istediğini giyebilmek

1. soru kısmında da kendi hayatımda da tartışılmasına sıkça rastladığım bir konu.

kısıtlanıyoruz. birileri dolaysız kısıtlıyor, sokakta yürürken atılan bakışlar rahatsız ediyor, belki başımıza gelmemesi gereken olaylar geliyor giyimimize bağlıyoruz kendimizce. rahatsız hissediyoruz çok fazla birikmiş sebepten. korkularımız biz fark etmeden yön veriyor bize. istediğimizi giyebilmeyi unuttuk, çok fazla şeyi düşünüyoruz artık. ne istediğimizi asla düşünmüyoruz. biz kimiz? neyiz? kendimizi nasıl ifade etmekten hoşlanırız? bu mücadeleyi kazanacaksak birbirimize destek olarak kazanacağız lütfen unutmayalım. bu zorlukları çekiyor iken hemcinslerinize bir zorluk da siz çıkarmayın, bir engel de birbirimize koymayalım.

2. artık bu konu iyice iğrenç bir hal aldı. ben zaten uzunca bir süredir istediğimi giyemiyorum laf atanlar, gözleriyle yiyenler, salak salak mırıldananlar yüzünden. bu iş artık erkeklerden de bağımsız oldu. sosyal medyada da özellikle tiktok gibi her kesimden insanın olduğu bir ortamda yorumlar gerçekten içler acısı. kadın erkek fark etmeksizin gördüğüm birkaç yorum: "çocuklara değil bunlara yapın", "böyle giyinip sonra niye tecavüze uğradım demeyin", "sizin gibilere ne yapsalar hak ediyorsunuz" gibi her türden pislik bulunduran yorumlar, çeşitli hakaretler vb. hemcinslerimiz bile bunları söylüyorsa daha ne denebilir ki. bir de bu yorumlar binlerce beğeni alıyor. benim için zaten hayal oldu artık kısa şort, dekolteli herhangi bir kıyafet, etek, elbise vs. sokakta rahat rahat dolaşamayacağımı bildiğim için öyle dolapta duruyorlar. skinny jean bile giymeye çekiniyorum. özellikle pandemiden sonra dışarıdaki insan kalitesi de düştü. kısaca giy(e)miyorum. 

3. Ancak yazlık bölgelerde ve yurt dışında yapabildiğimdir. Şu an fazla kilolarım var ama istediğimi giyememe sebebim bu değil, yoksa plajda vb. 100 kilo bile olsam o bikiniyi giyerim mesela, takmam. Fakat Şehirde avm dışında bir yere gideceksem ne mini etek giyebilirim ne de istediğim şekilde dekolte. Bildiğimiz bol kumaş pantolon üstüne bol tişört giyiyorum, saçlarım topuz, gözümde gözlük, ağzımda maske oluyor. Fakat yamyamlar yine bakıyor yine bakıyor. açıkta hiçbir yerim yokken, saçlarımda bile herhangi bir gösteriş yokken bakabiliyorlar, gel de giyin zevkine göre. Bu istediğimi giyerim takmam meselesi değil, gerçekten korkuttukları için insanın istediğini giyememe meselesi. Üzülüyorum, kötü niyetliler yüzünden özgürce giyinemiyoruz bile.

4. Istanbulda Kadıköy /Üsküdar /Adalar gibi yerler dışında istediğimi giyemiyorum maalesef. İstanbulda, dünyanın hayran olduğu o "modern" şehirde istediğimizi giyemiyoruz. Bu işte bir terslik var sanki :)

(bkz: Derdini seveyim butonu)

5. Aile baskısı, toplum baskısı, sevgili-eş baskısı bile oluyor şaka gibi. Bu ülke, burda yaşayan yobaz, sapık, psikopat, bencil vs. varlıklar yüzünden bunları yaşayan insanlara o kadar çok şey borçlu ki. Kadınların üzerinden oluşturulan algılar toplumun eğitimsizliği. Medeniyetin diplerinden birinde yaşıyoruz maalesef. Bende istediğim şekilde çıkamıyorum dışarıya erkekleri geçtim kadınların bakışları ne? Genelleme yapmak istemiyorum ama özellikle çarşaflı insanlardan hacı hoca tiplilerden öyle pis bakışlar görüyorumki. Ne kadar karşılığını versem de ben burda yaşayan bir vatandaş olarak bunları görmek istemiyorum hakettiğimde bu değil. Herkes bu iğrenç bakışlarını tacizci, katil, tecavüzcülere gösterse daha yaşanabilir bir yer olabilir belki.

6. Türkiye şartları içerisinde neredeyse yapılması zor bir eylemdir.

7. bu girdiyi utanarak yazıyorum. doğduğum, büyüdüğüm, vatandaşı olduğum ülkenin en nadide şehrinde (istanbul) 2 yıl öncesine kadar yaşayan biri olarak istediğimi giyebilmenin lüks olduğunu varsayardım. eğer şahsi arabam ile bir yere gitmeyeceksem, çarşı, avm gibi bir alışveriş ihtiyacımı karşılayacaksam maalesef bulunduğum bölgenin kabul sınırlarında giyiniyordum. meğer insanların dik dik bakmadığı bir yerde yaşayınca insan daha rahat ediyormuş. meğer istediğini giyebilmek, giyindiği için bakışlardan, laf atanlardan ya da rahatsız edenlerden uzakta olmak büyük nimetmiş. kaç kilosunuz, bu kiloda bu giyilir mi, bu etek-şort kısa. bu tshirtün yakası açık, bu gömlek fazla albenili vs vs. umarım bir gün bıraktığımdan daha iyi durumda bulurum istanbulu...

8. önceden kim ne diyebilecek laf atanın ağzının payını veririm diyerekten istediğimi giyerdim. biraz gençlik delikanlılığıymış sanırım ya da ülke zıvanadan çıktı. istanbulun göbeğinde oturuyorum ancak dışarı çıkarken crop bile giyemez oldum artık. hem insanlar bakışlarıyla rahatsız ediyorlar hem de bir gün delinin teki tarafından başıma bir şey gelir diye korkar oldum. eskiden böyle bir şey aklımın ucundan geçmezdi ancak ülkemizdeki insanların kıyafetlere göre tecavüzü hak ediyor/etmiyor gibi yargılara vardığını fark ettim. burada kadın olarak yaşadığımız baskıların haddi hesabı yok cidden. gönül isterdi ki biz de güzel güzel giyinelim, sonra da yüzünü yıkamayan erkeklerimiz tarafından elin kadını şöyle giyiniyor şöyle süsleniyor türklerde iş yok diye laf yemeyelim ama orta doğuda dünyaya geldik malesef.

9. İdeal bir toplumda sorun olmaması gerekirdi ama bu toplum ideal bir toplum değil. Normal olan skinny jeanse bile sanki hiçbir şey giymeden çıplak geziliyormuş gibi bakan insanlar var.

10. Dümdüz pantolon tişört kombiniyle bile bakışlara, laf atmalara maruz kalıp eve sinir küpü olarak dönüyorum bir de istediklerimi giysem neler olur acaba diye düşünmeden edemiyorum. Çok fazla manyak var ve her an taciz edilme, tekme yeme, tecavüze uğrama riskiyle karşı karşıyayken istediğimi giysem bile ne kadar zevk alabilirim ki?