şükür günlüğü

1. (yazar: morfelisia ) uktesidir. Başlık için açılış yapayım, güzel bir başlık olabilir.

Paylaşmak istediğim bir yaşanmışlığım var.

Cümle olarak şunu bir çoğumuz söylemişizdir "çok şükür elimiz ayağımız tutuyor,yürüyebiliyoruz".

2015 nisan ortası, ilk gün ayaklarda kas ağrıları duydum.ikinci gün işe gittim; ayağımı sürüyerek yürür hale gelince ve servisteki basamağı çıkamayınca hastanede indim.kas gevşetici vurup gönderdiler. Sabah işe gitmek için uyandım ve yürüyemiyordum. Şaşkınlık içindeydim, hayatımda başıma gelmemişti. Zaman kaybetmeden tıp fakültesine gittim. Nörolojik muayene ve yatış dediler. Ne olduğunu anlayamadım,doktorlar gelip gidiyor ve sorduğum soru yürüyebilecek miyim? Hatta arkadaşım, tuğçe kendine gel duyanda seni yürüyemiyor sanacak diyordu ama o da görüyordu. Oturunca kalkamıyordum.kaslarımı kullanamıyordum. Bu durum ellere de geçti.

Teşhisi ilk gün koymadılar emin olmak için. o gece neler kurdum. Bir de benzeri olayı yaşayanlar var mı diye gezintiye çıktım, bir de nöroloji servisinde genç var mı diye merak ediyorken bakışlarımdan hemşire anlamış ki. Yalnız değilsin merak etme dedi.gözümden yaş süzüldü.

Nörolojide bir şey bulamayınca psikiyatriye sevk ediyorlarmış, o gece dua ettim ,yeter ki psikolojik olsun, da yürüyeyim. Ortada bir üzüntü, duygu durumu da yoktu. Gayet mutlu sorunsuz hayatım vardı:)

Çok uzatmayayım, teşhis kondu, gullian barre sendromu. Çok karizmatik ismi var hastalığımın diye mutlu bile olmuştum.

100.000de bir görülen, sinir ucu iltihabı dedikleri olay. Miyelin kılıf hasar görüyor, kasa iletim sağlanmıyor ve sen kasinı kullanamaz hale geliyorsun. Tedaviye başlandı, merak ettiğim tek şey yürüyebilecek miydim?

Gözlerim hala doluyor, hatırlayınca. Hastane penceresinden dışarı bakıp, tanrım hep şükür şükür dedim yürüdüğüme ama hiç kıymetini bilmemişim dediğimi hatırlıyorum...

Ve hastaneye ömrümde ilk yatışımdı, odada 90yasında zor nefes alan bir teyze vardı girdiğimde, yaşlılıktan gelmiş teyze ve doktorların yapacakları bir şey kalmamış evlerine gideceklerdi. Odaya girdiğim an, tanrım bu teyzeyi halime şükretmem için mi gösterdin bana diye düşünmüştüm.

2. annem, babam ve sevdiklerim...

hatta süslü'de tanışmasak bile kullanıcı adına aşina olduğum herhangi biri...

iyi ki herkes bugün de hayatta.

işte insan bütün koruma içgüdüsünü kendi çevresine karşı takınıyor.

umarım ben şu an bunları buraya yazarken birileri ağlamıyordur.

ama ağlıyorlar.

ay ben yaşlanıyorum galiba ya.

içim bi tuhaf oldu.

3. çok şükür bu sabah sıcacık evimden çıktım ailemi görmeye geldim hepsi sağ. oturduk çay içtik kahvaltımızı ettik. akşam aşık olduğum işimi yapıcak, uçucam. gece yorgun argın geldiğimde gördüğüm anda aşık olduğum adamın kollarında dinlenicem. tüm bunlar için çok şükür bin şükür.

4. Çok şükür ayağımda vursa bile ayakkabilarim olduğu icin, fermuari bozuk olsa da bir paltom olduğu için, kavga da etsek, sürtüşsek de bir ailem olduğu için.

5. şu sıra özellikle işle ilgili önüme çıkan zorluklar karşısında başa çıkma gücüne sahip olduğum için.

6. beli ağrımasına rağmen tek kelime dırdır etmeden koca valizimi indirip kaldıran (gizlinot: nerdeyse tüm gün gezdirdi vallahi) sevdiceğim için, ve yine valizimi taşıyamam diye işten çıkıp beni almaya otogara gelen abim için şükrediyorum. iyi ki varsınız, canlarım benim.

7. yalnız ve muhtaç hissettiğimde kaya gibi yerinde duracağını bildiğim annem ve babam. başka kimse karşılıksız yanınızda durmaz çünkü. sanırım anneme bir şey olmadan benim kendi kendine yeten bir birey olmayı öğrenmem lazım...

8. son zamanlarda yaşadığım onca haksızlığa rağmen, varlıklarıyla hala delirmememi sağlayan sevdiklerim çok şükür varlar.

26 yaşında olmama rağmen hala bana maddi destek olan insanlar çok şükür varlar.

ve en önemlilerinden biri;

her zorlukta kaçan, kendi kendine saçma prensipler koyan benim gibi bir insana, beni "asla" dediklerimle sınayan bu zaman dilimi için bile şükrediyorum. eminim ki bu zaman diliminden çıktığımda iki ihtimal olacak:

1) ya delireceğim

2) ya da çok daha güçlü bir insan olacağım.

bence iki ihtimal de kötü görünmüyor (ybkz: swh)

9. çok şükür bugün uykumu almış olarak işe geldim de gözlerim yanmıyor

10. valentine's day makeup tutorial'ların nihayet bitmiş olması.

şükür yaradana.