tıp okumak

1. Gerçekse çok komik, şakaysa hiç değil.

(Bkz: profesör ünvanıyla tıptan mezun olmak)

Mezun olur olmaz bir eş, iki çocuk, ev, araba, bir tıkalı damar ve kırışıklık kremleriniz firmamızın hediyesi. İyi zıplamalar dileriz.

2. Bazen gerçekten bişeyler biliyormuş gibi hissediyorsun ya hani,

Sakin ol hepsi geçicek.

Unutucaksin hemen sonra.

Şşş, tamam geçti geçti korkma. Unuttun bile bak. Uçtu gitti o bilgi de milyonlarca diğerleri gibi...

1,2,3 tıp...

Boşuna dememişler ya, 1-2-3. Sınıflarda tip namına bişey öğrendiğini sanıyorsun ama anca genel kültür kategorisindesin. Sonra 4 e geciyosun, hastaneye, bi anda beyaz önlük, doktorumsusun artık. O zaman tip oluyor.

İlk 3 senesi çok zor olmayan, eşşek bağlasan bir şekilde öğrenir, sonrası vasıflı amelelik, sevilmeden yapılmayacak, parası çokmuş diye tercih edilmemesi gereken eylem.

Zor be gülüm.

Bir yandan belki de benim için dünyanın en güzel şeyi, hepinizi anlayabiliyorum çünkü.

Anlamayan doktorları boşverin, güya dünyanın dilindrn anlamak için okuyacaklar, ama tabi bunu bilmiyorlar. Onlar notları kitapları ezberlediler. Mesleğin amacını unuttular.

Sizi dinlemeyen, gözünüze bakmayan doktor, doktor değildir. Bir miktar birşey bilen vasıflı robot ameledir.

İnsan insanı anlamak için var, ama dünyadaki 7 milyar 750 milyon (sen milyar milyon sen bu insanı sen ne yaptın) insan bunu algilamaktan vazgeçmiş.

All we need is love

And understanding.

3. bugün bir kez daha içimden tüm küfürleri ederek tercih ettiğim güne lanet ettiğimdir. neyse ki sonrasında acile gittim o kokuyu alıp ortamı görünce sevdiğimi farkettim. evet seviyorum ama, platonik. sanki o benden nefret eden popüler yakışıklı erkek, ben de onu salya sümük seven ezik kızım.

4. olmuyor, okuyamıyorum akshskjd şaka bi yana, sahiden yapamıyorum. başlayalı 3 ay oldu ama ben hala nasıl çalışacağımı çözemediğimden ve daha önceden hiç ezberci bir öğrenim yolu izlemediğimden çok zorlanıyorum. kafayı yiyecek gibi oluyorum -ki daha yolun çoook çok başındayım. nor tutmaya çalışıyorum ama yetiştiremiyorum. sadece okusam hiçbir şey aklımda kalmıyor. derslere de girmiyorum artık, nasıl olsa dinlesem de dinlemesem de bir şey fark etmiyor diye ama kendi kendime de çalışamıyorum. ay darlandım yazarken bile

5. Tıp okumanın temel taşı ses kaydıdır. (gizlinot: en azından ilk 3 yıl. sonrasına daha bakıcaz inşallah)

6. Bir sevgili bir de flörtüm tarafından okuyan uğruna terk edildiğim alandır. Doktorla evlenmek istiyorlarmış. Swh. Sevgili olanın direkt ağzından duydum bunu. Flört olan da benden sonra iki kişiyle görüştüğünü gördüm tıp okuyan. itü'lü bölümü de iyi kız neyinize yetmedi... (bunları diyen de biri Bahçeşehir üniversitesi biri İstanbul üniversitesinde ortalama bölümler okuyor. itü'lü kızı beğenmeyince Boğaziçi'nde falan mı okuyor bunlar? Diye düşünmeyin...)

Hala etrafta tıp okuyup da aşk hayatında mutsuz olan varsa dönsün bir hayatına baksın derim. Etraf sizi kapmaya çalışan erkeklerle dolu.

Saygım var bu bölüme ve tüm doktorlara da ama sevmiyorum. İğreniyorum desem de yalan olmaz. Kimsenin beni değersiz hissettirmeye hakkı yok. Linçleyebilirsiniz, sevgiler.

7. Bazen süslüde görüyorum. Tıp okuyanlara karşı çok fazla nefret söylemi var. Halbuki bu kadar kadın dayanışmasına ihtiyacımız olan günlerde birbirimizi okuduğu bölümle bile ayrıştırabiliyoruz, gerçekten çok ilginç. Psikoloji dersindeki hocamız nefret/ iğrenmenin ilacı olarak maruziyeti önermişti. 

Maalesef toplum tarafından yüceltilip aynı zamanda dövüp / öldürebilecek kadar "saygı duyulan" bir bölümde okuyorum. Şahsen toplu olarak bir gruptan nefret etmenin sağlıklı olmadığını, bu hislere sahip bir kişinin   hayata siyah/ beyaz baktığını düşünüyorum. Birisi tıp okudu diye tercih edildi niye değersiz hissedersiniz ki? Dahası bu yüzden niye doktorları suçlayasınız? Benimle biri sırf benimle doktor olduğum için sevgili olmaya çalışıyorsa üzerimden prim/ statü/ para ( neyse artık) mastürbasyonu yapmaya çalışıyordur, buna da ihtiyacım yok. Açıkçası aşk hayatım da pek parlak değil, hiçbir mecradan doktor olduğum için farklı tepkiler almadım. Bu durumda sanırım sevilmeye değer biri olmadığım ortaya çıkıyor ortaya, doktor olmak otomatik olarak sevgili olunacak kişiyi beraberinde getirdiğine göre yani...Neyse önemi yok, önemi yok. Üstteki girdiyi yazan arkadaşla reddedildiği için duyduğu üzüntüyle empati kurmakla beraber ( çok kez reddedildim bilmem kaç farklı sebeple), bir meslek grubuna iğreniyorum yazacak kadar nefreti nerden bulduğunu anlamaya çalışıyorum. Kendisine kendisinin değerinin başkalarına bağlı olmadığını hatırlatıp, kendi çabalarını görmeye davet ediyorum. Öte yandan "sizden iğreniyorum" diyebilecek ve bu kadar girdi girebilecek kadar motivasyonu nasıl bulduğuna şaşıyor ve saygısına ihtiyacım olmadığını belirtmek istiyorum.