toplu taşımadaki kaşları çatık yolcular

1. Bazılarının kaş aralarında romen rakamıyla iki yazıyor, bazılarında pi (π) sayısı var. Herkes çok gergin. 60 yaş üstü daha ılımlı bakıyor.

2. Utanmadan yoksun andavalların durmadan dikizlemesi sonucu içinde bulunmak zorunda bırakıldığım kategori. Metroda karşı tarafta oturan -cinsiyet ayırmaksızın- herkes dik dik yüzümü izliyor. O kadar kötü ki baktıkları insan ne hissediyor, rahatsız oluyor mu hiiiç umurlarında değil. Böylelikle ben de çareyi kaşlarımı çatmakta buldum. En azından biraz da olsa bakışlarımdan rahatsız olup dikizlemeyi kesiyorlar. 

3. Tam on durak boyunca, kesintisiz bir şekilde yüzüm izlenirse surat asarım tabi. Gülümseyecek halim yoktu herhalde. Hafta içi devamlı toplu taşıma kullanıyorum. Sabahları oluyor genelde bu dikizleme mevsuzu. Sabahın köründe insanın kendi suratına bakası gelmiyorken, bir insan neden başkasının suratını izler dakikalarca? Bana mı öyle geliyor acaba dedim birkaç kez. Ama ne zaman kafamı çevirsem yakalıyorum yani. insan utanır, kafasını çevirir yakalanınca ama, yok ben arsızına denk geliyorum röntgencinin de.

Ek olarak erken uyanmak, dinlenememiş olmak ve onca yol derken neşe saçmak zaten güç bir şey. İnsanın gülmeye bile hali kalmıyor.

4. Toplu taşımayı çoğunlukla sabahın köründe okula giderken ya da tam iş/okul çıkışı saatlerinde okuldan dönerken kullanıyorum.

Zaten bütün gün acayip yorulmuş oluyorum, kafamda dönen bir sürü şey oluyor. Saygı sınırı aşılmadığı sürece kimsenin kimseye neşe dolu gülücükler saçma borcu da yok dolaysıyla kaşı da çatık olabilir mutsuz,yorgun, keyifsiz gözüküyor da olabilir insan. Bir ruh halimiz kalmıştı karışmadığınız o da oldu sonunda.🤷🏻‍♀️

5. Gülümsersen yanlış anlaşılırsın, ülkem gerçeği...

6. genelde ben.. sebebi de şu.. genel de yoğun olmayan durakta otobüse binmeme rağmen, sıraya geçerek asla binmeyen hatta otobüs yaklaşmaya başladığı sırada önüme geçmeye çalışıp ısrarla kapıya asılan insanlar oluyor. bunu her sabah akşam benzerlerini yaşıyorum. herkes bir yerlere yetişmeye çalışıyor, üstelik bu kadar kalabalığın içinde 1 saat yol gitmek eminim ki zordur. Ancak, bu kadar itiş kakış olduğu için elimde olmadan çatık kaşlı yoluma devam ediyorum. swh

7. “resting bitch face” dediğimiz durum yüzünden ben. nötr dursam da sanki herkesten nefret ediyormuşum gibi bakıyorum. ama toplu taşımada gülücük saçmamı engelleyen başka şeyler de var:kalabalık, yorgun olmam, içerisinin sürekli kötü kokması, kişisel alanımda 20 kişinin olması, aklıma bir şey gelip gülsem bile yanlış anlaşılma ihtimali, gözünü dikip bakan aptal insanlar, şoförün sürekli zınk diye fren yapması, taşıdığım maketler... yolda yürürken daha mutlu olmaya çalışıyorum ama toplu taşımada maalesef tiksinç bakışlarıma devam ediyorum.

8. Taciz korkusundan.insanca yaşamak bu kadar zor olmamalı, ne acı ödediğimiz bedeller.

9. sabahın 7'sinde ve akşam yorgunluğunda 45 durak yol gidiyorum... üzgünüm gülümseyemediğim için 

10. İçerde oksijen olmadığı halde cam açtırmadıkları için insanın tebessüm etme isteği gelmiyor haliyle. Buna yorgunluk/uykusuzluk da eklenince kimsenin gülecek isteği kalmıyor bence