yazdan nefret etme sebepleri

1. boyumun hobbit kadar olması ve otobüste/metrobüste/metroda herkesin koltuk altı hizasına gelmem

2. Yaz aylarını hiç sevmem. Sadece akşamları güzel oluyor

O sıcak ve bunaltıcı hava, havada ki o kirlilik, sürekli terleme akabinde sabah akşam duş. Deniz, kum ve güneş sevmiyorum zaten yaz ayını hiç sevmem.

3. Bana yazları bütün dünya miskinleşiyor, hayat duruyor gibi geliyor (halbuki çalışıyor olmama rağmen). Sinemaya bile doğru düzgün film gelmez. Kış ayları cidden hayatın dolu dolu yaşandığını hissediyorum.

4. Tek bir sebep: insanların leş gibi kokması. Güneş yüzünü gösterir göstermez kokmaya başladılar hatta.

Yeni yeni yaz mevsiyle barışan yılların yazdan nefret edicisi bildirdi.

Edit: eksileyenleri ümraniye-sultanbeyli otobüs hatlarından birinde hasretle bekliyor olacağım :(

5. Adana’da yaşıyor olmak tek başına yeterli bir sebep. 

6. gece uyutmayan sivrisinekler.. bir yaz aşığı olarak yaza dair dayanamadığım tek şey bu.

7. Hiperhidroza sahip olmak.

8. çillerdir benim için. gerçi benimkiler çilden çok leke gibi duruyor. ellerime kadar güneş gören her yerimde çıkıyorlar.

9. ter, börtü böcük, halsizlik...

hepsine katlanabilirim ama asla şekle girmeyen saçlar! işte bu beni büyük dertlere gark ediyor.

hava serinken saçlarım çok güzel, sıcak olunca gulyabaninin sakalları gibi oluyor ya. buna bi çare var mı süslüler?

10. Bir eşik değeri vardır. Bir an gelir, aldığınız nefesin sıcaklığı verdiğiniz nefesin sıcaklığından fazla olur. O nasıl bir azaptır allahım, nasıl bir baygınlık halidir. Nefes almasan da olmaz ki, o şart. Ve o eşik, artık vücudun kendini saldığı beynin ise tam anlamıyla rölantiye geçtiği andır. Kal gelir. Ne zamana kadar? Deniz kıyısında yaşıyorsanız yaz bitene, orta anadolu'da iseniz aksama kadar.

Ama her halükarda yaz, insana kal gelmesidir.