hamile olduğunu öğrenince hissedilenler

1. çok garip hissettim kendimi, o iki çizgiye bakıp o iki çizgide kayboldum sanki.

sonra inanamadım, nasıl yani dedim, artık anne mi olacağım ben? bir insan mı yetiştireceğim? bir insanın tüm sorumluluğu bende mi olacak?

sonra bacaklarım titremeye başladı, ki gayet de isteyerek hamile kalmıştım. gerginliğim ertesi gün falan anca geçti yani. garip bir anmış gerçekten.

2. Çift çizgi çıkmasın diye beklediğin yüz milyon testten sonra, sürekli çıksın diye beklemek... Çıkmaması, artık beklemiyorken çıkması... Kimseye söyleyemeden heyecanlı heyecanlı beklemek, aklına geldikçe hihihi demek içinden...

3. İsteyerek hamile kalmama rağmen kalan hayatım nasıl olacak, becerebilecek miyim diye düşünürken ilk ayını depresif bi ruh haliye geçirdim ama şu ara artan annelik hormonlarının da etkisiyle onu düşününce her şey toz pembe görünüyor. Bir de koruma iç güdüsü sanırım, daha bi güçlü hissediyorum kendimi..

4. Sürpriz hamilelik olsa bile öğrendiğiniz anda içinize sınırsız bir koruma ve esirgeme içgüdüsü doluyor. "Bu senin için tehlikeli şu an, bebeği aldırmalısın" diyen doktora bile kulak asmıyorsunuz. Başınıza ne gelecekse göze alacak cesareti ve gücü veriyor size o annelik içgüdüsü. İçinizdeki mercimek kadar varlığa bir şey olmaması için testin sonucunu aldığınız andan itibaren ne gerekiyorsa yapıyorsunuz. Bazen bebeğinizi bir gün daha fazla içeride tutabilmek için hastanede aylarca sırf üstü yatmanız gerekebiliyor. Diyabetli anne adayı iseniz günde 5 insülin iğnesi, 6 defa kan şekeri bakmak için parmaklarınızı delmek, canınızın çektiği hiçbir şeyi yiyememek; yeşil eriği bile sayarak yemek şeklinde ucu bucağı olmayan fedakârlıkları bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alabilmek için yapabiliyorsunuz. (O öyle bir iradedir ki başka zaman o iradeye sahip olup aynı şekilde diyet yapabilseniz incecik olursunuz.) Bir sabah geç kalkayım, yatak keyfi yapayım deme şansınız olmayabiliyor askeri disiplinle yaşamanız gerektiği için, insülin iğneleri de kahvaltı da saatinde olmalıdır çünkü; düzen şaşarsa ve şekeriniz regule olmazsa bebeği kaybedebilirsiniz. Bebeğinize bir şey olmaması için riskli bir hamilelik durumunuz varsa doktorunuzun isteği üzerine işinizi bile bırakıp evde oturabiliyorsunuz. Bütün bu saydıklarımı bizzat yaşadım, sabrımın ve emeğimin sonucunda kızımı sağlıkla kucağıma alabildim. En kilolu olduğum, en sağlıksız dönemimde ve diyabetliyken hamile kalmıştım. Aradan yaklaşık 10 sene geçti, son 1 yıl içinde hayatımın en sağlıklı dönemlerine geri döndüm, kilolar gitti, diyabet bitti. Ama ben o dönemde kızımı dünyaya getirebilmek için yaşadıklarımı hiçbir zaman unutmadım.

5. dünyanın en garip hissiymiş meğer. hiç beklemediğim bir anda sadece içim rahat olsun diye yaptığım bir testin çift çizgi çıkması sonucu yaşadığım şoku sanırım ömrüm boyunca unutmayacağım. deli gibi ağladım bütün gün, inanmak istemedim, hata olduğunu düşünüyordum ama bir yandan da içimde garip bir his, yok ya hamileyim ben diyor, anne olmak istiyordu. aynı anda bu kadar çok karışık duyguyu hissetmedim evet.

bugün doktor muayenesinde önce görünmedi, istemiyor olmama rağmen çok korktum. sonra ayrıntılı olarak tekrardan bir muayene yapıldı ve evet hamilesin dedi doktor, hamileymişim gerçekten. içimde görünmeyen susam kadar bir şey varmış. ultrason ekranında görünce ağlamaya başladım, hayatımda mutluluktan ağladığım tek an sanırım bugündü. hala daha atlatamadım etkisini. şimdi ben anne mi olacaktım. ben daha çocuktum ki daha diyorum içimden, bir yandan da o kadar çok istiyorum ki sağlıkla onu kucağıma almak. sanırım annelik duygusu default gelen bir şey bilemiyorum. umarım bunu başarabilirim.

6. Hiçbir şey. Gerçek anlamda hiçbir şey. Bön bön baktım çubuklara. Kalktım eşimi uyandırdım. Sarıldı öptü. Ulan hala hiçbir şey yok. Kafası bana 7. aydan itibaren geldi sanırım. Şimdi herif 2 yaşında. Annelikle ilgili hissettiğim şeyleri de ilgili başlıkta aktarıcam bir ara. Yalnız, çoğu kadın gibi romantik olamıyorum bu iki konuda da baştan söyleyeyim. Çok rahat bir hamilelik geçirmeme rağmen bir daha asla bunu yaşamak istemiyorum örneğin... allaaam çok mutluyuuuaaaam diye ağladığım da oldu, hayatımı geri istiyooaaam diye de. Hmm dolmuşum ben biraz sanki...