız olabilir ama benim kuzenlerim var çok şükür onlar bana yetiyor. İleride çocuğum olursa da kardeşi olsun diye kasmayı düşünmüyorum. Yalnızlığa ne kadar erken alışılırsa o kadar iyi. Ayrıca dünya herkesin 2-3 çocuk yapmasını kaldıracak kapasitede bir yer değil.

2. aha yakaladım şimdi içimi dökçem diye girip hissiyatımın büyük çoğunluğunun benle aşağı yukarı aynı şeyleri hisseden süslüler tarafından hali hazırda yazılmış olduğunu görmemle şu an yazmakta olduğum girdiyi yolladıktan sonra tak diye çıkacağım başlık.

3. Tek çocuk olmak ebeveynlerin farkında olmadan biricik yavrularına verdikleri aslında en büyük cezadır. İnsan sahip olamadığı şeylerin önemini anlayamaz.

Kardeşlerim olmasa hayat benim için bundan çok daha çekilmez bir yer olurdu. Sahip olduğun her şeyi kardeşinle bölüşmek zorundasın ve bu harika bir duygu.

4. bütün ilginin sende olması demektir. lakin biz 4 kardeş olduğumuz için nasıl hissettirdiğini/yaşattığını bilmediğimdir. evet tek çocuk olmak nasıldır bilmiyorum belki ama kardeşin güzel olduğunu çok iyi biliyorum. yaşamak için sebep sunuyorlar bana. mesela en küçük kardeşim 8 yaşında ve kendisi benim neşe kaynağım. canımı veririm onun için. diğer ikisi ergen olduklarından dolayı beni sinirlendiriyorlar ama onlarla tartışmayı bile seviyorum. çünkü biliyorum hiç arkadaşım olmasa dahi onlar var. asla yalnız hissettirmiyorlar. kavga etseniz de, küsseniz de, hiç anlaşamasanız da kimseye anlatamadığınız derdiniz varsa gidecek bir kapınız oluyor. evde ağlarken yanınıza gelen "ablaaa n'olur ağlama bak ben yanındayım anlat bana derdini beraber çözelim" diyen birinin olması ya da sırf daha çok üzülmeyin diye şaklabanlık yapan birilerinin olması inanılmaz güzel bir duygu. anne babaya söyleyemediklerimizi 4ümüz aramızda hallederiz mesela bu büyük lüks bana göre. yeri gelir sırlarımızı paylaşırız, yeri gelir birbirimizin arkasını kollarız. büyüyüp herkes evlenip çoluk çocuğa karışınca ne olur bilemem lakin ben anın tadını çıkarmayı tercih ediyorum. kardeş dediğinin varlığı yeter bunu bilir bunu söylerim. (gizlinot: abla olmak çok zor ama, hele 3 kardeş ablası olmak 3 katı zor swh )

5. Bence dunyadaki sayisiz kötü şeylerden biridir.

insanin sırtını dayayacagi bir kardesi olmalidir

6. sanıldığı kadar kötü olmayan hatta tam tersi gayet iyi olan bir şeydir. Bir kere hayatta her zaman yalnız olacağını biliyorsun bu yüzden karar alırken daha mantıklı daha emin düşünüyorsun hata yaparsan uyarabilecek bir kardeş yok çünkü .Özgüven konusunda da sanırım bir adım daha önce oluyoruz, kardeşi olanlar özgüvensiz demedim buraya lütfen dikkat edin , ayrıca yalnızlık sanıldığı kadar kötü bir şey değildir bugüne kadar iyi ki kardeşim olmadı diyorum

7. Bayılası,aşık olunası şeydir. İlgi sendedir.Her istediği şeyi ağlayarak yaptıran veya her dışarı çıkışınızda peşinize takılan bir kuyruk yoktur.Kıyafetinizi paylaşmanıza gerek kalmaz.Tek çocuk olmak süper şey ya

8. kardeşin de hayırlısı dedirtendir. Tek çocuk olduğunuzda beklentiniz olmaz kimseden. Ancak kardeşiniz olup da beklentilerin boşa çıkması yok mu? :(

sizin ne iyi gününüzde ne kötü gününüzde bilirsiniz ki yoktur. ne zaman ki işi düşer o zaman kardeşlik duyguları kabarır o başka..(gizlinot: zalimsin dünya)

9. nedense en çok kardeşi olanların bokladığı bir kurum. tek çocuklar dert yanar yalnızlık şu bu anlarım da kardeşi olanlar sert eleştirince ( bencil, şımarık,sorunlu ...) züğürt tesellisi yapıyorlarmış gibi hissediyorum. haddinden fazla sertler çünkü. madem hassasiyetleri önemsemeden konuşuyoruz iki çift laf da ben edeceğim; öncelikle ben kuzenlerimde de arkadaşlarımda da kardeşleriyle aralarında saf bir sevgi bağı olanı görmedim sonradan gelene tahammül ve madem geldi arkadaş oluruz en azından atsan atılmaz satsan satılmaz hissiyatıydı. ve kıskançlıklarını açgözlülüklerini hissederdim hep paylaşmak" zorunda kalmak" paylaşma konusunda tecrübesiz olmaktan daha zararlı kişilik hasarları bırakabiliyor. kardeşlilerin topluma daha iyi uyum sağladıkları doğrudur. çünkü kardeş üzerinde bol antrenman yapıyorlar her türlü manipülasyon ayak oyunları nabza şerbet tecrübe ediliyor.yalnız kalma muhabbeti eskiden canımı sıkardı ama şimdi diyorum ki biri zorunluluktan yanımda kalacağına olmasın daha iyi insanoğlu kendi içinde yalnız doğar yalnız yaşar zaten .

10. benim yakın arkadaşım tek çocuktu ondan biraz detaylıca anlamış oldum zorluklarını: hem en büyük çocukların olgunluklarını ve sorumluluklarını, hem en küçük çocukların üstüne düşülme hassasiyetini, hem de tek çocuk olduğu için bütün beklentileri tek başına karşılama sorumluluğunu yerine getirmeleri gerekiyor ve o çok zorlanıyordu ve memnun değildi, tabii tersi örnekleri de gördüm o ayrı. bir arkadaşım söylemişti kardeşler aileyle ilgili sorunları ömür boyu rahatça konuşabileceğin ve sorumluluğu paylaşabileceğin yegane insanlardır diye gerçekten de öyle mesela benim annem rahatsız beraber bakıyoruz kardeşlerimle, hem psikolojik hem fiziksel olarak inanılmaz bir dayanak, bi de işin şu boyutu var biz ömür boyu herşeyi paylaştık kardeşlerle hala da yiyecek bişey alsam hepimize birden alırım bu inanılmaz bir duygu hiç de değişmesini istemiyorum. ailelere sesleniyorum biliyorum çocuk yetiştirmek bu koşullarda zor, hem ekonomik, hem psikolojik açıdan ama işin bi de bu boyutlarını düşünün, çocuğunuzun ömür boyu bir dayanağı olacak kardeşi olursa, mesela bir oyun arkadaşı, bu psikolojik gelişimini de inanılmaz etkiliyor, tek başına odasında oturmaktansa kardeşiyle oyunlar oynayabilecek, yani işin özü ben en az 2 çocuktan yanayım imkan varsa.