toplu taşımada oturan kişiyi başkası otursun diye kalkmaya zorlamak

1. Birinin kendisi için demesini geçtim, birinin bir başkası için demesi katil olma sebebidir.

Hele bir de daha yedi sekiz yaşındaki çocukların annelerinin zoruyla "otur otur kalkma" denmesi ve çocukları kaldırmak yerine beni kalkmaya zorlaması cinnet geçirme sebebidir.

Herkes kendini bir zeki, bir bilmiş sanıyor da iki kuruş aklıyla herkesin para verip bindiği bir otobüste kendini diğerinden üstün görüp "kalk" deme cesaretini gösterebiliyor. Engelli, yaşlı ve hamile birine yer veriyorum zaten fakat birinin aklıyla ya da söylemesiyle değil. He eğer biri kalkacaksad a o ben değil, o küçük çocuklar olmalı. Biz de çocuktuk, bizim de annemiz otobüse para verirdi, biz boşuna küçükken annelerimizin dizi uyuşana kadar üstünde oturmadık.

2. Bunu diyen kişinin ben oturamıyorum madem sen de oturama diye düşündüğünü ve intikam almaya çalıştığını düşünüyorum.

3. Gerçekten benim için cinnet sebebi, ömrü otobüslerde geçen biri olarak çok defa benim de başıma geldi, başkasına yapıldığına da şahit oldum. Anayasanın, TCK’nın bir maddesiymişçesine bunun tamamen kişinin insiyatifine bağlı olduğunu katiyen yok sayarak ne kadar rahatça söylemeyi geç psikolojik baskı yapıyorlar gerçekten aklım almıyor. Kendi çapımdaki genellememe göre yetişkin bireyler orta yaş-yaşlı grubuna yer vermesi için genç bireyleri zorluyor. Zorluyor kelimesini kullanıyorum çünkü lafım gerçekten nazikçe uyaranlara vs değil. Kendi oturamadı, gelip senden de isteyemiyor ya yaşından dolayı, ille oturtmayacak seni oraya 45 yaş üstü birini gördüğü anda şahin kesilip ‘canım kalk bi yer ver istersen’ diye dikiliyorlar tepeye. Umarım gerçekten rahatsız olduğum nokta net bir şekilde anlaşılmıştır çünkü sen de bir gün yaşlanacaksın, vicdansız, kalpsiz linci yemeye çok müsait bir konu. Ya anan değil baban değil, oturtmak istediğin kişi bişey söylemiyor senin bu cengaverliğin niye ya? Ki ağzını açıp birşey diyene de ahlaksız, saygısız vs gibi çokça hakaretin söylendiğine de şahit oldum. Kaç defa sırf linç yeme korkusundan bilmem kaç kilo çantamla saatlerce ders çalıştığım, kafamın patlamak üzere olduğu günlerin sonunda (ki omuriliğimden rahatsızım ağır taşımamam gerekiyor) bi köşeye yapışıp o uzun yolumu ayakta gitmek zorunda kaldım hiç bilmiyorum bile. Bir de bunların tepene gelip bişey söylemeden dik dik bakanı da var, olmadı siz yer vermiyosanız tutturuverirler bir yüksek sesle gençlik ölmüş vah vah. Çünkü bir ırgatız hepimiz koca seyitiz asla yorulmuyoruz fiziksel sıkıntılarımız olamaz, sizin yaşınıza geldiğimizde sadece otobüslerde rahat rahat oturmaya hak kazanacağız

4. Çıldırma sebebi. Gerçek bir çıldırma sebebi bu. O kadar çok başıma geldi ki. Hangi birini anlatsam bilemiyorum.

Mesela bir gün bir amca bindi. İnecekmiş 2 durak sonra ben de o zaman liseden dönüyorum. Amca beni oturtturdu inecek diye kendisi de başımda bekliyor. Geldi adamın teki bana diyor “kalkıp yer versene.” Sinirim bozulmuştu da ben gülerken amca “ben oturtturdum onu zaten.” Diye terslemişti adamı. İyi de olmuştu. Sana ne kardeşim?

Ama bir anım var ki. Bununla hep gurur duyarım. Lisedeyim, stajyerim. Çantamda lens, profesyonel kamera, defterler ve test kitaplarım var. Çantayı taşırken nefes alamıyordum, öyle bir ağırlıkta. Oturdum metrobüste eve dönüyorum. Bir kadın dürttü beni “şu ablaya yer mi versen diyorum?” Diye. Ben de karşılık olarak “keşke bunun kararını siz değil de oturanlara bıraksanız. Alın buyrun o zaman çantamı siz taşıyın ben de kalkayım.” Demiştim. Kadının bana etmediği küfür kalmamıştı ya. Ne terbiyesizliğim kalmıştı ne başka bir şeyim. Umrumda mıydı? Hayır.

Herkesin iki gözü ve düşünme gücü var. Bırakın kararı biz verelim allah aşkına ya. 

5. uyluk kemiğimden yeni ameliyat olduğum sıralarda, koltuk değneklerimi bırakarak yürümeye başladığım zaman çok defa başıma gelen saygısız olay. gözlerimin içine içine bakıp ağzını yüzünü bükenler mi dersin, gızım gah da yer ver diyen mi dersin. kalkıp göbek atalım desem teyzem döktürür, ben bacak ağrımdan 10 adımımı zor atıyorum. alnımda kocaman "ameliyat oldum" yazısıyla gezme isteği uyandırıyordu bende. otobüse bindiğimde benim bunu illa dile getirmeme ya da böyle anlamsız tavırları çekmeme gerek var mıydı peki?

6. Oturmayi gectim bazen ayakta duruyorum ortadaki boslukta, kenardayim diye teyzeler oraya gecmek istiyorlar. Arkadas hicbir yerde huzur yok mu ayakta bari rahat birakin. 

7. Başlığı görünce aklıma genç bir kadının arka koltuğuma oturduktan sonra beni hunharca dürterek annesine yer vermem için azarlayışı geldi. 17 yaşında ya vardım ya yoktum, kalkmıştım bir de. Bak yine kendime sinirlendim.....

8. Böyle bir teyze ekibi var, genelde yanlarında arkadaşı olur. En güzel yere oturmak isterler, farklı koltuktan insanlar kalkarsa illa yan yana oturmak isterler, ters yöne oturmayı asla istemezler, metro ve metrobüs gibi toplu taşıma araçlarında inecekleri zaman kapı 10 dakika açık kalsın isterler ayrıca inecekleri saniyeye kadar da yerlerinden kalkmak istemezler. 

9. Yurdum insanının hiçbir şey kullanmadan da kafasının güzel olabildiğini gösterme şekli.

Üniversitede dört sene boyunca her gün ortalama uzaklıkta bir okula dolmuşla gidip geldim. Trafik saatlerinde o yolun 2 saate yakın sürdüğünü biliyorum ve hemen hemen her gün trafiğe yakalanırdım. Ankara'da yaşayanlar bilir, bazı bölgelere 5 dakikada bir bomboş dolmuşlar geçerken bazılarında tek ayak üstünde gitmek zorunda kalabilirsiniz. Benim yaşadığım semte ulaşım maalesef çok yetersizdi. Elimden geldiğince de yaşlılara, hamilelere, küçük çocuklara yer vermeye çalışırım. Ama biraz insaf be. Sınav haftası, günlerdir doğru düzgün uyumamışım. Ya sabah 7'de notlarımı okuyarak okula gitmeye çalışıyorum, ya da sabah 7'den beri uykusuz bir şekilde sınavdan sınava koşturmuşum akşam 9'da eve gitmeye çalışıyorum. Eve gidince dinlenemeden yine ders çalışmam lazım. Ayakta duracak halim yok, bayılmadan eve varmak için dua ediyorum. Tepemde kendisine veya başkasına yer vermediğim için yanındakilere gençlerin saygısızlığından bahseden birisi. En iyi ihtimalle oturduğunuz için suçluymuşsunuz gibi bakan nefret dolu gözler. İstemsizce gözlerim kapanırsa "bak bak yer vermemek için uyuyor gibi yapıyor terbiyesizler" diyen birileri. 40 yaşlarında adamdan ona yer vermiyorum diye terbiyesiz bir genç olduğumu duymuş insanım, pes diyebiliyorum sadece. Ben o yolu o trafiği her gün çekiyorum, dizlerim kilitleniyor artık dolmuşta ayakta durmaya çalışmaktan, gezmeye çıkmış birine yer verip vermemekte benim tercihime kalmasın mı ya ? Tabiki elimizden geldiği kadar yer verelim de insanların her zaman buna gücü olmayabileceğinin, buna zorunlu olmadığının da farkına varalım. Kimseyi zorla evinden ben çıkarmıyorsam kimsenin de beni zorla yerimden kaldırmaya hakkı yok.

10. Birgün işten çıkmışım eve gidiyorum ama nasıl yorgunum. Kulağımda kulaklık takılıydı ama müzik değiştiği esnada bir adamın söylendiğini duydum kafayı kaldırınca 40 yaşlarında bir kadın b*ka bakar gibi bana bakıyordu adam da kendisiyle aynı yaşlarda olduğu bu kadına kalkıp yer verirken bana laf sokmaya başladı. Yok efendim gençlik bitmiş hiç büyüklere saygı kalmamış da bilmem ne. normalde bir şey demezdim belki ama kadının fitne bakışları beni tetikledi başladım adama bağırmaya "sen nerden biliyorsun benim hasta ya da yorgun olmadığımı sen kim oluyorsun da beni insanların içinde rencide ediyorsun sen beni rencide edemezsin" nasıl sinirlendim ama adam da ben öyle çıkışınca geri vites yaptı tabii. "ben sana demedim kızım genel konuştum ama böyle hakkını araman da güzel aferin gençler hakkını arasın dedi. asdfghj ney? dayı sen ne diyon der gibi suratına bakabildim sadece.