didem madak

1. Türk şair. 1970 yılında İzmir'de doğmuştur. Dokuz eylül üniversitesi hukuk fakültesi mezunudur. 2011 yılında kanser nedeniyle yaşamını yitirerek aramızdan ayrılmıştır. yüreğinin büyüklüğünü anlatmaya benim kelimelerim yetmez ancak, türk şiirinin en önemli kadın şairlerinden biri olduğu su götürmez bir gerçek. gitmeseydi ne iyi olurdu, ne füsun annesiz kalırdı ne de biz onsuz.

en sevdiğim şiirlerinden bazı mısralarını serpiştireyim buralara:

"Ömrüm geçti bir çiçeğe benzemekle

Hangi hayat süslendi senin için bu kadar."

"dünyayı yutmuş olarak çıksa da ortaya

ölüm çok iri bir sözcük değil bayım."

"vasiyetimdir:

dalgınlığınıza gelmek istiyorum

ve kaybolmak o dalgınlıkta"

"ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,

tırnaklarıyla düzeltemiyor insan"

"güzin ablası kitaplar olan bir kızdım,

içim sıkılmasa o kadar

tek bir satır bile okumazdım."

2. 14 yasinda annesini kaybetmesi siirine yansimistir ; '14 yasindaydi ruhum bayim/bir mermer masanin soguklugunda yaslandi' derken bunu anlatir mesela. Duygusaldir, kelimelere yukledigi anlamlarla anlamlandirmistir siirlerini . Keske ismim iris olsaydi der mesela bu kadar naiflikle reddedilir mi aidiyet ya da keder?

Didem madaka karsi buyuk bir zaafim var sanki o yazmasaydi ben yazacakmisim gibi ya da ruhlarimiz bir zamanda bir yerde birbirine dokunmuş gibi tarif edilemez bir yakinlik duyuyorum kendisine.

Siirlerinde kadinlar oznedir hep ve bence bu hayata dair bir gerceklikle butunlestigi icin agdali bir feminism degildir. Ote yandan sinif celiskisini de cok guzel yansitir didem madak. Ben bir tezgehtar parcasiyim der ya da ne bileyim rutubetli evlerden basroldeki kadinlardan bahseder. Boylece hayata bir kez daha dokunur. Olmeden once yazdigi son siirlerden birinde yaprak metaforunu kullanarak ucusmakmis meger benim anlamim der. Ucusmakmis.

3. reçel kokulu kadındır.

edit:bunun nesini beğenmedin acaba sayın eksici? diyecek laf bulamıyorum

4. İnsan içinde çevrilen bir çıkrığın sesini unutur mu? demiştir.daha ne desin.

5. “ruhumu gömdüğüm yer hala belli.

güneşi özledim, sonra seni.

keşke gölgesine razı bir fesleğen olsaydım”

iyi ki geçmişsin bu dünyadan.

6. "Tehlikeli sayılmam artık.

Kalbimi kalın kitabının arasında kuruttum

Onu orada

Beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum."

Ne naif kadınmışsın Didem Madak...şiirlerinde ne çok sessiz acı varmış. Mekanın cennet olsun..

7. Ne bileyim Füsun.

Şimdi aramıza duvar örsen,

Yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım..

Yüce gönüllü insan. Yüreği sevgi dolu.

8. "Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi tırnaklarıyla düzeltemiyor insan."

Anneme düşkünlüğümün benzerliğinden midir, yaşıma fazla gelen yaşanmışlıklardan mıdır yoksa duygusal yanlarıma dokunan sözlerinden mi bilmiyorum, en sevdiğim şairdir kendisi.

Kitabını hayatta çok değer verdiğim biri hediye etmişti, şimdi o kişi hayatımda olmadığı için biraz burnumun direği sızladı...