evlilikte yaş farkı

1. Yaş büyüdükçe önemi kalmıyor bence. 18 yaşında birinin 30 yaşında biriyle evlenmesi bence yanlışken, ki birisi çocuk birisi yetişkin oluyor, 48 yaşında birinin 60 yaşında biriyle evlenmesi normal olabilir. Genç yaşlarda 3-4 yaş bile hayatı bakışı çok farklı yapabilir.

2. benim için çok da önemli olmayan detay. burada önemli olan anlaşabilmek. genelde ideal kabul edilen 3-4 yaş fark olan bir çift anlaşamazken 10 yaş fark olan başka bir çift çok iyi anlaşıyor olabilir.

mesela ben ve erkek arkadaşım aynı yaştayız. aynı yaş grubundaki kızların erkeklere göre daha olgun olması beklenir ama çoğu konuda benden daha olgundur çünkü daha mantıklı bir insan. ben genelde duygusal hareket ederim o düşünerek hareket eder. mutluysanız önemli olmayan bir detay açıkçası.

3. başlıkta evlilik dese de konu yaş farkı olunca kendimi bir şeyler yazmak zorundaymışım gibi hissettim. mevcut sevgilim aynı zamanda ilk sevgilim oluyor ve kendisi benden tam 10 yaş büyük. ilişkimiz başladığında ben 21, erkek arkadaşım ise 31 yaşındaydı. Birbirimizi gerçekten çok seviyorduk ve hala da çok seviyoruz. Nitekim yüzlerce kez kavga etmemize rağmen hala beraberiz.

fakat ilişkimizin ilk haftalarında başladı kavgalarımız. Sorun benim 21 yaşında olmamdı.

Erkek arkadaşımla beraber olmadan önce kafamdaki sevgili modeli, diğer öğrenci arkadaşlarım gibi her gün beraber olacağım, birlikte sinemaya, kafeye, vs. gitmek isteyeceğim, canım istediğinde yanına gidip eğlenebileceğim hatta sabahlayabileceğim bir sevgiliydi. her ne kadar okurken aynı anda çalışıyor olsam da yaşım ve sorumlulukarımı göz önünde bulundurduğumda oldukça fazla boş zamanım kalıyordu geriye, ve bu boş zamanı ben de diğer arkadaşlarım gibi arkadaş ortamlarımda sevgilimle beraber takılarak geçirmek istiyordum. çünkü en yakın arkadaşlarım bunu yapıyordu.

Erkek arkadaşımla ilişkimiz başladıktan sonra hiçbir şeyin hayalimdeki gibi gitmediğini farketmeye başladım. Çünkü kendisi benden 10 yaş büyüktü ve benim arkadaşlarımın muhabbetinden hiç hoşlanmıyordu, dolayısıyla arkadaş ortamımın içine girmiyordu hiçbir zaman. ikincisi sevgilimi koluma takıp gezme, beraber bol bol vakit geçirme (gizlinot: hatta evde çürümek de diyebiliriz ) hayallerim suya düşmüştü. nedeni ise kendisinin çalışması hatta kendi işini yapması sebebiyle zamanının çok büyük bir bölümünü işiyle geçirmesi ve çok az izin gününün olmasıydı.

Bu yüzden çok sık kavga ediyorduk. Beni hep ikinci plana attığından, benimle hiç ilgilenmediğinden, bana hiç değer vermediğinden dem vuruyordum hep. O da ona karşı anlayışlı olmadığımdan, bencilce davrandığımdan şikayet ediyordu.

Ben, kendimi ve sevgilimi akranlarımla kıyaslayarak savunuyordum. ben neden sevgilimle sürekli vakit geçiremiyordum ki (aynı mahallede yaşıyorduk ikimizde)? O ise sorumluluklarından bahsedip onlar gibi davranamayacağını, benim hayatımı onunkine göre kurgulamam gerektiğini söylüyordu.

Ben de her tartışmamızın sonunda ona hak veriyordum. Çünkü bakması gereken bir ailesi, işi ve hedefleri vardı. Ben ise öğrenciydim, doğru düzgün sorumluluğum yoktu. Ailemin benden tek beklentisi okulumu bitirmemdi. Her ne kadar hak versem de 21 yaşındaydım ilk kez sevgilim olmuştu, birazcık prenses muamelesi görsem ne olurdu diye içten içe üzülüyordum.

Şu an 24 yaşındayım ve erkek arkadaşımla hala beraberiz. O hala kendi işyerinde çalışıyor, ben de artık mezun oldum ve iş arıyorum. Eski kavgalarımıza baktığımda ne kadar ergenlik yaptığımı, saçma sapan davrandığımı ve ne kadar şımarık olduğumu görebiliyorum, onun ise bana karşı ne kadar sabırlı davrandığını. Peki her şeyin suçlusu ben miyim? Tabi ki hayır. Üniversitenin ikinci yılında biraz beraber dağıtabileceğim, hayatımın en eğlenceli yıllarını beraber geçireceğim bir sevgilim olmasını istemem çok da absürd bir istek değil bence. Ama aramızdaki yaş farkı dolayısıyla birbirimizi her ne kadar anlamaya çalışsak da tepki gösteriyor olmamız çok doğal.

Bence yaş farkının en çok problem olduğu zaman iki kişinin statüsünün farklı olduğu zamanlar. Bunu maddi durum ya da şirket pozisyonu vs. için söylemiyorum. Benim üniversitemin ilk yıllarının olması onun ise öğrenciliğini çoktan geride bırakmış, olgunlaşmış, çalışan bir birey olmasını baz alarak söylüyorum. Bu tür ilişkilerde yaş farkı bazen gerçekten önemli olabiliyor. Fakat asıl önemli olan karşınızdaki kişiyle empati kurmak ve bencilce davranmamak. O dönemi atlatırsanız eğer mükemmel bir ilişkiniz olabilir (gizlinot: swh )

4. Arkadaşım anlattı yeni. Mobilya satıcısı bu arkadaşım.

Üç dört kişi gelmiş mobilya bakıyorlar. Nişanlı olduğu söylenen kıza ile üst katta mobilya göstermiş, kız beğenmiş bir kaç şey.

Arkadaşım da alt kata inmiş oradakilere bir şeyler gösteriyor.

Adam bir şey beğenmiş , arkadaşım;

-kızınız yukarıda başka bir şey beğendi.

-o kızım değil nişanlım.

Vallahi billahi adam benden çok büyük ve yaşlı kız da çok çok genç, dedi.

Ve aile Arap.

Bizde de böylesi çok var ama onlarda bu bit kültür.

Özgürlük var evlenirler. belki kıza sordular belki sormadılar büyük ihtimalle kimse sormamıştır, iyi niyet bekçiliği yapmaya gerek yok.

Patriyarkal kültür.

Bu konuda tüm ülkeyi üç öğün yedi gün besleyecek hamur çıkar.

5. 19 20 yaşında kızlarla sevgili olan, evlenen 30+ adamlar ya pedo eğilimlidir ya da yaşıtı kadınları kolay manipüle edemeyeceği için genç tercih ediyordur. Bir ismi var hatta bunun; grooming. Ağacı yaşken eğme durumu en masum haliyle. 20 yaşında bir insan olgun olamaz, olgunsa ya çok zor bir hayat yaşamıştır, ya da erken büyümeye mecbur edilmiştir. 20 yaşında kıza olgun kadın muamelesi yapan ve öyle muamele görmek isteyen adamlardan uzak durun. Gençliğinizi emen avcılardan uzak durun. Kendinden 10+ yaş küçük kıza hallenen ya avcıdır ya da avcı. Tartışılacak bir yanı yok, deneyimle sabit.