öğretmen

1. hem insan ilişkileri açısından, hem de bilgiyi karşısındakine aktarma becerisi açısından yetenekli olmayı gerektiren, herkesin yapamayacağı, sabır isteyen bir mesleğe sahip kişi.

ukte (yazar: melissaki)

2. eskilerin "okursa okur, okumazsa öğretmen olur" cümlesinin başkahramanı. o yüzden gerektiği değeri ne yazık ki göremiyor.

bir de "öğrenciye özgürlük vereceğiz, öğrenciliği sevdireceğiz, eğitime özendireceğiz!" diye zırt pırt değiştirilen eğitim sistemi ve yönetmelikler, öğretmeni tam anlamıyla köle yapmıştır. şu an, "öğrenci her zaman haklı, öğretmen her zaman haksız" durumu var. Allah korusun bir olay falan olsa, idaresi de bakanlığı da bilmem kimsi de hepsi öğrencinin yanında olur; öğretmeni topa tutarlar, meslekten ihraç ederler. bu düzen bu hale nasıl geldi bilmiyorum ama derhal geriye dönüş yaşamalıyız; öğretmenlerin gerçekten öğretmen olduğu, öğrencilerin de öğrenciliklerini bildikleri o güzel yıllara..

3. Bütün değerli öğretmenlerimizin öğretmenler günü kutlu olsun..

"Öğretmenler, yeni nesil sizlerin eseri olacaktır." Mustafa kemal atatürk

4. Öncelikle sözlükteki öğretmenlerin ve öğretmen adaylarının, sonra da tüm öğretmenlerin öğretmenler günü kutlu olsun. Öğretmenler gününde aklıma ilk olarak, Bana anne şevkatiyle davranan, hep yanımda olan, beni hep destekleyen ilkokul öğretmenim gelir. Hakkını ödeyemem. Zaten Öğretmenlik en kutsal mesleklerden birisi, bu işi gerçekten severek yapan, bir birey yetiştirdiğinin farkında olan, bildiği herşeyi öğretmek için gerçekten çabalayan öğretmenlerimizin önünde saygıyla eğiliyorum.

5. benim için, habire elindeki kağıtlara bakarak ders anlatan ve hiç bir notuna bakmadan ders anlatan olmak üzere ikiye ayrılır. hiçbir nota bakmadan ders anlatabilenler gözümde oldukça karizmaktiktir, aynı zamanda idolümdürler de.

bir de şimdi aklıma geldi bir matematik hocam vardı, problemleri bile ezberden yazardı öyle aşmış bir hocaydı.

6. günümüz dünyasında olmak istemeyeceğim meslek.

bazen keşke geçmişte olsak, öğretmene sonsuz saygının olduğu yıllarda olsak, öğretmen olmanın kutsallığıyla çocuklarımız büyüse diye iç geçiriyorum

öğretmen değilim

7. eğitim hayatım boyunca karşılaştığım öğretmenleri düşündükçe beynin ne kadar mükemmel bir yapıda yaratıldığını bir kez daha idrak ediyorum. eğitimcilerin bütün çabalarına rağmen normal insan olarak kalmaya devam edebiliyoruz. eğitim temelli psikoloji teorilerinin hepsi gerçekleşseydi hepimiz birer piskopata dönerdik herhalde. fazla mı karamsar oldu? evet, ne yazık ki ben eğitim sistemi ve öğretmenlik konusunda bu kadar karamsarım ve ileride nasıl olacak da çocuğumu içim rahat bir öğretmene, eğitim sistemine emanet edeceğim hiç bilmiyorum.

tanım: en kutsal mesleklerdendir. gönül işidir. en az bilgi kadar yürekten bağlılık gerektirir. bunları ne yazık ki nesnel ölçüm teknikleri ile tespit etmek imkansızdır. bu sebeple söz konusu vasıflarda olmayan pek çok kişi de öğretmen olur. pek çoğu iz bırakır. çok azı gülümseten izler olur. (gizlinot: en azından benim için öyleydi )

8. Ben herkesin öğretmen sıfatını hakkettiğini düşünmüyorum.Bir şeyler bilip bunu aktarabilmek,aktaramamak zaten temel etken ancak benim değinmek istediğim şey öğretmenin öğrencisiyle olan ilişkisi.

Mesela bir öğretmen vardır anlatır gider,bilgiyi alırsınız ancak onunla kalırsınız.Bir öğretmen vardır ki hem öğretme istekliliği size öğrenme isteği olarak yansır hem de sizinle yakın bir ilişkiye sahip olduğu için dersleri daha zevkli hale gelir.

Ben edebiyattan nefret ederdim çünkü edebiyatçıyla birbirimize karşı nefret beslerdik ayrıca kadının anlatımı herhangi bir şekilde ilgi çekici değildi.İyiydi ama zevkli değildi.Bu yılki hocamı seviyorum ve adam zaten sevilen,öğrencileriyle iletişim kuran biri ve edebiyat dersinin gelmesini bekliyorum.

Coğrafya yüzünden eşit ağırlık seçmemeyi bile düşünmüş olan ben bu yıl coğrafya çalışmaktan garip bir haz duyuyorum.Eski öğretmenimiz çok iyidi ancak sıkıcıydı,şuanki ise eğlenceli ve yine bizlerle iletişim kuran biri.böyle birçok örneğim var mesela.

Ben öğretmenliğin meslek olarak değilde bir unvan olarak görülmesi gerektiğini düşünüyorum.Eğer sizin göreviniz bir kitleye bir şeyler öğretmekse bunu duvara anlatır gibi değil de onlardan biri olarak,belli bir yakınlık ve mesafe ile yapmanız gerekir.

Öğretmenin tutumu sizi bir dersten soğuta da bilir,derse aşık da edebilir.

--fazladan örmek--

ygs matematiğim çok daha kötü ancak ygs derslerini seviyorum çünkü öğretmen sadece anlatıp gitmiyor,gerektiğinde ara veriyor,sürekli bir iletişim halindeyiz ve adam okuldaki her şeyden haberdar çünkü seviliyor.

müfredat matemati şuan daha kolay mesela ama dersten tam anlamıyla nefret ediyorum çünkü öğretmen full ders işliyor.0 ara+0 iletişim=zevksizbir ders ;bir süre sonra ne yapıldığını bile anlamayan bir sınıf.Ve bu öğretmen öğrencilerle uzak olmasını,sevilmemesini dert ediyor.Sen dersin ortasında sırf bir kişi farklı üst giymiş diye çıkıp müdür yardımcısını çağıracak kadar uzaksın iletişim kurmaya.E halden anlamıyorsun,1 dakika bile ara vermiyorsun neden sevilesin ki?insan biraz kendine bakıp ''neden?'' diyebilmeli.

birkaç yıl önceki tarih konularımızla şuanki aynı ve ben birkaç yıl önce tarihe aşıkken şuan hiç sevmiyorum çünkü öğretmen farkı :/

---

Okulu çekilir hale getiren şey bence öğretmenleridir.Ders dışında da iletişiminizin olduğu bir öğretmen varsa çok iyi olur.Ama genelde erkek öğretmenler daha samimi olduğu ve onlar da erkek öğrencilerle bu yakınlığı sağladığı için zor oluyor bu yakınlık olayı.

Benim için mesela eskiden bir hocamız vardı,kadını hala taparcasına seviyorum,sürekli yanındaydım,ders dışındaki konularda yardımcı oluyordu,konuşmaktan o da zevk alıyordu ancak çok çok yakın değildik ki bence bu onun koyduğu sınırdı.Ama mesela matematik hocamız erkeklerle arkadaş gibi yakın.

Benim yakınlıklarım genelde çok sevdiğim hocalara soru sormam ve onların da bana alışmış olmaları,derslerine gösterdiğim ilgiye sevinmeleri şeklinde oluyor.Hiç yoktan iyidir ama keşke daha yakın olabileceğim hocalarım olsaydı.Bu da şans işi.Geçen yılki öğretmenlerimizin hepsi mesafeliyken şuankilerin çoğu yakınlık kuran kişiler.

9. El birliğiyle en dibe çekilendir.

Bugün aynı okulda görev yaptığım öğretmen arkadaşım- aynı zamanda müdür yardımcımız - Bir velinin çocuğuyla ilgili talep ettiği şey geç yapıldığı için veli tarafından fiziksel şiddete uğradı. Bayağı adam elini kolunu sallaya sallaya geldi, ortalığı ayağa kaldırdı, vurdu ve gitti.

Geldiğimiz nokta, öğrenci ve veli her zaman haklıdır, ortada bir suç varsa bu kesinlikle öğretmenin suçudur. Asla abartmıyorum, durum şu an tam olarak bu.

Biz artık eğitim filan veremiyoruz. Gerçekten. Bıktım.

10. Gün geçtikçe itibarsızlaştırılan, hevesi kaçırılan, her gün mutlaka birinin tartaklandığı, dövüldüğü, bıçaklandığı ve hatta öldürüldüğü hatta ve hatta atanamaığı için intihara sürüklediği meslek grubu.

Maaşı geçtik artık biz ya ondan ümidimiz kalmadı zaten de bari başımıza bir iş gelmeyeceğinin rahatlığıyla okula gidebilsek.

Biz artık öğrencinin, velinin, aynı görüşte olmadığımız idarecilerin iki dudağının arasındayız. Suçluysak da değil yalnız, suçsuz olduğumuz halde yapılan bir şikayet işimizi bitirmeye yetiyor. Dayak atmasak da, canımızı dişimize de taksak da, gerçekten eğitim vermeye çalışsak bile o kadar kolay gözden çıkarılıyoruz ki aklınız durur. Bir öğrenci ve veli tarafından degerlendirilmedigimiz kalmıştı, o da çıkacak yakında. Ha bu arada bizi değerlendirecek veliler arasında okuma yazma bilmedikleri için, işlerine gelmediği için ya da canları istemediği için kendilerinin doldurması gereken evrakları, anketleri, formları bizim doldurduklarımız var. Ya da çocuğunun ayağı enfeksiyondan kangren olmak üzereyken dahi umrunda olmayan, bizim zorumuzlar hastaneye götüren veliler var.

Ne zaman hevesim kaçsa başöğretmenim geliyor aklıma, köy enstitüleri geliyor , hasan âli yücel geliyor; onlar sayesinde yılmıyorum. Yılmak da istemiyorum. Hakkımızda hayırlısı olsun.