1.
Bu başlığa ekşide denk geldim biraz önce. Öyle şeyleri atmışlar ki benim içim acıdı vallahi.
Şahsen benim annem benden habersiz odamdaki çöpü bile atmaz. Artık saygıdan mı yoksa benim çirkefliğimden mi bilinmez (gizlinot: swh)
2.
Dört sene önce penguen dergilerinden yaptığım koleksiyonu atmıştı.
3.
Tam olarak atmak denemez ama üniversiteyi kazanıp evden ayrıldığıma anda bisikletimi kuzenime vermiş, nasıl olsa binmez artık diye. Yine bana laptop alındığı anda da masa üstü bilgisayarımı bilgisayar ihtiyacı olan bir okula bağışlamıştı. Bunun gibi birsürü vakamız var. Aslında temelde düşünce iyi ama bunları bana sormadan yaptığı için ciddi kavgalar ettik, sonuçta verdiklerinin yenilerini almak zorunda kaldı. Son zamanlarda yapmıyor ama tam olarak akıllandığını da düşünmüyorum. Bu arada bunu yapan insan gördüğüm en istifçi insanlardan biri, kopan terliğini bile atmaz,tamir ettirir misafir terliği yaparız falan der, tamir masrafı terliğin fiyatından daha yüksek olsa bile.
4.
Ortaokul ve lise yıllarımda biriktirdiğim limon dergilerimi (leman dergisinin atası) üniversite için ankara'ya gidince atmıştır.nedeeeeeen diye sorduğumda ise "üniversiteye başladın artık onlardan çalışmazsın " diye yanıtlamıştır ki bu da ayrı bir bombadır.
5.
eskidi diye adidas superstarlarımı atmamış ancak vermiştir oysa onlar 2009dan kalmaydı vintage diye giyecektim ben onları biraz daha zaman geçince :( kadın anam :(
6.
ingiltere'den gelen janis joplin tişörtümü üniversiteye başladığımda bana acımadan çöpe atmıştır. halbuki bütün lise hayatımda üniforma niyetine okul eteğimin üstüne giyip öyle okula gitmiştim. (bkz: o konuda anneme ben de çok kırgınım).
7.
bu hikayedeki anne benim galiba.
not: henüz anne değilim ama her şeyi atma hastası biri varsa bizim evde o da benim. annem de tam tersi hiç ama hiç bir şeyi çöpe atamıyor beni deli ediyor. ev artık toplama gibi. kız istememde çikolata tepsisini sardıkları tülü bile atmıyor lazım olur diye :( tül ya bu tül tül.