homeschooling

1. Öğretmenleri boş diye niteleyen, mesleğini yazmayan ama eminim ki mesleğinde müthiş başarılı bir yazarın çok beğendiği hede. Bir öğretmen olarak (üniversitede) türkiyede ilk 20'ye girerek bölümümü seçtim, 30'uma gelmeden doktoramı bitirmek üzereyim ve saygın bir yerde çalışıyorum. Evet, öss'den 10 soru yapan öğretmen olmuyor yani (aa ne ilginç). Tabii ki öğretmenler arasında da boş, kitap okumayanı vardır ama sanki kitap okumayan tek meslek grubu öğretmenlikmiş diğerleri müthiş çalışkanmış gibi lanse ederseniz lince de uğrarsınız. Siz zaten bu bakış açısıyla çocuğunuzu okula gönderip öğretmenleri sinir etmeyin bu tavrınızla, homeschooling yapın biz de sinir bi veliden kurtulalım :d

2. Öğretmenliğin günümüzde saygınlığını kaybettiği bir dönemdeyiz; Atatürk, hz.Ali gibi kişiler öğretmenliğin ne kadar kutsal ve özveri gerektiren bir meslek olduğunu anlatırken böyle "düşük puanlarla öğretmen olunuyor, okul öncesi öğretmenisin ne var ki çocuklarla oynayıp geliyorsunuz ehe ehe" gibi yorumlar insanı çileden çıkarıyor. Ben de öğretmenim ve (yazar: worldtraveller ) a sonuna kadar katılıyorum biz "bir çocuk değişir dünya değişir" fikriyle hareket edip neler düşünürken velisi konuyu öyle yerlere çekiyor ki "ben bunu mu yapmışım" diyorsunuz. Ben veliler yüzünden kaç kez ağladığımı bilirim keşke öğretmenlere çamur atmak, suç bulmak ve küçümsemek yerine veli biraz da kendini geliştirse o kitapları biraz da kendisi okusa.

3. evet ülkemizde öğretmenlerin kalitesi tartışılır, çok iyi bir eğitim sistemimiz de yok. fakat bazı ebeveynlerin bu soruna çözüm olarak kendilerinin çocuklarına iyi bir (gbkz: öğretmen) olacaklarını düşünmeleleri nedir? istediğin kadar matematiğin tarihin vb. iyi olsun, öğretim psikolojisinden, öğretme yöntem ve tekniklerinden habersiz bir insan kendini öğretmen gibi görürse olmaz. çoğu insanımızda olan "ne iş olsa yaparım abi" mantığına benziyor bu.

ekleme: olayı sadece dersi "öğretmek" sanan insanlar savunur anca bunu. eğitim ve öğretim arasındaki fark nedir, eğitim bilimleri nedir, uygulamaları nedir bunlar hakkında bilgi sahibi olmadan "çocuğuma ben eğitim vereceğim" demek çok kolay geliyor nedense.

4. Türkiye’de uygulanmasının tek sonucu okula gönderilmeyecek yüzbinlerce kız çocuğu olacaktır. bunu bildikten sonra başka bir yorum yapmaya, üstüne konuşmaya gerek yok bence.

5. bkz. evde eğitim/öğretim

6. çocuğun sosyalliği ne olacak ? dediğim yöntem

evet eğitim sistemimiz kötü. her öğretmenimiz de mükemmel değil alınganlık yapıp kendinizi övmeyin burada. siz idealist olabilirsiniz olmayanlardan bahsediliyor zaten. ama annelerimiz çok mu bilinçli hayır. instamomlar gibi bir çocuk doğurunca kendini çocuk gelişimi profesörü ilan eden kadınlardan çok düzgün bir eğitim bekleyemem.

arkadaşlık,disiplinli olmak, sosyal ilişkiler nasıl kurulacak okulsuz ? ya da anne babalar paşam oğlum harikasın diye zaten şımartıp okula yollamaları yetmiyor da tamamen kendileri mi eğitip sokağa salacaklar.

kafamda tam oturtamadım.

7. dunyanin bircok yerinde gayet basarili ve duzgun sonuclarla gerceklesen ogretim yontemi.

bir kere finlandiya degiliz ve montessori bizde orgun ogretimde yaygin degil. o yuzden cok sahane bir egitim ogretim sistemi olmadigini kabullenerek baslayalim.

mevcut egitim sisteminde istediginiz egitimi veren okul sayisi 3 aldigi ogrenci sayisi 300, istedikleri ucret 8 yilda toplam 300 bin lira iken, zorunlu din dersi, bahcede banklarda gecen beden egitimi dersleri, 3 kelime ingilizce bilmeden ortaokul bitirme gibi seyler birebir gozumuzun onunde oluyor. meslegini duzgun icra edemeyenlere elestiriyi neye dayanarak kendi mesleki tecrubenize hakaret olarak algiladiniz bilmiyorum ama tecavuzcu ogretmenleri carsaf carsaf gordugumuz bir ulkede yasiyoruz.

cocugun okulda sosyallesmesi, sizin ise gidince "ay iki insan yuzu gordum" demeniz gibi sanirim. cocuk sosyal aktivitede sosyallesir. parka gider, etkinlige gider, yasina gore workshopa gider, ne bileyim yuzmeye, top oynamaya gider sosyallesir. okula gitmeden once de bunlari yapiyoruz, imkan sagliyoruz yani her boku bilen ebeveynler olarak.

yurtdisindaki homeschooling orneklerini hic incelediniz mi bilmiyorum. dijital caga bu kadar girmemisken bile denetlemeleri gayet siki yapiliyordu. simdi dijital kurslarla, sinavlarla takibi yapiliyor.

disiplin, nezaket, sosyal ortamda var olma terbiyelerini aileler edindiremiyorsa aileleri egitmek gerek diye dusunuyorum ben. evde ogretim baslar da zaten olmayan ogretmen kadrolari iyice azalir diye derde dusmeden once biraz acik fikirli olmayi oneriyorum.

8. yıllar önce benim bildiğim Türkiye'de ilk erkin Koray'ın kızını okula göndermeyerek uyguladığı, evde verilen yani okulsuz eğitim olarak bilinen sistem. eğitim sistemimizde yığınla üst üste yapılan hata sonucu benim de çevremde bu sistemi cidden uygulamayı düşünen, buna sıcak bakan insanlar var. kendilerince hakları da var onu da kabul ediyorum. yalnız bir konu var ki o noktada ayrılıyoruz. okul sadece çocuğa eğitim mi verir? okul demek sadece öğretmen ve ders demek mi? bence değil. Hani çocuğu motive edecek çevresel faktörler, hani yeri geldiğinde onu başarıya götürecek rekabet ortamı, yanlışı yapan arkadaşı sayesinde doğruya erişme imkanı bunları da tam anlamıyla verebilecek mi homeschooling. evet belki sosyalleşmesi, bunların olabilmesi için başka alternatifler var ve ailenin imkanları ölçüsünde daha da yaratılabilir tabii. Yalnız şunu kabul edelim ki her aile için, aynı şekilde uygulanması yine de mümkün değil. en basitinden sadece bunlar konusunda bile ben çok sıcak bakamıyorum.

okullarda verilen eğitimin kalitesi düşmüş, buna bağlı olarak istihdam edilen ve de işini gerçekten hakkıyla yapan eğitimci sayısı az olarak düşünülse de çocuğu her anlamda eğiten, bir şeyleri doğru ve yanlış örnekler sunarak öğreten bence okuldur. alanında en iyi eğitimcileri bulup, çocuğunuzu eğitmek için tutsanız, onun için en iyi ortamı yaratsanız da yine de bu sistem bizde yurtdışındaki örneklerinde olduğu gibi pek doğru işlemez kanaatimce. nedenlerine gelince bir kere eğitim evde başlar diyoruz da bizde bunu başlatamayan ya da çok yanlış başlatan o kadar çok aile var ki. her şey sizin eğitim düzeyiniz, yeterli donanıma sahip olmanızla da eşdeğer tutulamaz. çocuğunuza sadece sizin öngördüğünüz bir eğitim şeklinin yararları olduğu kadar, ilerleyen yıllarda sizin öngöremediğiniz zararları da ortaya çıkabilir. sonuçta hiçbir eğitim sisteminin mükemmel olmadığı ve her çocuğa uygulanamadığı gibi bazı gerçekler de var. bunu ebeveyn olarak bile göze alabiliyor musunuz mesela işin bir de bu yönü var. sonuçta çocuk yetiştirmek ve çocuk eğitmek arada ince farklar olsa da çok ayrı şeyler.

çocuğunun ilgi alanını fark edemeyen, kendi istekleri doğrultusunda ona bir yol çizmeye çalışan ya da bazen bir eğitimcinin sizin çocuğunuzun bu alanda değil de farklı bir alana ilgisi olabilir gibi en basit bir sözünü bile farklı noktalara çekerek, kendi egolarını ön planda tutan ailelerin de olduğunu hesaba katarsak ben yararları olabileceği kadar, zararları da olabileceğini düşünüyorum açıkçası.

9. her meslek grubunun içinde iyi ve kötüler var. öğretmenlerin alınmasına gerek yok bana kalırsa. bu konuya gelince de; ben çok uzak değilim mental olarak. bana saçma veya işe yaramaz gelmiyor. ama tabi her durum faklı bileşenlerden oluşuyor ve her yönüyle kesin doğru diyemem.

ilk olarak şuanki eğitim sistemini düşünelim. ülkemizde meslek edinme şimdi olduğu gibi devam ettiği sürece bu sorunlar devam edecek ve kötü öğretmen kötü mühendis kötü doktorlar olacaktır. kimse kabiliyetine göre meslek sahibi olamıyor ne yazık ki. hem kendi öğrenim hayatımdan hem de kardeşimin yaşadıklarından yakından görüyorum. herkes kendisine sorsun bir, kaç tane iyi öğretmeni vardı? benim ilkokul+ortaokul+lise dahil sadece 3 tane. biri canım öğretmenimdi ve işine aşıktı ama onca yıl içinde sadece üç tane. kardeşimden örnek vereyim: çocuğun ilkokul boyunca en kötü dersi ingilizceydi. o yaşta 30-40 almak sınavdan çok zorken böyle kötü notlar alıyordu ve nefret ediyordu. sonra okulu değişti ve şuan ki ingilizce öğretmeniyle çok mutlu. notları çok iyi ve asla ödev yapmam, o dersten korkuyorum demiyor. çünkü kadın teşvik ediyor çocukları bir şekilde. iyi not alanlar sırasıyla ödev kontrolü yapıyor ya da öğretmen yardımcısı oluyor, o ders adına sorumluluk alıyor. bir şekilde başarıya teşvik ediliyor. burada tek sorumlu öğretmen, veli, öğrenci değil. sorun en baştan başlıyor. mesela bir arkadaşım var akademisyen olmak isteyen. isteme sebebi de rahat olması. devlet memuru olacak, özel sektörde bir taraflarını yırtmayacak. amacı iyi mühendisler yetiştirmek değil, odasında kimse karışmadan yıllar geçirmek, derse gelip gitmek. zihniyet bu olduğu sürece iyiyi bulamayacağız. çocuklara tahammül edemeyen, sabrı olmayan biri de üç ay tatili var diye öğretmen olursa bir sürü taze beyine yazık eder işte.

homeschoolinge gelince: bana mantıklı geliyor bazı yönleriyle. ama sosyal açıdan doğru gelmiyor. ayrıca yine bunu yapacak anne babanın da psikolojiden anlaması lazım. bir kez en azından bir cocuğa ödev yaptırın anlarsınız o zaman nasıl zor olduğunu. bu açıdan öğretmenlerin de işi zor. yani çok bilgili bir baba çok iyi öğretecek diye bir şey yok. sosyalleşme kısmı çözülürse ben çocuğuma bu şekilde eğitim vermek isterim.

10. Istenilen kalitede eğitim verilmesi fikri teoride cezbedici gibi duruyor olsa da okul sadece çocuğun gidip bir öğretmenden belli konulari öğrenmesinden ibaret degildir. Okul, hayata baslarken girilen ilk sosyal ortamimizdir. Hayatın evdeki izole ortamdan ibaret olmadigini, iyi insanlar oldugu gibi kötü insanlar da olabileceğini, yapilan eylemlerin her zaman iyi ya da kötü bir sonucu olduğunu öğretir insana. Çünkü okulda kimse sizi evdeki gibi koşulsuz sevmek, kabullenmek zorunda degildir. Bunlar öğrendiğimiz ve ilgili bir is yapmiyorsak asla hatirlamayacagimiz fen, matematik konularindan daha degerli hayat boyu bizimle olan degerler. Bu nedenle okulun ve orda kazanilan deneyimlerin insan gelisiminde katkisinin büyük olduğunu düşünüyorum.