topluluk karşısında konuşurken heyecanlanmamanın yolları

1. konuya hakim olmak en önemlisi.

eğer sahne korkusu varsa bir tiyatro grubuna dahil olun. yüzde 99 işe yarar :)

2. Karşıdakileri patates çuvalı gibi düşünmek. İşe yaramıyormuş ama ben denemedim. Hoş lisedeki hocamız bize patates çuvalları derdi.

3. ben bunun özgüvenle alakalı olduğunu düşünüyorum. Hem genel olarak özgüven, hem de anlatılan konuya hakim olmak yani o konuda kendimize duyduğumuz özgüven çok önemli. konuşma yapacağımız gün en sevdiğimiz bilekliği takmamız, kendimizi güzel hissettiğimiz kıyafetleri gitmemiz de bizi rahatlatabilir, kendimizi iyi hissetmemizi sağlayabilir. Ve tabii ki de bence en önemlisi ailenizle prova yapıyormuşsunuz gibi düşünerek kendinizi rahatlamanız. Ben böyle yaptığımda işime yarıyor.

4. asla unutmamanız gereken şey;

karşınızdaki topluluk sizin ne diyeceğinizi bilmiyor.

hangi kelimeleri seçeceğinizi.

o anda oranın hakimi sizsiniz ve siz ne derseniz deyin onu dinlemek zorundalar.

5. dikkati başka yöne kaydırın. elinize bir resim alın, sunum hazırlayın, tahtaya bir şekil çizin, video izletin ve insanların ona bakmasını sağlayın, mutlaka bir materyal kullanın çok heyecanlanıyorsanız.

tabii ki anlattığınız konuya hazırlıklı olun, planlı olun, ne yapacağınızı bilin. sürenizi verimli kullanın, önceden prova yapın.

giyim kuşamınıza da dikkat edin, eteğim çok mu açıldı, şuram görünüyor mu makyajım çok mu abartı gibi detayları hiç düşünmeyecek şekilde giyinin ve makyaj yapın. ilgi sizden uzak olsun, insanlar anlattıklarınıza odaklansın.

konuşmayı sadece siz yapmayın, sorular sorun, dinleyicilerin de konuşmaya katılmasını sağlayın.

tekdüze olmamaya gayret edin, hareket halinde olun ama hareketi abartmayın, çok yürümeyin çok da sabit durmayın.

en önemli detay ellerdir. heyecanı ve gerginliği en çok belli eden yeriniz ellerinizdir. ilk konuşmada elinizde bir nesne bulundurun, size yardımcı olacaktır. bir kağıt, bir kalem, sunum kumandası vb.

beden diline de dikkat edin ama bunu uzun uzun yazmayacağım. bunları yaptığınız takdirde heyecanınız daha düşük seviyede olacaktır.

6. sunumlar için: prova, prova, prova. önce en yakın arkadaşınıza sunun, sonra arkadaş grubunuza veya ailenize, en sonunda bulabiliyorsanız daha kalabalık topluluklara. işe yarıyor. ayrıca sunumlarda en önemli şeylerden birisi göz temasıdır, topluluktaki herkesle az ya da çok göz teması kurmaya çalışın. yapabiliyorsanız elinize küçük bir şey alıp oynamak da mantıklıdır, mesela pantolonunuzun cebindeki flash bellekle oynamak veya bir madeni parayla.

normal hayatınızda: 'biri bana bunu dese acaba ne derim?' diye düşünün, cevabınızı tasarlayın. dizi/film çok izlediğinizde bu özellik istemsiz olarak gelişiyor. aynada kendinizle konuşun, kendinizi hep topluluk karşısında hayal edin.

ben hep böyle yapıyorum, hiçbir zaman sunum yaparken %100 rahat olamam ama prova yaptığımda, hazır olduğumda çok daha rahat oluyorum. normal hayatımda da zaten çok konuşan ve kısmen hazır cevap birisi olduğum için hiç sorun yaşamadım.

7. En son mavi onluklu zamanimda andimizi okurken utandim. Ondan sonra ne zaman bir topluluga konusma yapmam gerekse hep sunu dusundum. Onlar da benim yerimde olsa boyle heyecan yapardi. Kimse mukemmel degil ve benim heyecanli olmam da anormal bir durum degil. Bunu dusununce zerre heyecan olmuyor. Hatta keske az heyecan yapsam keske diyorum. ;)) hizli konusan bir insanim. Konusurken kisilerin yuzune bakiyorum ve gerekirse hizli konustugum zaman beni uyarir misiniz duzelteyim diyorum. Belki de bunu kucuk yasta aile fertlerini etrafimiza toplayip bize biseler anlattiran babama borcluyum. Babam bir konu secmemizi isterdi ve her hafta belli bir gun onu tum aileye anlatirdik. Bazen halam amcam dedem babaannem herkes olurdu. Biz heyecanimizi oyle yendik. Bol bol kendi kendimize konusarak ve kimse mukemmel degil. Heyecanlanmak cok normal diyerek.