evlenmeden çocuk sahibi olmak

1. Günlerdir düşündüğüm, kafa yorduğum, 2 gün önce soru cevapta bununla ilgili bir soru soran anonim bekar anne sayesinde umutlarımın yeşerdiği, kendi toplumumuzca uygun bulunmayacak olan eylem, önemli karar. Deneyimli insanlar var ise bu başlık altında fikir ve tecrübelerini yazsalar ne cici olur. 

Zaten çok iyi olmayan ruh sağlığımı ve kaybetmekten çok korktuğum akıl sağlığımı korumak adına çoğunlukla içinde bulunduğumuz  toplumun hoşuna gidecek şeyler yapmıyorum ve bundan da gayet memnunum. Ancak evlenmeden çocuk sahibi olmak cidden göğüslemesi zor bir karar. Bu ülkede çocuk sahibi olmak başlı başına çılgınlık zaten. Bekar anne/evli anne ayrımına gelene kadar daha çocuk sahibi olma fikri bile büyük bir korku yaratıyor insanda düşünürken. Bu yüzden Yol haritamı çizdim. 

Çocuğu yapıyorum, Danimarka'ya gidiyorum. Orada doğuruyorum.

1-) barı açıyorum

2-) Ayla'yla aramı düzeltiyorum 

3-) babamı da yanıma alıyorum.

Olay  bitmiştir. (gizlinot: swh)

2. Turkiyede cocuk sonrasi bosananlarin yasadigi sacmaliklari dusunecek olursak cesaret isi. Ama zorluguyla orantili olarak son derece de saygi duyulasi

3. kültürel faktörleri bir yerinize takmayacak kadar hayatta maddi/manevi kendi ayaklarınızın üzerinde durabiliyorsanız, her yerde olur. hatta aile yapısına bağlı olarak, en ihtimal vermediğiniz yerlerde bile olur. üstelik sanıldığından, kredi verildiğinden de çok daha sık karşılaşılan bir olay. bunu yapan ve tanıdığım, farklı sosyo-ekonomik statülerden ve 18'den 35'e kadar değişen farklı yaşlarda türk kadınlar var.

şöyle bir şey gözlemledim:

kadının sosyo-ekonomik statüsü ne kadar yüksekse, yaşadığı (link: duygusal) stres de bu konuda o kadar ağır oluyor. diğer grup, olayın o yönünü aklına bile takmıyor; daha çok maddi yeterlilik ya da yetersizlik gibi sıkıntıları var.

4. boşanmalarda yada evlenmeden çocuk sahibi olma gibi durumlarda en çok çocukları düşünüyorum. yetişkin insanlar iyi kötü baş edebiliyorlar.ama çocuklar daha kendi değer yargılarını oluşturamadan çevre baskısıyla kişiliklerini doğru şekillendiremiyorlar. ebeveynleri hakkında olumsuz şeyler duydukça kötü etkilenip onlardan nefret ediyorlar. oysa ki dünya tarihi iki insanın sevişip üremesinden başlıyor.