empati yapmak

1. insanın karşısındaki kişinin neyi neden yaptığını anlayabilmesidir, hissedebilmesidir. empati yapmak karşınızdaki kişiye hak verdiğiniz anlamına gelmez. sadece o kişinin neyi, neden yaptığını anlamanızı sağlar. eğer normal bir insansanız, karşısındaki kişiyi üzmek gibi bir derdiniz yoksa, empati yaparak hayatta birçok konuda şanslı olabilirsiniz. sizin gibi olan samimi dostlar edinir, hayatı güzel bir paylaşım temelinde bir tık daha mutlu yaşayabilirsiniz. empati yapmayı çoğu insan 'lanet olsun ben hep iyiyim herkes kötü, hep darbe aldım' diye algılayıp başka davranışlar içine girebiliyor. empati yapmak kendinizden ödün vermekle ilgili değildir. kişiliğinizi kaybetme sebebi yine empati değildir. empati sadece insanlar arası daha anlamlı ilişkiler kurmanıza yardımcı olur.

bir de madalyonu ters çevirelim. “Empatik insan sadisttir, kurbanının acılarını bilir, tanır, artırmanın yollarını arar, empatiyi maksimize eder” Terry Eagleton

'empatik insan sadisttir, kurbanın acılarını bilir' cümlesi ile empatik bir insanın aslında 'iyi insan, verici insan, fedakar insan' olmadığı anlamına geldiğini görebiliriz. empati yapabilen birisi pek ala çok yaralayıcı bir insan olabilir. çünkü karşısındaki kişinin 'neyi neden yaptığını çok iyi bilir'. onun neresinden vuracağını tahmin edebilir. bu yüzden stratejik davranıp nokta atışı yaparak kurbanını alt edebilir. bu arada (gbkz: aşağılık kompleksi ) olan kimselerde empati aynı şekilde gözlemlenemez.

empati yapabilmek için karşımızdaki kişiyi dinleyip anlamaya çalışmak ve bunu yaparken de yargılamamak, nasihat vermemek iyi bir başlangıç olacaktır.

edit;düzenleme

2. Okumakta yarar var (link: http://www.diken.com.tr/irkcinin-ve-arsizin-kutsal-bankamatik-hakki/ Link) üniversitede hocamdı.empatiyi üniversite 1. Sınıfta öğrenebildiğim için kendimi şanslı hissediyorum

3. erkeklerde doğuştan olmadığına inandığım meziyet. empati aşısı diye birşey çıksa, yapsak onlara da keşke.

4. bazen fazlaca yaptığımdır. bu yüzden ergenlik dönemimde (gizlinot: güya agresif olan ben olmalıydım) babamın bütün suçlamalarını alttan almıştım. (gizlinot: annemle ayrılmalarına sebep benmişim) (gizlinot: bir şeytanmışım) (gizlinot: çok iyi bir oyuncuymuşum) (gizlinot: ölürse ömür boyu vicdan azabı çekmeliymişim)

arkadaşlarımın saçma sapan davranışlarını hep kendimi onların yerine koyarak normal karşılamıştım. hep birilerinin ruh hali kötüydü ve mazur görmeliydim.

demem o ki, her zaman yapılmamalı.

5. hiçbir zaman haklı olamamaktır. empati yapmayı bilin ama her zaman yapmayın. çok sevdiğiniz insanlara yapın ne bileyim. empati insanı öldürüyor.

6. türkçe karşılığı= aynısını senin anana bacına yapsalar.

7. duygudaşlık yapmak. konuyla ilgili eğlenceli ve bol göndermeli bir video (link: https://youtu.be/Ca7sMJ6EGbc empati nedir?)

8. daha dün bir arkadaşıma açıkladım bunu. empatik olmak gerçekten çok önemli ve güzel bir ayrıcalık. sempati boyutu var bir de. (yazar: notalice) gayet güzel açıklamış, sempatiyi. yalnız şöyle söylemem gerek, empatiye nazaran çok yorucudur sempatik bir insan olmak. karşındakinin yaşadıklarını yaşamak, gündelik hayatta senin yaşadıklarınla birleşince tonlarca yük taşımakla eş değer oluyor ruhsal olarak.

9. Öğrenilebilen ve kesinlikle öğrenilmesi gereken bir yetenek/özellik.

Üniversite de iken tam bir empati yoksunu, ben-merkezci bir insan iken bir gün kendi kendime yaşadığım bir aydınlanma ile "sen psikolog olacaksın ve hala daha insanları anlayamıyorsun" diyerek geliştirmek için çabalamaya başladım. Arkadaş çevremde yaşanan her olayı artık "üzülme, boş ver" diye geçiştirerek değil, ya ben olsaydım diyerek sentezlemeye/irdelemeye başlayınca fark ettim empatinin önemini.

Maalesef hepimiz mükemmel ebeveynlere sahip değiliz, annemiz küçükken bizimle yeteri kadar ilgilenmezse bebekken yere düştüğümüzde suratını kendi canı yanmış gibi büzüştürmezse eğer bizde ileride karşımızdaki insanların duygularını hissetmekten mahrum kalıyoruz. Empati yapamayan insan kötü insan değildir, yorumları mantığa ve realiteye dayanır, belki de size verebilecek en iyi tavsiyeyi ondan öğrenirsiniz ama empati yapan insan siz olur, ve sizi anlamakla kalmaz, siz olur, o olayı yaşar.

Empati yapmayı öğrenmek ve geliştirmek sancılı bir süreç olabiliyor; mesela ben kendi çocukluk tramvalarımı atlatmakta biraz zorlandığım için gerek reklamlarda oynayan çocuklar (gizlinot: baba bu sene balımızı alacaklar mı? ), gerek sokakta gördüğüm çocuklar, gerek haberlerde izlediğimiz fiziksel, psikolojik taciz, tecavüze maruz kalmaları gibi durumlarda kendimi koruyamıyorum, o çocukların hepsi ben oluyorum ve sanki kendi içlerine gömdükleri bütün kederi ben içime çekiyormuş gibi hissediyorum (gizlinot: keşke gerçekten kederlerini çeksem ve hepsi mutlu olsa ) sonrası bölünme krizleri tabii.

Bir süre sonra da empati yapmanın sizi güçlendirdiğini fark ediyorsunuz, karşınızda patolojik örüntüleri olan insanları anlamak daha kolay olurken, eskiden 'benim' suçum yada 'onun' suçu derken olayların arka planını fark etmek, olaylarla daha kolay mücadele etmenizi sağlıyor. Olasılıkları önceden hesaplayıp, bazı durumlarda kendiniz önceden korumayı sağladığını da düşünüyorum. Yoğun empati yapıp kendinizden kopmak ise, fedakarlıkları üst seviyelere taşıyor; lütfen kimsenin sizi böyle durumlarda manipule etmesine izin vermeyin.

Çok yazdım, daha da yazarım ama şimdilik yeter sanırım(gizlinot: empati yaptım bu kadar uzun yazı okur muyum diye de )

Edit: Anlam kaymaları düzeltti*

10. Fazlası da azı kadar zararlı bir durum. Kendiniz olmaktan çıkmanıza, hayatınıza hep başkalarını ön plana almaya başlarsınız. Hatta bu öyle sadece en değer verdiğiniz insanların hayatınızda sizden önce gelmesiyle de bitmez. Yeni tanıştığınız, hayatınızda hiç yeri olmayan insanlar bile sizden önce gelir bazen. Kişilik bölünmesine neden olur. X rahatsız olur diye x'in yanında x'e göre, y'nin yanında y'ye göre davranırsınız ama asla kendiniz olamazsınız.