la finestra di fronte

1. (gbkz: Ferzan özpetek )'in Türkçeye (link: http://imdb.com/title/tt0352343/ karşı pencere ) adıyla çevrilmiş, en sevdiğim ve her izlediğimde beni ilk günkü gibi etkileyen filmi. başrollerini (gbkz: giovanna mezzogiorno), (gbkz: raoul bova), (gbkz: massimo girotti) ve tabii ki (gbkz: Serra Yılmaz )'ın paylaştığı 2003 yapımı filmin soundtrack albümü de en az film kadar etkileyiciydi benim için. filmde kullanılan müziklerin filmle uyumu, bugüne kadar örneğine çok az rastlanılan türden. tek başına albümdeki şarkıları dinlemek bile ayrı bir zevk mesela.

Ferzan özpetek, filmde farklı temalar arası geçişi o kadar yumuşak ve bir o kadar da güçlü detaylarla işlemiş ki, oyuncuların yanı sıra ayrıca yönetmene hayran kalmamak mümkün değil. filmin basit bir aşk hikayesi olarak kalmayıp, Yahudi soykırımı ve eşcinsellik gibi konuları birlikte ele alarak harmanlaması, izlenebilirliğini kesinlikle artırıyor. izledikten yıllar sonra bile ilk kez izliyormuşcasına keyif veren, başarılı kurgusu ve duygu yoğunluğuyla da öne çıkan filmlerden. özelikle (gbkz: gocce di memoria )filme çok yakışan ve uzun yıllar hafızamda yer etmiş, sözlerinin derinliğiyle de özel bir şarkı. şarkılardan bu kadar bahsetmişken onlara yer vermemek olmaz sanırım.

(link: http://youtube.com/watch?v=navW3r3D54g gocce di memoria )

(link: http://youtube.com/watch?v=0-O7ZTC9Kic ma Che freddo da) (gizlinot: filmde öne çıkan bir diğer şarkı )

(link: http://youtube.com/watch?v=oEf3EAPxo3o sezen Aksu - karşı pencere )

2. ince ince, sahne sahne dokunmuş bir filmdir. gerek müziklerin kullanımı, gerek sahnede yer alan detaylar birbiriyle uyumlu şekilde düşünülmüş ve yerleştirilmiştir.

hayat, aşk, ilişki ve aile kavramlarını merkeze koyarak iki farklı zamanda geçen iki ayrı gizli aşk hikayesini anlatır bize. paralellikler ve farklılıklar üstünden temelde insan olarak ne kadar aynı olduğumuzu ortaya koyar.

Benim en sevdiğim ferzan özpetek filmidir ve bence kariyerinin zirvesini bu filmle yapmıştır. sonrasında çektiği filmler kötü değildir, ama hamamla başlayıp harem suare ve cahil perilerle geliştirdiği "ferzan özpetek filmi" konseptini bu filmde oturtmuştur. sonraki filmlerde farklı konular/hikaye anlatımı denemiş olmakla birlikte ne kendi tarzının dışına çıkıp yeni bir konsept sunabilmiştir ne de karşı pencere'nin üstüne çıkabilecek, aynı tarzlı bir yapımla karşımıza çıkabilmiştir. Hatta il cuore sacro sadece ana karakterin değil, Ferzan Özpetek'in sinemacılığının dibe vurmuşluğudur. umarım kırmızı istanbul ile toparlayabilmiştir. ancak fragmanı gördüğüm kadarı ile olduramamış izlenimi edinmiş bulunmaktayım.