1.
İstanbul'da saniyelerce hissettiğimiz deprem. İzmir'de yaşayanlara çok geçmiş olsun. Artık yapılması gerekenler hakkında bir şeyler yazmak istemiyorum. Birileri istanbul'un yerle bir olmasını bekliyor yeniden inşa etmek için galiba.
2.
Etkilenen herkese çok geçmiş olsun.
3.
bugüne kadar yaşadığım, ki öyle az buçuk deprem de yaşamadım bu yaşıma kadar hani ama açık ara farkla benim bile gördüğüm en büyük ve en korkunç depremdi. istanbul bile bu kadar şiddetli yaşadıysa İzmir'i varın siz düşünün artık. ayrıca hiç de öyle 15 saniye falan süren bir deprem değildi depremle ilgili çok fazla yanlış bilgi var İnternette. artçıları bile çok şiddetliyken en az bir hafta 10 gün kadar sürebilir diyor zaten uzmanlar. yalnız hala vatandaş olarak çok bilinçsiziz. depremin ardından arabalarına atlayıp trafiği boş yere işgal edenler mi, telefonda saatlerce normal zamanmış gibi muhabbet edenler mi, deprem esnasında bağırış çağırış kendini dışarı atanlar mı neler neler gördük yine. şu an bile sürekli anons geçiliyor ambulansların afet bölgelerine hızlıca ulaşması için özel araçların trafiği meşgul etmemesi gerekmektedir diye ama nafile. trafik demişken yoğun bir şekilde insanlar çevre illere akın ettiği için Manisa- İzmir yolu başta olmak üzere birçok yola ulaşım berbat durumda. bazı bölgelerde güvenlik açısından tüneller kapatılmış. o yüzden gerçekten acil bir durum yoksa lütfen trafiğe çıkmayın. çünkü depreme araçta yakalanmak ciddi oranda kazalara sebebiyet veren bir durum.
depremle ilgili bir diğer önemli konu İzmir'de belli bölgeler dışında deprem sonrası toplanma alanları hala yeterli sayıda değil. insanlar binaları terk ediyorum diye kendilerini çok daha riskli bölgelere atıyor mesela. genel olarak şehirleşme kötü, belli yerler dışında binalar iç içe ama buna rağmen insanlar hala şaka gibi davranışlar sergiliyor. hala deprem gerçeğinden çok uzak bir yaşam biçimimiz var maalesef.
neyse hepimize çok geçmiş olsun enkaz altındakilerin de Allah yardımcısı olsun. deprem öyle uzak bir şey değil hiçbirimiz için. bakın yıllardır ekranlarda büyük Marmara depremini konuşanlar önce Elazığ, şimdi de İzmir tarihinin en büyük felaketlerinden birini yaşadı umarım farkına varabilmişlerdir. ve umarım gerekli kişiler gerekli dersleri almıştır. umarım...
4.
Hayatımda yaşadığım en korkunç şeydi.
5.
24.01.2020 Elazığ depremini an be an hatırlamama, nefesimin kesilmesine, içimin titremesine sebep olandır. 9 ay öncesine gittim. Zaten yeni yeni toparlanmaya, başımı yastığa rahat koymaya başlamıştım kii.. Allah yardımcınız olsun Ege halkı. Yüreğim hep sizinle. Halinizden en iyi biz anlarız şu an. Hep duamdasınız.
6.
Çok geçmiş olsun, yazılanları okumak bile insanı sarsıyor.
7.
Cok cok cok uzgunum. Bas etmek zorunda kaldiklarimiz yuzunden kalbim cok kirik. Ben istanbul’dayim. Elimden bir sey gelse de yapsam diye bekliyorum. Yardimci olabilecegimiz herhangi bir yontem onerisi olanlar baslik altina yazarlarsa belki daha cok kisiye ulasir. Elimizden bir sey gelir mi bilmiyorum ama belki ihtimal vardir diye dile getirmek istedim. Cok cok gecmis olsun bir daha tekrarlanmasin. Artik yasadiklarimizdan ders alalim da neden bunlari yasadigimizin hesabini soralim. Aklim, kalbim sizlerle canim izmir. Cok gecmis olsun
8.
Online dersten çıktım, kedilerimi kontrol ettim yatakta mılıl mışıl uyuyorlardı. Odama geçtim, telefonum takıldığı için telefonumu kapattım ve bir anda kedilerim koşuşturmaya başladı ne olduğunu anlayamadan sallanmaya başladım. Normalde depremlerde sakin kalırım pek korkmam, meğer depremi yaşamadığım içinmiş. Kedilerimin biri 10, diğeri 9 kilo. Nasıl bir güç geldi bilmiyorum ikisini kolumun altına sıkıştırdım öylece kalakaldım. Deprem bittikten sonra kollarımdan kaçıp saklandılar ve ikinci kez sallanmaya başladık. Ömrümün sonuna kadar unutmamam buyuk kedimin bana bakışlarını. Deprem bittiğinde kafası hala sallanıyodu, bacaklatı titriyodu kızımın. Onu öyle görünce hemen onlari burdan cikartmak istedim. apartmanın aşağısındaki depoya koşturdum taşıma çantalarını aldım. Herkes aşağı koşarken ben yukarı, eve çıktım. İnsanlar kedilerimi bırakmadım diye beni cıkcıklarken eve koştum. Normalde üç kişi anca kutuya sokabildiğimiz kedileri saniyeler içinde kutularına tıkıştırdım. Şuan dibimden ayrılmıyorlar, rüyalarında inliyerek uyuyolar ve resmen insan gibi sıçrayarak uyanıyolar. Kafamı yastığa koyamıyorum bile onları kontrol etmekten. Kedi dersin, ne anlayacak dersin... Ben depremi yaşamamışım, depremi yaşayan bir insanın depremden korkmaması gibi bir şey söz konusu olamazmış. Deprem korkusu kaybetme korkusuymuş. Kardeşimin okulunun karşısında binalar çökmüş insanlar konuşurken onun okulunun adı geçti, çökmüş dediler hemen onu aradım ben iyiyim karşıdaki binalar yıkıldı dedi içimden çok şükür dedim. Hemen sonra arkadaşım aradı evimiz yıkıldı dedi, ağladı. Kardeşimin icinde olmadığı binalar yıkıldığında çok şükür dediğim o evlerin başkalarının yuvası olduğunu, başkalarının kardeşlerinin, değerlilerinin o binada olduğunu hatırladım.
İzmir bugün çok yoruldu. Umarım yarın her şey çok daha güzel olur. Umarım daha kötülerini tecrübe etmeyiz. Bu bize ders oldu. Ben artık kedilerimin taşıma kutularını evde tutucağım ve mutlaka bir deprem çantası bulunduracağım. Lütfen sizlerde mutlaka hazırlıklı olun. Hayvan dostu olanlar mutlaka onları da düşünerek hazırlık yapın. Hatta öyle bir şey olursa evde nerede bekleyebilirsiniz bunu bile düşünün. Ben kedilerime sarılıp öylece kalakaldım, hiçbir eşya sabit olmadığı için her odada üstümüze devrilmesi muhtemel eşyalar vardı ve nereye gitmem gerektiğini bilemedim. Siz öylece kalakalmayın, kafanızda olası bir durum için plan yapın ki hazırlıklı olun. Çantanızı hazırlayın. Bir de telefonlarinizin sarjinin dolu oldugundan emin olun. Hepimize geçmiş olsun arkadaşlar...
9.
Tam 3 katlı binanın batonarme hesabını yaparken yakalandım,manidar.mesleğimin ne kadar ciddi olduğunu bir kez daha anlamama sebep oldu.telefonuma bir sürü düdük uygulaması indirdim,hep ertelediğim deprem çantamı hazırladım,düşme ihtimali olan eşyaları toparladım artçıların azalarak bitmesini bekliyorum ama bitmeyecek biliyorum.içim çok huzursuz.insan hayatı bu kadar ucuz olmamalı.
10.
Hayatımda hiç böyle deprem yaşamamıştım gerçek korkuyu tattım. Tüm gece parklarda arabalardaydık çok şükür evimde hasar yok ama yakınımızda olan evlerin bir çoğunda çökme, Yıkılma, ağır çatlak hasarları var bir çok ev boşaltıldı. Dostlarımız enkazdan şükür ufak yaralarla çıktı ama enkazların altında hala insanlar var çalışmalar devam ediyor. Durmaksızın itfaiye, afad araçları helikopterler geçiyor. Bayraklı tükenmiş bir halde sürekli geçtiğim yerler yıkılmış gittiğim market çökmüş. Sürekli sallanıyoruz psikolojimiz harap enkazdaki insanları düşündükçe deliriyoruz zaten. Umarım artık bu yaşadığımız son felaket olur Allah hepimizi korusun.