1. canım annemle canım babamın yaşadığıdır. annemle konuşmayız bu konuyu pek. babamın mezarı da ablamınkinin yanında. ama annem hep der evlat acısı başka bişeye benzemez diye. kimse yaşamasın diye. ablamı kaybettikleri gün hastane merdivenlerine oturup kimse bana bir şey söylemesin demiş ve metanetini korumuş. gözyaşlarını içine akıtmış. babamın bizzat kendi yazdığı şiirler var ablama. sonra ben doğunca bana tutunmuşlar. hiç unutmam. geçen yıl ablamı ziyaret ettik babamla ben. tabi ki çok duygulandı ve gözlerinden yaşlar aktı. bende sırtını sıvazladım. ama o, onun mezarı önünde bana sarılmadı. bu benim çok hoşuma gitti süslüler. anısına saygı duyması tüylerimi ürpertti o an. bizi izliyor diye yaptığını düşündüm asla kırılmadım. bilmiyorum pek de Anlatamadım sanırım. konuyu fazla uzattım. özetle düşmanım yaşamasın der annem, bi kardeş bi de evlat acısı tarifsiz derler. kimse yaşamasa keşke.
- girdiler (1)
- medya (0)
balpetegi
28 eylül 2016 15:21